«مکتب پیانوی کلاسیک ایرانی» با تلاش‌های پویان آزاده، موسیقیدان و استاد دانشگاه هنر تهران، در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسید.
مکتب پیانوی کلاسیک ایرانی ۱۴۰ سال قدمت دارد و با ثبت ملی آن، احتمال تبدیل شدنش به یک رشته مستقل دانشگاهی افزایش پیدا کرده است.
این دومین تلاش پویان آزاده برای ثبت ملی یک شاخه از موسیقی ایرانی است. او در سال ۱۳۹۱ نیز با تهیه‌ی پرونده‌ی «شیوه‌ی نت‌نویسی مرتضی‌خان محجوبی» این میراث را در فهرست میراث ناملموس ملی ثبت کرد.
پویان آزاده ثبت ملی این هنر ایرانی را، به رسمیت شناختن آن و دادن یک بُعد هویتی به این مکتب می‌داند و می‌گوید از حدود ۲۰ سال پیش که وارد دانشگاه هنر شدم دغدغه اصلی‌ام ورود و ایجاد این رشته در دانشگاه بود، چون پیانوی ایرانی از زمان‌های گذشته تا امروز در دستور کار هیچ دانشگاهی قرار نگرفته است، به همین دلیل برای به رسمیت شناختن آن، همه‌ی توانم را با نوشتن مقاله، کتاب و پایان‌نامه به‌کار گرفتم.
این استاد دانشگاه امیدوار است که ثبت ملی مکتب پیانوی ایرانی دلیل محکمی برای قرار گرفتن این رشته از هنر به عنوان یک رشته‌ی مستقل در دانشگاه‌های موسیقی ایران باشد.
آزاده قدم بعدی خود برای این میراث را ایجاد یک رشته مستقل تحصیلی می‌داند و از طرح یک پیشنهاد برای وارد کردن نام «روز ملی پیانوی کلاسیک ایرانی» در روز دهم مرداد، همزمان با ثبت ملی این اثر، در تقویم فرهنگی ایران می‌گوید که این پیشنهاد را از طریق دانشگاه هنر به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ارائه داده است.
او ریشه ساز پیانو را سنتور ایرانی می‌داند که بعد از ساختِ پیانو به ایران آورده شده و می‌گوید: «فرهنگِ موسیقی ایرانی و تکنیکال نوازندگی موسیقی ایرانی با پیانو» سرانجام با وجود ۱۴۰ سال قدمت وارد فرهنگ موسیقی ایرانی شد، با این وجود به طور دائم این نگاه انتقادی به پیانوی ایرانی وجود دارد که چرا پیانو با وجود داشتن ریشه‌ی ایرانی تا امروز چنین مورد بی‌توجهی بوده است.
این استاد دانشگاه همچنین معتقد است با توجه به این که سبک استاد مرتضی محجوبی و پس از آن استاد جواد معروفی به دنبال یکدیگر قرار گرفته‌اند و یک تداوم مکتب به وجود آمده، بنابراین این مکتب یک پدیده‌ی از هم‌گسسته نیست و یک روند دارد.
پویان آزاده، دانش‌آموخته «موسیقی جهانی» است که کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تهران و دکترایش را از دانشگاه مارتین لوتر آلمان دریافت کرده و موضوع تز دکترای او نیز «مکتب پیانوی کلاسیک ایرانی» بوده است. او همچنین کوچکترین شاگرد سِنّی استاد جواد معروفی به شمار می‌آید.
