حسین حبیبی، دبیر کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران، می‌گوید دولت وظیفه حمایت از بیکاران را دارد و باید به بیکاران «مستمری بیکاری» پرداخت کند.
حسین حبیبی در گفتگو با ایلنا گفته است: «اینکه دولت بخواهد از بیکاران حمایت کند و به فکر معیشت آنها باشد، خیلی هم خوب و پسندیده است. حمایت از بیکاران به معنای تلاش برای تامین معیشت حداقلی آنها با پرداخت مستمری بیکاری و همچنین ایجاد فرصت‌های شغلی شایسته است.»
حسین حبیبی معتقد است در صورتی که حداقل‌ها رعایت نشود، فقط بیکاری روی کاغذ خط می‌خورد، اما در عمل نه بیکاران می‌توانند با استفاده از فرصت ایجاد شده، هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند و نه شاغلان دیگر امنیت شغلی خواهند داشت؛ چرا که با وجود فرصت‌های شغلی ناقص و نیم‌بند و در جهت منافع سرمایه، کارفرمایان دیگر تمایلی به رعایت الزامات اشتغال شایسته نخواهند داشت.
این فعال کارگری می گوید: «اگر قرار باشد برای رفع ظاهریِ مشکل بیکاری، فرصت‌هایی ایجاد شود که نه حداقل دستمزد رعایت شود و نه از بیمه و امنیت شغلی خبری باشد، معادلات بازار کار در کل به هم می‌ریزد.»
کریم یاوری، مدیرکل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، هفته نخست مردادماه در کارگاه آموزشی بیمه بیکاری و حمایت از مشاغل گفته بود: «در جهت صیانت از نیروی کار و حمایت از پایداری تولید و بنگاه‌های اقتصادی چتر حمایتی بیمه بیکاری با گسترش دامنه پوشش برای کارگرانی که بدون میل و اراده از کار بیکار می‌شوند با رویکرد اشتغال مجدد مقرری بگیران بیمه بیکاری و کاهش طول مدت ماندگاری مقرری بگیران در برزخ بیکاری به جدیت پیگیری شده و نتایج خوبی حاصل شده است.»
او تاکید کرده بود کلیه مشمولان قانون تامین اجتماعی که تابع قوانین کار و کشاورزی هستند مشمول قانون بیمه بیکاری و حمایت‌های مندرج در آن می‌باشند مشروط بر آن که بدون میل و اراده از کار بیکار شده باشند.
برخلاف گفته‌های مدیر کل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وضعیت بیمه بیکاری در ایران رضایت بخش نیست و همواره نسبت به آن انتقادهایی صورت گرفته است.
واقعیت اینست که بر اساس قانونی که شرایط پرداخت بیمه بیکاری را مشخص می‌کند و از سال ۱۳۶۹ اجرا می‌شود این بیمه فقط به کسانی تعلق می‌گیرد که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده به خدمت هستند؛ ماده دو قانون بیمه بیکاری می‌گوید: «بیکار از نظر این قانون بیمه شده‌ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد.»
همان‌طور که کریم یاوری نیز تاکید کرده نکته مهم اینست که تنها بیمه‌شدگان تامین اجتماعی، زیر چتر حمایتی این بیمه هستند. این در حالیست که در ایران، به ویژه در سال‌های گذشته و با فراوان شدن رکود و بیکاری، بسیاری از کارفرمایان نیروی کار مورد نیاز خود را با قراردادهای کوتاه مدت یا حتی بدون قرارداد به کار می‌گیرند و به دلیل بحران بیکاری، جویندگان کار نیز با این شرایط تن به استخدام می‌دهند. در نتیجه هیچ کدام از این افراد در صورت بیکاری مشمول قانون بیمه بیکاری نمی‌شوند چون کارفرما برای آنها در تامین اجتماعی بیمه‌ای رد نکرده است.
