روز جهانی حقوق بشر رویدادی سالانه است که در نوزدهم آذر ماه برابر با دهم دسامبر، برگزار می‌شود. این روز توسط یونسکو نام‌گذاری شده و به پاسداشت اعلامیه جهانی حقوق بشر در همه کشورهای دمکراتیک که قانون اساسی آن‌ها مبتنی بر انسان‌گرایی و مستثنی از هرگونه ایدئولوژی می‌باشد، برگزار می‌شود. اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر استوار بر سی‌ماده است، پیمانی بین‌المللی که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در شهر پاریس به تصویب رسیده است. نگارش و انتشار این اعلامیه نتیجهٔ مستقیم «جنگ جهانی دوم» بوده و برای اولین‌بار حقوقی که تمام انسان‌ها مستحق آن هستند را به صورت جهانی بیان می‌دارد. اعتبار بندهای این اعلامیه ریشه در حقوق بین‌الملل دارد و به تفضیل و مشروح حقوق بنیادین مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که تمامی ابنای بشر در هر کشوری می‌بایست از آن برخوردار باشند را مشخص کرده است.
امروزه در کشورهای پیشرفته و دمکراتیک، مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر در قوانین بنیادین مدنی و در قانون اساسی آن‌ها گنجانده شده است و مهم‌تر آن که این اعلامیه برای سنجش رفتار کشورها نیز به کار می‌رود.
پر‌اهمیت‌ترین اصل و پایه حقوق بشر «کرامت انسانی» است. «کورش بزرگ هخامنشی» بیش از دو هزار و پانصد سال پیش به این حقیقت مهم بر استوانه‌ای از خاک رس به «حقوق انسان به عنوان انسان» اشاره می‌کند. از روی این فرمان، نسخه‌های گوناگونی برای ارسال به نواحی امپراتوری هخامنشی نوشته و ارسال شده است.
«من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایان‌شان را برقرار کردم و فرمان دادم که هیچ کس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم که هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین کردم.»
امروزه یکی از مهم‌ترین مباحثی که ارتباط تنگاتنگی با افکار عمومی ملت‌ها دارد، احترام و اجرای بی‌چون و چرای حقوق بشر است، به گونه‌ای که بیشتر حکومت‌های جهان می‌کوشند نشان دهند در حکومت آن‌ها، حقوق بشر نقض نمی‌شود. حکومت‌های دمکراتیک، برای مقبولیت سامانه خود در نزد ملت خود و سایر کشورهای جهان تلاش در رعایت و اجرای همه اصول حقوق بشر در همه زمینه‌ها را در الویت امور مملکت‌داری خود قرار داده‌اند و سالانه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به این مهم پرداخته می‌شود.
اصول جهان شمولی چون رهایی از محرومیت و ترس، آزادی بیان و عقیده، آزادی مذهب، حق پیشرفت و خوشبختی در گذر از رنج‌های بشری طی قرون متمادی برآمده‌اند و اعلامیه جهانی حقوق بشر سندی برای رفع رنج‌های بشری است.
با این که جمهوری اسلامی از امضاکنندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر است، هر روز این حقوق را نقض می‌کند. با وجود همه تگناها و همه قوانین وضع شده توسط سازمان های بی‌طرف بین‌المللی و فشارهای دیپلماتیک از سوی کشورهای پایبند به اصول جهانشمول، جمهوری اسلامی پس از گذشت ۳۸ سال هم‌چنان به نقض مستمر حقوق بشر در ایران ادامه می‌دهد. با توجه به تلاش همه کنش‌گران درون و برون مرز ایران، سامانه ولایت‌سالار جمهوری اسلامی به روشنی با استفاده از ابزارهای دینی و به نام «دین و خدا» و با حیله‌های سیاسی برای فریب مردم، سرمایه‌های ملت ایران را به تاراج برد و منطقه و جهان را با مخاطره‌های جدی مواجه کند.
نخستین اصل اعلامیه جهانی حقوق بشر: تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابرند. این در حالی است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی بالاترین رای و قدرت متعلق به ولایت فقیه است و تنها شهروندان شیعه باورمند به ولایت فقیه از حقوق بالا برخوردار هستند. دیگر شهروندان ایرانی از دید قانون نادیده گرفته می‌شوند و کرامت انسانی آن‌ها به طور مستمر نقض می‌شود.
اصل بیست و پنجم: هر فردی حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تامین سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش، به ویژه از حیث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود.» اما هر روز بسیاری از کودکان، زنان و مردان ایرانی به دلیل فقر و سوء تغذیه بر اثر گرسنگی می‌میرند.
اصل پنجم: هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. طبق گزارش سالانه سازمان عفو بین‌الملل، هم‌چنان جمهوری اسلامی، شهروندان ایرانی را تنها به خاطر دفاع از حقوق بشر، حقوق کارگران، معلمان و کودکان و زنان در زندان ها شکنجه می‌کند.
اصل بیست و ششم: هر شخصی حق دارد از آموزش و پرورش بهره‌مند شود. اما در مناطق محروم ایران از جنوبی ترین نقاط حومه پایتخت تا سیستان و بلوچستان و خوزستان یک چهار دیواری سالم و مبتنی بر اصول استاندارد برای آموزش فرزندان ایران که نام آن را بتوان مدرسه نهاد وجود ندارد ولی در همین زمان حکومت برای پولشویی و اختلاس از سرمایه‌های فرزندان ایران در کربلا و سوریه مدرسه می‌سازد.
اصل بیست و دوم: هر شخصی به عنوان عضو جامعه حق امنیت اجتماعی دارد. در حالی که جمهوری اسلامی امنیت فردی و اجتماعی مردم ایران و حتی شهروندان سوریه و لبنان و عراق و … را به خاطر انباشتن ثروت‌های شخصی به مخاطره جدی انداخته است.
شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد، این روز را به احترام همه زندانیان سیاسی و عقیدتی، به احترام همه کنش‌گران مدنی و سیاسی در تبعید، به ملت بزرگ ایران و به یاد همه آن‌ها که به دلیل نقض حقوق بشر دیگر در بین ما نیستند، به احترام خانواده‌های عزیز از دست داده در راه دستیابی به برابری، آزادی و عدالت، گرامی می دارد. به نام انسان و کرامت انسانی، تا برقراری حقوق بشر و اجرای بی چون و چرای همه اصول جهانشمول در ایران به مبارزه خود ادامه خواهیم داد و تا ایرانی آزاد، آباد که الگوی حقوق بشر در جهان باشد، صدای شهروندان ستمدیده ایران خواهیم بود.
پاینده ایران و ایرانی
شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد
