مسئول کانون شورای کار استان کرمان میگوید تا زمانی که کارفرمایان بخش معدن معتقد باشند که سوددهی بر رعایت اصول ایمنی تقدم دارد، مشکلات کارگران معدنچی حل نشده باقیخواهد ماند.
علی اکبر رواقی همچنین معتقد است یکی از عمده مشکل کارگران بخش معدن ذغال سنگ، نگاه کارفرمایانی است که به واسطه سرمایهگذاری در معادن، مالکیت و مدیریت این بخش از اقتصاد را برعهده دارند.
مسئول کانون شورای کار استان کرمان میگوید: «این کارفرمایان میگویند که به دلیل عدم سوددهی معادن نمیتوانیم از عهده همه هزینههای مربوط به کارگران برآییم و برای همین است که در جای جای کشور کارگران معادن با مشکل اخراج، پرداخت نشدن مزد و ایمنی مواجه هستند.»
این وضعیت درحالی است که کارگران معادن باید در شرایطی کار کنند که تجهیزات ایمنی آنها مدام در حال به روز شدن باشد اما واقعیت این است که وضعیت کنونی کارگران معدنچی با این استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد.
نبود ایمنی در معادن و فاصله میان ایمنی در معادن ایران با استانداردهای جهانی معدنچیان ایران را هر روزه با خطرهای زیادی روبهرو میکند. یکی از فجایعی که بر اثر نبود ایمنی در معادن ایران به بار آمد مربوط به انفجار در معدن یورت بود. نبود تهویه مکانیزه و هواساز در درون تونل این معدن، یک جرقه را تبدیل به انفجار شدیدی کرد که جان دهها معدنچی را در ابتدای سال جاری گرفت.
هر چند مقامات قضایی در ایران هنوز کارفرمای معدن یورت را برای بازی با جان کارگران معدنچی پای میز محاکمه نبرده و تحقیقات در اینباره ادامه دارد اما هفته گذشته اعلام شد معدن زمستان یورت تا شهریورماه کار دوباره خود را آغاز میکند.
رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت گلستان گفته است: «بخشی از کارگران برای سرعت بخشیدن به عملیات آوار برداری به این معدن اعزام شدند تا کمیته حقیقتیاب بتواند گزارش و علت این حادثه را سریعتر اعلام کند.»
او همچنین گفته است: «با اتمام آوار برداریها و برطرف شدن ایرادات تونلهای معدن، کارگران میتوانند به سر کار خود بازگشته و البته برخی تونلها تقویت تهویه نیاز دارد که در حال انجام است.»
در حالی رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت گلستان بر ایراد تهویه تونلهای این معدن اشاره کرده است که در روزهای نخست بروز این حادثه، و بر خلاف اصرار معدنچیان، مسئولان وجود هر گونه مشکل ایمنی در این معدن را انکار میکردند.
همچنین گفته میشود مستمری ۴۳ جانباخته معدن یورت برقرار شده است و به خانواده هر یک از جانباختگان ۲۱۰ میلیون تومان دیه پرداخت میشود. این در حالیست که شاید اگر کارفرمایان معدن یورت با هزینهای خیلی کمتر از هزینه میلیاردها تومان دیه، به ایمن کردن این معدن اقدام میکردند هیچ وقت انفجاری با این شدت در معدن اتفاق نمیافتاد و جان دهها معدنچی و سرنوشت خانوادههایشان بازیچه دست کافرما قرار نمیگرفت.