تأملات بهنگام؛ در باب خشونت ذاتی اسلام

- برتراند راسل فیلسوف بریتانیایی در فصل ۱۰ از بخش دوم از کتاب دوم «تاریخ فلسفه‌ی غرب» نوشته، از همان ابتدا انگیزه‌ی اصلی اعراب برای گسترش اسلام، غارت و چپاول (Plunder) بود و نه هیچ امر دینی و معنوی. از همان سال نخست حضور در مدینه، مسلمانان بنا را به تعرض به اموال و دارایی‌های کاروان‌های اهل مکه گذاشتند.
- در هفته‌‌های اخیر که ماجرای قتل فجیع جمال خاشقجی تیتر اول همه‌ی رسانه‌های جهان شده، برخی از تحلیلگران محترم، وحشیگری عُمّال محمد بن سلمان و پادشاهی سعودی را به درستی به جنایات و ترورهای فجیع و بی‌رحمانه‌ی فرنگی‌کاران جمهوری اسلامی در چهار دهه‌ی اخیر تشبیه کرده‌اند و پاسخ یاوه‌های هواخواهان فرقه‌ی تبهکار در مذمت آل سعود را داده‌اند.

جمعه ۴ آبان ۱۳۹۷ برابر با ۲۶ اکتبر ۲۰۱۸


یوسف مصدقی – در میان ادیان فراگیر تاریخ، اسلام تنها دینی است که از همان آغاز پیدایش‌اش بنا را بر خشونت و حذف هویت‌های دیگر گذاشت و بنیانگذار آن و خلفای صالحش از هر نوع خشونتی برای گسترش قدرت خود و نابودی غیرِ خود بهره بردند. دامنه‌ی این خشونت‌ها از خشونت کلامی و آزار روانی (هتاکی، تهمت، شایعه و…) شروع شد، تا شبیخون و غارت اموال و حذف فیزیکی رقبا و مخالفین (غزوه، سَریّه، ترور و…) ادامه یافت و در نهایت به کشورگشایی و اشغال سرزمین‌های دیگر، ختم شد.

پیامبر اسلام از همان روزهای نخست رسالتش، بخصوص از زمانی که برخورد سرد اشراف مکه را در برابر دعوت به اسلام دید، خشونت کلامی علیه آنها و اعتقاداتشان آغاز کرد و بی‌وقفه به توهین و تحقیر مسلک، آداب و خدایان آنها پرداخت. در بسیاری از سوره‌های کوتاه مکی قرآن، نیش و کنایه و زخم زبان به عقاید مسلط اعراب نامسلمان، فراوان به چشم می‌خورد. دامنه‌ی این بی‌نزاکتی و خشونت کلامی نسبت به بزرگان مکه و عقاید آنها حتی به نزدیکان و اقارب خونی پیامبر اسلام هم رسید و ایشان عمو و عمه‌ی خود را هم از نعمت دریافت فحش و تهدید بی‌نصیب نگذاشتند.

سوره‌ی «مَسَد» (شماره‌ی ۱۱۱ در فهرست سُوَر قرآن) نمونه‌ی بارز خشونت کلامی پیامبر اسلام به بستگانِ جاسنگین و اقوام دنده‌پهن‌اش است. تمام پنج آیه‌ی این سوره، ناسزا و فحش نسبت به عمو و زن‌عموی خاتم‌الانبیاست که سرِ همراهی با اسلام و مسلمین را نداشتند. این آیات چنان از نزاکت و فصاحتِ ادعایی قرآن خالی است که بسیاری از علمای اسلام تا همین امروز سعی بر توجیه شَأنِ نزول و برگرداندن معنای آنها دارند. چنانکه فصاحت و بلاغت آیه‌ای دیگر از قرآن را- آیه‌ی ۴۴ سوره‌ی «هود» که زیباترین آیه‌ی قرآن از لحاظ آرایه‌های ادبی است- در مقام مقایسه با سوره‌ی «مَسَد» قرار داده‌اند و توجیه‌های آبکی و مضحک بافته‌اند. برای نمونه در شعری منسوب به انوری (یا میرسید شریف جرجانی) آمده است:

در بیان و در معانی کِی بُوَد یکسان سخن
گرچه گوینده بُوَد چون جاحِظ و چون اصمعی
در کلام ایزد بی‌چون که وحی مُنزَل است
کِی بود «تَبَّت یَدا» مانند «یا اَرضُ ابْلَعی»؟

واقع امر این است که پیامبر اسلام در ایام بی‌قدرتی و ضعف، غضب و غیظ ناشی از بی‌محلی و تمسخری که بزرگان مکه نثارش می‌کردند را در کتابش می‌آورد و کینه‌اش از اشراف مکه را تبدیل به خشونت کلامی علیه آنها و عقایدشان می‌نمود. این خشونت کلامی با هجرت (فرار) ایشان به یثرب (مدینه) و تشکیل حکومت و کسب قدرت، صورتی جدیتر به خود گرفت و تبدیل به خشونت فیزیکی شد.

چنانکه برتراند راسل فیلسوف بریتانیایی در فصل ۱۰ از بخش دوم از کتاب دوم «تاریخ فلسفه‌ی غرب» نوشته، از همان ابتدا انگیزه‌ی اصلی اعراب برای گسترش اسلام، غارت و چپاول (Plunder) بود و نه هیچ امر دینی و معنوی. از همان سال نخست حضور در مدینه، مسلمانان بنا را به تعرض به اموال و دارایی‌های کاروان‌های اهل مکه گذاشتند. محمد با ساختن مفاهیمی چون «جهاد» و غنیمت ناشی از آن، چنان تصویری از اجر دنیوی و ثواب اخرویِ کشتن کفار و غارت اموال آنها برای مسلمین گرسنه و برهنه‌ی اهل مدینه ساخت که آنها برای مشارکت در این معامله‌ی دو سر بُرد، سر از پا نمی‌شناختند و شوق جهاد در راه اسلام همواره در همه‌ی اعضا و جوارحشان جاری بود.

طمع و خشونت و زورگوییِ ذاتیِ اسلام، با جان و سرشت هر مسلمان واقعی چنان عجین است که تنها با قدرت قانون و نیروهای مسلح می‌شود از آزار آنها علیه دگراندیشان و دگرباشان جلوگیری کرد. مسلمان واقعی خویی متجاوز و تمامیت‌خواه دارد. دنیا از چشم‌انداز او همان است که در عهد رسول‌الله بوده و توسط او خط‌کشی شده است. از این چشم‌انداز، جهان به «دارالکفر» و «دارالاسلام» تقسیم می‌شود و «جهاد» راه حل نهاییِ رابطه میان این دو بخش دنیاست.

دگراندیشی و دگربودگی از نظر یک مسلمان واقعی، چیزی جز اتصال به دارالکفر نیست و کسی که به این بخش از عالم متصل شود، شایسته‌ی عقوبت دنیوی و اخروی است. مالِ او حلال، خونِ او هدر و خانواده‌اش مستحق بردگی هستند. فقها و مفتیان شیعه و سنی، از عمق جان خود به چنین احکامی باور دارند؛ هرچند گاهی به ضرورت و مقتضیات زمان و از سر ضعف، باورهای منحط و بَدَوی‌شان را پنهان می‌کنند، اما اگر قدرت به دست‌شان بیفتد، از وحشیگری و خشونت به بهانه‌ی اجرای احکام الاهی و تقویت حکومت اسلامی، ذره‌ای فروگذار نخواهند کرد.

در این چند هفته‌ی اخیر که ماجرای قتل فجیع جمال خاشقجی (قاشقچی) تیتر اول همه‌ی رسانه‌های جهان شده، برخی از تحلیلگران محترم، وحشیگری عُمّال محمد بن سلمان و پادشاهی سعودی را به درستی به جنایات و ترورهای فجیع و بی‌رحمانه‌ی فرنگی‌کاران جمهوری اسلامی در چهار دهه‌ی اخیر تشبیه کرده‌اند و پاسخ یاوه‌های هواخواهان فرقه‌ی تبهکار در مذمت آل سعود را داده‌اند. چیزی که اما در بیشتر این مجادلات- بنا به ریاکاری یا ترس از تکفیر یا هر ملاحظه‌ی دیگری- از قلم‌ها افتاده و کسی متعرض آن نشده است، ریشه‌ی مشترک اعتقادی و متکی به سیره‌ی نبویِ این جنایات است.

ترور مخالفین بخشی از سیره‌ی پیامبر اسلام بود که از همان آغاز هجرت به مدینه و تشکیل حکومت، در دستور کار مسلمین قرار گرفت. مورخین صدر اسلام، بنا به ایمان و اعتقاد راسخی که به درستی و خطاناپذیری اعمال پیغمبر اسلام داشتند، نه تنها این ترورها را با جزئیات در آثارشان ثبت کرده‌اند بلکه از ذکر آنها در این منابع مفتخر نیز بوده‌اند. اگر به منابع معتبر تاریخ اسلام همچون کتاب «طبقات» واقدی یا تاریخ طبری یا «الکامل فی‌التاریخ» ابن اثیر مراجعه کنید، به ماجراهای شگفت‌آوری از قتل‌های برنامه‌ریزی شده‌ی مخالفان عقیدتی پیامبر اسلام بر می‌خورید که با الگوی قتل‌های صورت گرفته در دوران جمهوری اسلامی یا جنایات دیگر حاکمان کشورهای اسلامی مو نمی‌زند.

برای نمونه، یکی از نخستین قتل‌های سیاسی صدر اسلام، ترور کَعب‌ بن اشرف شاعر یهودی اهل مدینه بود. گناه کعب، ساختن چند شعر هجوآمیز درباره‌ی پیامبر اسلام و همچنین مویه بر اعراب غیرمسلمان کشته شده در جنگ بدر بود. پیغمبر اسلام، برادر رضاعی (شیری) کعب به نام ابو نائله را همراه چند نفر دیگر برای کشتن کعب به خانه‌ی او بیرون مدینه فرستاد. خانه‌ی کعب که حِصْن (دیوار و حفاظ) محکمی داشت، جوری نبود که این مسلمانان پاکیزه امکان ورود به آن را داشته باشند برای همین ابو نائله که برادر شیری کعب بود، پیش او رفت و با چرب‌زبانی و سوء استفاده از اعتماد و جوانمردی رایج بین اعراب نامسلمان آن دوران، با حیله او را از خانه بیرون کشید. همدستان ابو نائله- این مسلمان واقعی- به ناجوانمردی و غافلگیرانه بر سر کعب ریختند و او را کشتند، سرش را از تن جدا کرده و خدمت پیامبرِ رحمت بردند.*

هنوز هم پس از چهارده قرن، در بر همان پاشنه می‌چرخد و اینگونه رفتار نه تنها نزد مسلمانان مذموم نیست بلکه بخش مهمی از سنت و هنجارهای مسلمانی را شامل می‌شود. بنابراین نباید از این موضوع شگفت‌زده شد که پیروان راستین این دین حنیف، مخالفانشان را با حیله و ترفند به جایی فراخوانند تا سر به نیست کنند.

شک نیست که جمهوری اسلامی جنایتکارترین حکومت خاورمیانه و آدمکشان دلبسته به آن سیاهکارترین مسلمانان تاریخ معاصر هستند، اما حاکمین عربستان سعودی یا مسلمین حاکم بر ترکیه هم از همان آبشخور مسمومی می‌نوشند که فرقه‌ی تبهکار حاکم بر ایران از آن آب می‌خورد.

نیازی نیست که برای جنگیدن با فرقه‌ی تبهکار، از دیگر جانیان عالم دفاع کنیم اما در عین حال، اینکه ما از منبع اصلی تولید خشونت غفلت کنیم و ریاکارانه یا ساده‌لوحانه لبه‌ی تیز انتقادات خودمان را به این یا آن فرد یا حکومت فاسد و جانی متمایل کنیم، نشانه‌ی جهل و غفلت است. چنین غفلتی، نه چاره‌ساز فلاکت امروز ماست و نه میهن‌مان را از بیماری کهنه‌ای که او را چنین فرسوده است، می‌رهاند. برای رهایی، باید شجاعانه و بی‌تعارف به دفع علت اصلی بکوشیم.

*برای تفصیل بیشتر، می‌توانید به شرح ماجرای قتل کَعب بن اشرف در دو منبع بسیار معتبر تاریخ اسلام مراجعه کنید:
کتاب «طبقات» نوشته‌ی محمدبن سعد کاتب واقدی، ترجمه‌ی دکتر محمود مهدوی دامغانی، جلد دوم: غزوه‌ها و سریّه‌های پیامبر(ص)؛ بیماری، رحلت،خاکسپاری رسول خدا(ص) و…، انتشارات فرهنگ اندیشه ۱۳۷۴، صص: ۳۲-۲۸.
تاریخ طبری یا «تاریخ‌الرّسل و الملوک» تألیف محمد بن جریر طبری، ترجمه‌ی ابوالقاسم پاینده، انتشارات اساطیر، چاپ سوم ۱۳۶۳، جلد سوم، صص ۱۰۰۷-۱۰۰۳.
این دو مجلد از کتاب‌های یادشده، به سال‌های نخست تشکیل حکومت پیامبر اسلام می‌پردازند و سرشار از حکایاتی مرتبط با موضوع این مقاله هستند.

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=134303

10 دیدگاه‌

  1. رهگذر

    اگر ۱۴۰۰ ما در نبرد باعربها باختیم و ناگزیر به پذیریش ماتریکس دینی عربها شدیم، اکنون ناچار نیستیم. انسان دارای هوده گزینش است. این قانون هستی است که از ما پنهان کرده اند. اسلام را واتیکان پدید آورد تا رویاروی یهودیان باشد. آن زمان یهودیان در عربستان و یمن قدرت زیادی داشتند و برای بازرگانان بیزانسی بسیار دشواری می آوردند. محمد هم ابتدا با یهودیان در افتاد و خیلی ها را کشت و باقی چه راست چه دروغ مسلمان شدند. یهودیان هم اینچنین تاوان دادند که بسیاری از قوانین غریب خود را از جمله سنگ سار کردن را وارد این دین کردند. این دین هنوز هم به فرمان ژزوئیت ها( واتیکان)است. می توانید خودتان جستجو کنید.

  2. ناشناس

    Well said, to add to the above I need to point out that Islam is not a religion rather an out dated ideology that has it roots in savagery of Arabian culture throughout history regardless of timing ,past and present, that glorify intolerance, violent act against others, war and looting of others, taxation of its followers and ultimate devotion to the degree that to kill or being killed is going to be rewarded by Allah.

  3. ناشناس

    درود فراوان برای شارل مارتل ناجی اروپا و شاید جهان.

  4. سیمین

    جمهوری اسلامی چهره پلید و ترسناک اسلام را، که همانگونه که آقای مصدقی میگویند، راه و روش زندگی یک دسته بزهکار غارتگر، ویرانگر، خونخوار و دزد است، به همه نشان داد، راه و روش کاروان دزدان صحراهای عربستان در چهارده قرن پیش. بالاخص به عاشقان ولایت و مشتاقان اهل بیت ، به فریب خوردگان آخوندها و به ساده دلانی که خمینی را در ماه دیدند و به قدرنشناسان بی‌لیاقتی که شاه فقید را کشتند،
    اسلام ایران را بعد از هزار و چهارصد سال دوباره به آستانه نابودی میکشاند…

  5. ناشناس

    چرا اینقدر مخالفین این رژیم تپه کار با هم اختلاف دارند من در ایران زندگی ( مرگ) میکنم و تعجب من این است با اوضاع و احوال هنوز هم اپسیوزیون همدیگر را قبول ندارند و همه هم دیگر را مزدور رژیم خطاب می کنند اینها را که میبینم به کل افسرده تر و نامیدتر میشوم

  6. سرگشته

    سپاس از نویسنده !مقاله بسیار عالی بود

  7. داور

    مقاله ایی جالبی است ولی متاسفانه دست کمی ازخشونت پروری عده ای کمی ازمسلمانان ندارد تاریخ پرازمغلطه واغراق است وخوشبختانه برای هرمسلمان فاسد هزاران مسلمان خوب وانسان دوست هم وجود دارند که زیرسایه ای تعالیم قرآن تربیت شده اند ولی برداشت بسیارمتفاوتی دارند

    سوره ای مسد درنتیجه آزاربه پیغمبر و برای دلگرمیشان ناذل شده وفقط یک پیشبینی است همانطور که خداوند درقرآن کرارا” و صریحا” به فروپاشی آخوند بشارت داده شده است وانسان با انصاف هیچگونه تشویقی به خشونت درآن ملاحضه نمیکند

  8. بهمن

    نوشتاری بسیار آموزنده و حقایقی که ماسک از صورت یکی از تبهکارترین «مذاهب» بشریت بر میدارد.

  9. صبر ایوب

    متاسفانه در این چهل سال حکومت این گروه فروشندگان دین در کشورمان این خشونت علاوه بر حذف فیزیکی مردم به روی روان جامعه هم اثر گذار بوده دعواهای خیابانی کشتن یکدیکر بر سر مثل جزئی , خشونت کلامی و رفتاری بادیگران برای اثبات خود وحقانیتی که فکر میکنیم فقط در وجود ما نهفته است , خشونت بر علیه زنان و کودکان و مخلص کلام گستردگی این خشونت در تمام زمینه ها . مثل تمام مقالات دیگر آقای مصدقی جالب است .

  10. آزادیخواه

    مقاله ایی بس روشنگرانه.
    دهم اکتبر سالگرد پیروزی شارل مارتل بر سپاهیان اسلام در نبرد تورز Battle of Tours در قرن هشتم میلادی در منطقه ایی بین تورز و پوواتیه است که باعث شد تا اروپا از اسلام نجات یابد. در صورت پیروزی ارتش مجهز خلیفه اموی، سراتاسر اروپا نیز به چنگ مسلمانان می افتاد، یعنی نه گالیله، نه داوینچی، نه کانت، نه دکارت، نه ولتر و نه عصر روشنگری و نه هیچ اندیشه و علم و فلسفه و معرفت و دانش و فضیلت و اختراع و اکتشاف و‌خلاقیت و پیشرفتی بوجود نمی آمد. درود بر شارل مارتل.

Comments are closed.