کارگران پالایشگاه های آبادان، پارسیان، قشم و فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی از شنبه ۱۱ مردادماه در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزد و مزایای خود دست از کار کشیده و اعتصاب کرده‌اند. همزمان با اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی، اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه در خوزستان نیز که از یک ماه و نیم پیش شروع شده است، ادامه دارد. کارگران هفت‌تپه سه ماه است که حقوقی دریافت نکرده‌اند و تا کنون چهار نفر از نماینده‌های آنان بازداشت شده‌اند. گفته می‌شود بیش از ده هزار کارگر در پالایشگاه‌های سراسر کشور دست از کار کشیده‌اند.
بنا به آمار وزارت کار و امور اجتماعی، در ایران ۱۴ میلیون نفر به شغل کارگری مشغول‌اند. این کارگردان با خانواده‌هایشان جمعیتی بیش از ۴۰ میلیون نفر را شامل می‌شوند که با توجه به درآمدی که در حقوق کار برای آنها تعریف شده است، زیر خط فقر بسر می‌برند. این شرایط کارگران را از برخورداری از معیارهای حداقل زیست محروم کرده است. اعتصابات کارگری در اعتراض به ربودن حق زندگی از این جمعیت بزرگ و ظلم عریانی است که جمهوری اسلامی بر آنان تحمیل کرده است.
بخش بسیار بزرگی از کارگران اعتصابی قرارداد پیمانی دارند. آنان فاقد امنیت شغلی هستند و دستمزدهایشان با تاخیرهای چندماهه پرداخت می‌شود که در عین حال فاصله زیادی با هزینه معیشت و خط فقر در ایران دارد. از این رو، اعتصابات می‌تواند کارگران بخش پتروشیمی را با دیگر کارگران پیمانی در شهرداری‌ها و یا راه آهن و دیگر مشاغل پیوند بدهد. ویژگی این دور از اعتصابات کارگری در ایران این است که توسط فعالان کارگری در زمینه صنفی سازماندهی شده است و تشکل های کارگری مورد حمایت نظام هیچ نقشی در آن ندارند. نکته دیگر حائز اهمیت، هماهنگی ده‌هزار نفر از کارگران صنعت نفت و پتروشیمی در چهار استان و مراکز متعدد ایران است که برای اولین بار شاهد آن هستیم.
سیاست‌های نظام اسلامی در برخورد با جنبش کارگری و مطالبات بحق آنان در طول چهل سال گذشته، از یک طرف سرکوب، بازداشت، شکنجه و صدور احکام شلاق و زندان و اخراج نمایندگان واقعی آنان بوده و از طرف دیگر تأسیس تشکل‌های کارگری به اصطلاح اسلامی برای کنترل و منحرف کردن مطالبات کارگری و درواقع امنیتی کردن محیط کار بوده است.
برآمد اخیر اعتصابات کارگران، ناکارآمد بودن چنین سیاست‌هایی را اثبات می‌کند. جنبش کارگری در مقابل فقر گسترده و خشنی که نظام اسلامی ایجاد کرده، راهی ندارد جز آنکه استقلال خود را بازیابد و با طرح دقیق مطالبات، وحدت و تشکیلات خویش را ایجاد کند تا بتواند دیگر جنبش‌های زحمتکشان و تهیدستان را با خود همراه و جبهه کار در مقابل ستم را سراسری و استحکام ببخشد. ایجاد چنین جبهه‌ای می‌تواند درخواست‌های بنیادین کارگران مانند، تامین امنیت شغلی، افزایش دستمزدها و یا ممنوعیت اخراج و ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری را سراسری و همگانی کند.
اعتصابات کارگری جنوب کشور، بارقه امیدی را در دل همه فعالین و کنشگران سیاسی و مدنی ایجاد کرده است. بخشی از اصناف حمایت خود را از آنان اعلام کرده‌اند. گروه‌های متعددی از شخصیت‌ها و جریانات سیاسی با جمع‌آوری امضاء، زنجیره حامیان جنبش کارگری را توسعه می‌دهند که برای پیروزی کارگران و دستیابی آنان به مطالباتشان اهمیت بسزایی دارد.
شورای مدیرت گذار بر جایگاه وزین جنبش کارگری برای گذار از جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی در ایران آینده تاکید می‌ورزد، جایگاهی که در تاریخ مبارزات مردم ما علیه دیکتاتوری و ظلم همواره نقش‌آفرین بوده و بر کسی پوشیده نیست. ما در این رزم مشترک در کنار کارگران ایران خواهیم بود و از همه مردم ایران نیز دعوت می‌کنیم به کارزار حمایت از این فرزندان شریف زحمت و کار کشورمان بپیوندند و سفره‌های نان خویش را با آنان تقسیم کنند.
پیش به سوی اعتصابات سراسری و رهایی مردم ایران
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۹
