خانه میرزا محمدحسین نواب یزدی، نماینده مشروطه‌طلب مجلس شورای ملی ایران، در دوره پهلوی اول، تخریب و به خلوتی برای معتادان و رانده شدگان از اجتماع تبدیل شده است.
یک کانال تلگرامی مرتبط با میراث فرهنگی اعلام کرد که عمارت تاریخی میرزا محمدحسین نواب یزدی، در شهر یزد باوجود ثبت فهرست آثار ملی ایران در وضعیت بسیار نامناسبی قرار دارد.
این کانال نوشته که این عمارت به حال خود رها شده و دزدها در و پنجره و حتی سیم‌های برق آن را دزیده‌اند و محل اتراق معتادان شده است.
میرزا محمدحسین نواب یزدی یکی از نمایندگان مجلس شورای ملی ایران و از مشروطه‌طلبان بود؛ او تا پانزدهمین دوره مجلس ملی و هفت‌بار پیاپی نماینده مردم یزد بود. خانه وی در تاریخ ۱۶ دی ماه سال ۱۳۸۷ به عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسید.
جریده «طوفان یزد» درباره نواب یزدی نوشته بود: «میرزا محمدحسین فرزند مرحوم نواب حاجی آقا علی که از نوادگان مرحوم صدر الممالک بزرگ است. در تاجگذاری نادرشاه افشار که در صحرای مغان انجام شد مرحوم صدر بدست خود تاج را بر سر نادر شاه افشار گذاشته و این بزرگترین افتخاری بود که نصیب صدر الممالک گردید-وی«محمد حسین نواب» از دوره هفتم قانونگذاری از طرف مردم یزد بوکالت مجلس شورا انتخاب گردیده و هفت دوره تمام بسمت وکالت یزد انتخاب و در دوره چهاردهم بواسطه کسالت از وکالت کنارهگیری کرد باز در دوره پانزدهم بنا باصرار دوستان و رفقایش مجددا قبول وکالت نموده ولی هنوز چند ماهی بپایان دوره مانده بود که مجددا به یزد آمده و دنباله کارهای عمرانی خود را گرفته است»
خانه این نماینده مجلس شورای ملی، در یزد بلوار کوثر نرسیده به پل قطار واقع شده و یکی از بناهای کمیاب و ویژه تاریخی شهر یزد است که این روزها احوال ناخوشی دارد و پناهگاه امنی برای معتادان و رانده شدگان از اجتماع شده است.
آنطور که در آخرین گزارش‌ها از وضعیت این ساختمان آمده، اکنون دارای مالک شخصی است که آن را رها کرده و بدون هیچ حفاظ و یا نگهبانی در معرض تخریب قرار دارد.
شش سال پیش، رسانه‌ها از به سرقت رفتن کتیبه‌ها و دَرِ تاریخی عمارت نواب خبر داده بودند و اینکه بارندگی‌ها آن را در آستانه تخریب قرار داده است. پیگیری رسانه ها در طول این سال ها بی‌نتیجه ماند و اکنون این عمارت به محل زندگی معتادان و رانده‌شدگان اجتماعی بدل شده است.
این خانه یکی از بناهای ارزشمند شهر یزد است که می‌توانست به جای از بین رفتن، تبدیل به یکی از مراکز فرهنگی و توریستی شود.
این اثر ملی شهر یزد، که اکنون بیشتر یک خرابه است تا عمارت تاریخی، سال هاست مرمت و بازسازی نشده.
کارشناسان یکی از دلایل بی‌توجهی سازمان میراث فرهنگی به این عمارت را تعلق آن به دوران پهلوی اول و مشروطه‌طلب بودن میراز نواب می‌دانند.
مصالح به کار رفته در این عمارت را انواع آجر، گِل، گچ، سنگ، چوب، خشت‌خام و ساروج تشکیل می‌دهد و گچ بری‌های خاصی که در گوشه و کنار این عمارت به کار برده شده زبانزد معماران و استادان تجسمی در این استان است.
