صغرا خانی شهرآباد نام تنها زن رفتگر در ایران است؛ او در شهر پیش‌قلعه از توابع استان خراسان شمالی زندگی می‌کند و تنها یک آرزو دارد: یک حمام در خانه داشته باشد. 
صغرا خانی شهرآباد در گفتگو با روزنامه جام جم در مورد انتخاب شغل رفتگری گفته است: «۱۳ – ۱۴ سال پیش به خاطر شرایط اقتصادی که داشتیم مجبور بودم که کار کنم و درآمد داشته باشم، چون شوهرم از کار افتاده شده و درآمدی ندارد. بعد چون ما نه زمینی داریم نه سرمایه‌ای به فکرم رسید که این کار را انجام بدهم. آن موقع شهرداری برای نظافت خیابان‌ها به رفتگر نیاز داشت. من دیدم این کار از من برمی‌آید رفتم و از مسئولان خواستم اجازه بدهند من این کار را انجام بدهم. اولش مخالف بودند اما وقتی شرایط زندگی و نیاز مالی‌ام را دیدند موافقت کردند.»
او که اکنون ۶۱ ساله است به جام جم گفته از ۱۲ سالگی ازدواج کرده و پا به پای همسرش کار کرده است؛ حالا بیش از ۱۰ سال است که نه تنها نان‌آور خودش و همسرش شده بلکه خرج زندگی دو تا از پسرهایش را هم می‌دهد چون بیکار هستند و کاری پیدا نمی‌کنند.
او نه تنها مسئول جارو کشیدن و تمیز کردن یک خیابان اصلی و کوچه‌های منتهی به آن است، بلکه نظافت تنها غسالخانه پیش‌قلعه هم با اوست و اگر هم فرد درگذشته زن باشد در شستشو و کفن کردنش کمک می‌کند و بابت همه این کارها ماهیانه ۸۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند.
این زن ۶۱ ساله از شنبه تا پنجشنبه، روزی هفت ساعت و نیم کار می‌کند: «یک بار از هفت صبح تا یازده و نیم می‌روم و کوچه‌ها را تمیز میکنم. بعد برمی گردم خانه تا ساعت یک استراحت می کنم و باز دوباره می‌روم تا ساعت چهار.»
تنها زن رفتگر ایران می‌گوید از کارش راضی است و همین که محتاج کسی نیستند برایش کافی است. او در پاسخ به این پرسش که آرزویت چیست، می‌گوید: «ما از دار دنیا همین خانه را داریم که کمیته امداد به ما داده. اما اینجا حمام ندارد. حمام عمومی پیش‌قلعه هم هفته‌ای یک بار جمعه‌ها باز است و این موضوع خیلی برای ما سخت است.دوست داشتم در خانه‌مان یک حمام داشته باشیم.»
او البته از اینکه شهرداری بیمه‌اش نکرده هم گلایه دارد: «به من می‌گویند تو سن‌ات بالای شصت سال است نمی‌توانی بیمه بشوی. کاش مسئولان یک جوری کمک می‌کردند بیمه شامل حال من هم بشود. من از کار کردن خسته نمی‌شوم. تا وقتی که تنم سالم باشد کار میکنم اما می ترسم یک روزی دیگر نتوانم کار کنم آن موقع همین پول هم که تنها منبع درآمدمان است قطع می‌شود.»
صغرا خانی شهرآباد هر چند تنها زن رفتگر ایرانی است اما در سرپرستی خانواده در ایران تنها نیست. بنا بر آمارهای اعلام شده در کشور ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار زن سرپرست خانوار مشغول به کار هستند. زنان سرپرست خانوار با مشکلاتی از جمله عدم حمایت‌های بیمه‌ای از سوی دولت روبرو هستند.
در حالی که در سال‌های گذشته طرح‌هایی برای حمایت از زنان سرپرست خانواده مطرح شد اما هیچ‌کدام از این طرح‌ها به شکل منسجم و فراگیر عملی نشده و در حد حرف و برنامه باقی‌مانده است.
