اروپا چگونه پناه‌جویان را به کام مرگ می‌فرستد (هریبرت پرانتل)

۴۰۰ کشته در یک روز: اروپا امکانات و پول لازم را در اختیار دارد که بتواند پناه‌جویان را در آب‌های مدیترانه نجات دهد. اما  چرا می‌گذارد تا آنها غرق شوند؟

جائی که احتمال خطر زیاد باشد، قاعدتا باید در آنجا میزان نیروهای کمکی هم بیشتر باشد. اما این طور نیست. دست کم در اتحادیه اروپای سال ۲۰۱۵ اینطور نیست! نیروی کمکی  کافی وجود ندارد، چون اتحادیه اروپا اراده کرده چنین نیروئی آنجا که باید باشد، نباشد. البته به اندازه کافی کشتی که بتواند پناه‌جویان را در آب‌های مدیترانه و سواحل اروپا نجات دهد، وجود دارد، اما کشورهای اتحادیه اروپا خواهان آن نیستند. بگذار هر بلائی سر این آدم‌ها می‌آید، بیاید!

اتحادیه اروپا پول و امکانات لازم برای پناه‌جویانی که توانسته باشند از جهنم سوریه یا لیبی خودشان را نجات دهند و بعد در میان موج‌های دریای مدیترانه با مرگ دست و پنجه نرم کنند در اختیار دارد، اما می‌گذارد تا این پناه‌جویان غرق شوند. اتحادیه اروپا می‌خواهد از این راه بقیه پناه‌جویانِ منتظرِ حرکت به سوی اروپا را بترساند تا با دیدن سرنوشت این درماندگان غرق شده، هوسِ آمدن به اروپا را از سر  خود بیرون کنند. اروپا با این کار می‌‌گذارد شمار زیادی از پناه‌جویان کشته شوند، تا او خودش را در مقابل ورود پناه‌جویانِ بیشتر محافظت کند.

چرخشی در سیاست اتحادیه اروپا وجود نخواهد داشت

آیا این تراژدی می‌تواند چرخشی را در سیاست پناهندگی اتحادیه اروپا در قبال پناه‌جویان به دنبال بیاورد؟ یک سال و نیم پیش وقتی در سواحل لامپه‌دوسا در ایتالیا ۳۶۸ پناه‌جو غرق شدند، مارتین شولتز رئیس پارلمان اروپا در آنجا و در برابر تابوت‌های ردیف شدۀ پناه‌جویان وعدۀ این چرخش را داده بود. اما چرخشی در سیاست پناه‌جویان اتحادیه اروپا در کار نخواهد بود، و د رحال حاضر هیچ چشم‌اندازی در برون رفت از این سیاست غیر‌انسانی وجود ندارد.  بهانه‌هائی از این دست که پناه‌جویان، خودشان مسبب مرگ خود هستند، (گفته می‌شود که گروهی از پناه‌جویان یک گروه دیگر را به داخل آب انداخته‌اند) دلیل محکمی نیست تا  بتوان با آن یک رفتار وحشیانه  دیگر را توجیه نمود (گفته می‌شود

بعد از تراژدی سواحل لامپه‌دوسا، نیروی نجات موسوم به «مارو نُستروم» شکل گرفت، اما فعالیت آن را متوقف کردند. اتحادیه اروپا از اینکه هزینه  این نیرو را بپردازد خودداری کرد. آیا «ارزش‌های اروپائی» واقعا هنوز اعتباری دارد؟ اتحادیه اروپا از طریق اِهمال  و سهل‌انگاری در اقدامات کمک رسانی [و خودداری از انجام وظیفه انسانی] پناه‌جوبان را به کام مرگ می‌فرستد.

باید جایزه حقوق بشر را از اتحادیه اروپائی که سبب مرگ دیگران می‌شود، پس گرفت

«توماس دِ مزیر» وزیر کشور آلمان در مقابل عملیات نجات دریائی اتحادیه اروپا مقاومت کرده  و مانع تصویب و اجرای آن است.  پاسخ او به رویدادهایی که منجر به مرگ پناه‌جویان می‌شوند این است که داریم روی این طرح کار می‌کنیم که چطور می‌شود جلوی قاچاقچیانی را گرفت که پناه‌جو به اروپا منتقل می‌کنند. اما این حرف خنده‌دار است. این طوری جان آدم‌ها وسیله رسیدن به یک هدف دیگر قرار داده می‌شود؛ باید عده‌ای بمیرند تا بتوان از آن طریق با قاچاق عده‌ای دیگر مبارزه کرد! عده‌ای که فعالیت آنها خودش محصول یک سیاست اشتباه اتحادیه اروپا است. پدیده ناهنجار قاچاق انسان به اروپا به این دلیل رشد کرده که اتحادیه اروپا با تمام قوا هر منفذ و راه ورود پناه‌جویان را با توسل به اقداماتی که ناقض قوانین بین‌المللی است مسدود کرده است.

کودکان و نوجوانان قربانی تراژدی غرق شدن پناه جویان در آب‌های مدیترانه

نهاد «کودکان را نجات دهید» تخمین می‌زند که در بین ۴۰۰ نفری که غرق شده‌اند تعداد زیادی کودک و نوجوان وجود دارند. افرادی که از کشورهای مبداء می‌آیند، برای اینکه خودشان را به طور قانونی به اروپا برسانند باید ویزا داشته باشند، اما هر کسی هم نمی‌تواند ویزا تهیه کند. در واقع راه ورود قانونی برای رسیدن به اروپا برای این عده وجود ندارد. از آن طرف اگر آنها در مرزهای ورودی اتحادیه اروپا دستگیر شوند، برخلاف قراردادهای بین‌المللی باز گردانده می‌شوند.

اتحادیه اروپا یکی از دارندگان جایزه صلح نوبل است. اما این جایزه را باید از اتحادیه اروپائی که میگذارد آدم‌ها در آستانه مرزهای آن بمیرند و بعد به تماشای مرگ آنها می‌نشیند، پس گرفت.  اتحادیه‌ای که دریا را به عنوان دستیار خود در کشتن انسان‌ها به کار می‌گیرد، یک اتحادیه مرگبار است.

*ترجمه از حنیف حیدرنژاد

*منبع: روزنامه زود دویچه تسایتونگ؛ ۱۸ آوریل ۲۰۱۵