دوست عزیز و فرهیختهی ما، مهندس حمید ذوالنور، عضو برجسته و رئیس شورایعالی نهضت مقاومت ملی ایران، صبح روز جمعه، ۱۰ آذرماه ۱۳۹۶ (۱ دسامبر ۲۰۱۷) دیده از جهان فروبست و خانواده، دوستان و دوستداران خود را در غم بزرگِ از دست دادنش فروبرد.
حمید ذوالنور در مردادماه ۱۳۱۶ در شیراز متولد شد، مراحل آموزش ابتدائی و متوسطه را در زادگاهش گذراند، برای تحصیلات دانشگاهی به تهران رفت و در دانشکدهی فنی دانشگاه تهران ثبت نام کرد. پس از پایان دورهی دانشگاهی و اخذ گواهینامهی ممتاز در رشتهی مهندسی ساختمان برای ادامهی تحصیلات عالی عازم اروپا شد و بعد از طی این دوره به ایران برگشت.
ذوالنور عاشق ایران و تاریخ کهن و گنجینهی ادبیات وطنش بود و از سالهای کودکی به آثار سعدی، حافظ و عبید زاکانی عشقمیورزید و بخش مهمی از متون و ادبیات آنها را از بر داشت. علاوه بر اینها، گرایشِ حمید ذوالنور به اوضاع سیاسی نیز از همان ایام دبستان و دبیرستان آغاز شد.
در حالیکه سال دوم دبیرستان را میگذراند، به مناسبت نوروز، کارت تبریکی به دکتر مصدق نوشت و آن رادمرد بزرگ و نمادِ ادب، با دستخط خود به او جواب داد و از او تشکر نمود.
ذوالنور همواره با سربلندی از عضویت و فعالیت خود در حزب ایران و افتخار همنشینی با شخصیتهای بزرگی چون مهندس علیقلی بیانی، دکتر شاپور بختیار، مهندس کاظم حسیبی و مهندس احمد زیرکزاده یاد میکرد.
همکاری او با شاپور بختیار به دنبال آشنایی قبلی در حزب ایران از ۱۳۳۹، از همان سال آغاز شد. حمید ذوالنور از حزب ایران مسئول کمیتهی دانشگاه تهران وابسته به جبههٔ ملی بود و دکتر شاپور بختیار در سمت مسئول تشکیلات از طرف هیئت اجرائی جبههی ملی مسئولیت ارتباط جبههی ملی با کمیتهی مذکور را به عهده داشت.
در دوران برگزاری نخستین کنگرهی جبهه ملی ایران او در انتخابات دانشگاه برای اعزام نماینده به کنگره نقش فعالی داشت. در همین دوران فعالیت های جبهه ملی دوم و دانشگاه نیز بود که بارها همراه با رهبران جببه ملی ایران بازداشت شد و روانهی زندان گردید.
هنگامی که او ایران را برای آخرین بار ترک میکرد عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران بود.
حمید ذوالنور شرح همکاری خود با شاپور بختیار را در آمریکا طی یک سخنرانی تحت عنوان «نگاهی به جنبش دانشجوئی سالهای ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۲ خورشیدی در ایران» در کنفرانس «تجربه مصدق در چشمانداز آینده ایران» که در کتابی به همین عنوان منتشر شده، شرح دادهاست.
همراهی بدون وقفهی ذوالنور با شاپور بختیار، در جبههی ملی، جنبش آزادیخواهانهی ۱۳۵۶ و چشمانداز مغتنم و پربهایی که با قبوال مسئولیت تشکیل دولت ملی در جهت احیای مجدد مشروطیت به روی ملت ایران گشوده شدهبود، دولت سیوهفت روزهی آخرین نخستوزیر نظام مشروطه و متعاقب آن در طی سالهای مبارزات بیامان با نظام توتالیتر جمهوری اسلامی در کنار رهبر نهضت مقاومت ملی ایران، ادامه یافت. در این شرایط جدید او بهعنوان یکی از یاران مورد اعتماد شاپور بختیار و عضو هیئت اجرائی نهضت مقاومت ملی ایران تحت رهبری آخرین نخست وزیر مشروطیت ایران در کنار او مبارزه در تبعید را دنبال کرد.
حمید ذوالنور یکی از نزدیکترین یاران شاپور بختیار بود و بعد از قتل او توسط عمال جمهوری اسلامی، در میان دوستانش در نهضت مقاومت ملی ایران لحظهای از کوشش برای تحقق اتحاد شخصیتها و نیروهای ملی و دموکرات مخالف رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی دست برنداشت.
در آخرین اجلاس شورایعالی نهضت مقاومت ملی ایران در آوریل ۲۰۱۶، با وجود نقاهت در نتیجهی یک عمل جراحی و تشخیص بیماری جانفرسای سرطان رودهی بزرگ که نیروی جسمانی او را کاسته بود، به کلن سفر کرد و در شورا حضور یافت.
آخرین حضور علنی دوست گرانمایهی ما در مراسم سالگرد قتل دکتر شاپور بختیار و سروش کتیبه در ششم اوت ۲۰۱۷ بود که علیرغم آثار آشکار نقاهت شدید در بزرگداشتی که از یکسال پیش برگزاری آن را به دوستانش محول نموده بود، شرکت کرد.
دوست گرامی و ارجمند ما، با توجه به تنها چند نکته از جریان زندگی پر افتخارش که در این نوشته به آنها اشاره شده است، از آغاز نوجوانی حتی تا آخرین روزهای زندگانی، که بههوش بود و موهبت صحبت با او برای دوستان نزدیکش هنوز وجود داشت حتی لحظهای ازلزوم مبارزه با جمهوری اسلامی و ضرورت اتحاد نیروهای ملّی و دموکراتها، برای موفقیت آن مبارزات، غافل نماند.
نهضت مقاومت ملی ایران ضایعهی دردناک و جبرانناپذیرِ از دستدادن یار صمیمی و آزادهی خود را به یگانه فرزند گرامیاش آناهیتا ذوالنور، به همسر ارجمند وی، به خانوادهی ذوالنور، به دوستان و دوستداران او و همهی یاران نهضت ملی ایران تسلیت میگوید.
فقدان زندهیاد مهندس حمید ذوالنور برای خانوادهی بزرگ ملیون، شخصیتهای دموکرات و آزادیخواهان ایران جبران ناپذیر خواهد بود و یاد عزیزش در دلها زنده خواهد ماند.
یکشنبه، ۱۲ آذرماه ۱۳۹۶
۳ دسامبر ۲۰۱۷
نهضت مقاومت ملی ایران