Page 16 - (کیهان لندن - سال سى و هفتمـ شماره ۲۹۸ (دوره جديد

‫مهشید امیرشاهی و خردمندی نابهنگام‬ ‫صفحه ‪ - Page 16 - 16‬شماره ‪1۷64‬‬
‫هفدهم بهمن!‬ ‫جمعه ‪ ۱۷‬تا پنجشنبه‪ 2۳‬بهمنماه ‪۱۳99‬خورشیدی‬

‫‪1۷‬بهمن‪135۷‬؛ میترسم!‬
‫به خاطر آینده این ملک میترسم!‬

‫خود را در برخوردها و گفتگوهایش با‬ ‫به نخبگان فرهنگی جامعه محدود‬ ‫= امیرشاهی به ماجرای‬ ‫نگاه دارند؟ یا از روزنامهنگارانی که‬ ‫زود تر نشر نیافت‪ ،‬و در این آرزوی‬ ‫=حیرت من فقط به سکوت‬
‫باقی شخصیتهای داستان‪ ،‬به خوبی‬ ‫نبود‪ .‬او از رفتارهای ریاکارنه و مه ّوعی‬ ‫انتشار مقاله مورد بحث و‬ ‫دیروز مرعوب بودند و امروز هم‬ ‫عبث که کاش از نوع آن نامهها در آن‬ ‫روشنفکران ختم نمیشود‪.‬‬
‫که از گروههای مختلف طبقه متوسط‬ ‫حواشی آن‪ ،‬در فصل بیست و‬ ‫متأسفانه مرعوبند؟… و یا از این‬ ‫مثلا در این حیرتم که چرا‬
‫نمایش داده است‪.‬‬ ‫«انقلابی شده» سر میزد‪ ،‬احساس‬ ‫نهمرمان«درحضر»پرداخته‬ ‫آخرین حیرت و حسرت غریب و‬ ‫زمان بیشتر نوشته میشد‪.‬‬ ‫اعضاء وزارت خارجه پی هم‬
‫چنانکه از داستان بلند «در حضر» بر‬ ‫خطر کرده و از این رو‪ ،‬بدون تعارف‬ ‫است و بدون مظلومنمایی‬ ‫عظیم که یک نفر‪ ،‬حتی یک نفر در‬ ‫آن روز جز آن مقاله‪ ،‬چیزی از این‬ ‫اعلامیههای انقلابی صادر‬
‫میآید‪ ،‬مهشید امیرشاهی در روزهای‬ ‫آیینهای مقابل پلشتیهای این طبقه‬ ‫و آه و نالههای سوزناک‬ ‫این مملکت نیست که صدا و قلمش‬ ‫مقوله ندیدیم و حالا برحسرت حیرت‬ ‫میکنند؟ این آقایان تا زمان‬
‫منتهی به انقلاب و چند ماهی پس‬ ‫از جامعه گرفته بود‪« :‬از بقیه حیرتها‬ ‫مرسوم‪ ،‬تنهایی خود را در‬ ‫را صریحا و مستقیما در دفاع از شاپور‬ ‫هم افزوده شده است‪ :‬امروز در این‬ ‫دولت تیمسار ازهاری هم‬
‫از آن‪ ،‬کوتاهمدتی به عنوان مترجم‪،‬‬ ‫و حسرتها چه بگویم؟ از کدامش‬ ‫برخوردها و گفتگوهایش با‬ ‫بختیار به کار برد؟ همه اینها را‬ ‫حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران(‪)2‬‬ ‫آدمهای سر به راه و پا به‬
‫در شرکت سهامی انتشارات خوارزمی‬ ‫بگویم؟ از اینکه گمرکچیانی که تا‬ ‫باقی شخصیتهای داستان‪،‬‬ ‫نمیشود گفت‪ ،‬زیاد مفصل است و‬ ‫متعهد و مسئول سکوت کردهاند‪.‬‬ ‫راهیبودند‪،‬شامپانیوخاویار‬
‫مشغول به کار بوده‪ .‬مجادلات‬ ‫دیروز در پناه دولت وقت برای رد‬ ‫به خوبی نمایش داده است‪.‬‬ ‫از حوصله (واحتمالا سیاست فعلی)‬ ‫«متعهد» و «مسئول» را با طنز به‬ ‫به مزاجشان سازگار بود‪ ...‬چه‬
‫امیرشاهی در انتشارات خوارزمی (در‬ ‫کردن هر بسته و چمدان گوش من‬ ‫کار نبردم‪ ،‬چون اتفاقا آنها که تعهد‬ ‫شده است؟ سیاستمداران‬
‫رمان «در حضر»‪ :‬انتشارات بیرونی) با‬ ‫و شما را میبریدند و امروز ناگهان‬ ‫یوسف مصدقی‪ -‬روز هفدهم‬ ‫روزنامهها خارج‪.‬‬ ‫و مسئولیتشان طنزآمیز است‬ ‫قدیم به جای آنکه عمل کنند‬
‫مدیر ابنالوقتش علیرضا حیدری (در‬ ‫میخواهند دزد من و شما را بگیرند؟‬ ‫بهمن ماه ‪ ۱۳۵۷‬خورشیدی‪،‬‬ ‫من تا امروز به هیچ روزنامه و‬ ‫هیچکدام ساکت ننشستهاند‪ :‬همه به‬ ‫در محضر آقایان روحانیون‬
‫رمان «در حضر»‪ :‬نعمتی) همچنین‬ ‫یا از کارمندان تلویزیون که در گذشته‬ ‫روزنامه «آیندگان» مقالهای به قلم‬ ‫نشریهای مطلبی ندادهام که حال و‬ ‫حمدالله اخیرا‪ ،‬طی مقالات و رسالات‪،‬‬ ‫کسب فیض می کنند ‪.‬‬
‫بحث و جدلهای او با باقی نویسندگان‬ ‫اوامر دولتهای پیش را نه فقط بی‬ ‫مهشید امیرشاهی منتشر کرد که‬ ‫هوای سیاسی داشته باشد‪ .‬شاید به‬ ‫به دین مبین اسلام مشرف شدهاند‬ ‫=یک نفر‪ ،‬حتی یک نفر در‬
‫و اهل قلمی که ذکر آنها به اسامی‬ ‫چون و چرا بلکه با خوشرقصی اجرا‬ ‫پیام خردمندانهاش میان هیاهوی‬ ‫این دلیل که تا امروز در مملکتم به‬ ‫و شتاب دارند که خود را در صفوف‬ ‫این مملکت نیست که صدا و‬
‫مستعار یا بدون ذکر شهرت (هرچند‬ ‫میکردند و حالا برای دولتی که‬ ‫گ ّله «روشنفکران» انقلابیشده و‬ ‫سیاستمداری چون شاپور بختیار بر‬ ‫فشرده دیگر تازه اسلام آوردهها جا‬ ‫قلمش را صریحا و مستقیما‬
‫کاملا قابل کشف) در این رمان آمده‪،‬‬ ‫فرمایش صادر نمیکند لب ورچیدهاند‬ ‫بیانیههای خردستیز «اهل قلم»‬ ‫نخورده بودم که بدانم سیاست الزاما‬ ‫کنند… شتاب از این باب که مبادا‬ ‫در دفاع از شاپور بختیار به‬
‫تصاویری شفاف از نادانی و ریاکاری‬ ‫بوقلمونصفت جدیدالاسلام آن روزها‪،‬‬ ‫مغایر شرافت‪ ،‬صمیمیت و وطنپرستی‬ ‫در این دنیا عقب و بینصیب بمانند‪.‬‬
‫نخبگان فرهنگی دوران انقلاب را‬ ‫و ناز میکنند؟‬ ‫گم شد‪ .‬عنوان نوشته امیرشاهی‪ -‬که‬ ‫نیست‪ .‬من تمام این صفات شرافت‪،‬‬ ‫حیرت من فقط به سکوت‬ ‫کار برد؟‬
‫پیش چشم خوانندگان «در حضر»‬ ‫یا از نمایندگان مجلسی که به این‬ ‫اعضای تحریریه روزنامه آن را «نامه‬ ‫صمیمیت و وطنپرستی را در آقای‬ ‫روشنفکران ختم نمیشود‪ .‬مثلا در‬ ‫=من از تنها ماندن هرگز‬
‫میآورد‪ .‬این جماعت‪ ،‬شامل شاعران‬ ‫امید از مسند وکالت استعفا میدهند‬ ‫مهشید امیرشاهی‪ ،‬قصهنویس‪ ،‬به‬ ‫شاپور بختیارسراغ کردهام بهعلاوه‬ ‫این حیرتم که چرا اعضاء وزارت‬ ‫هراسی به دل راه ندادهام‪.‬‬
‫َخلقی‪ ،‬نویسندگان بهاصطلاح متعهد‬ ‫که کرسی وکالت آیندهشان را گرم نگه‬ ‫آیندگان» نامیده بودند‪ -‬چنین بود‪:‬‬ ‫به سرفرازی و آزادگی او مؤمنم‪ .‬من‬ ‫خارجه پی هم اعلامیههای انقلابی‬ ‫ولی اینبار میترسم‪ ،‬نه به‬
‫و اساتید چپگرای دانشگاه هستند که‬ ‫دارند؟ یا از روزنامهنگارانی که دیروز‬ ‫«کسی نیست که از بختیار حمایت‬ ‫ایمان دارم که اگر امروز او را از صحنه‬ ‫صادر میکنند؟ این آقایان تا زمان‬ ‫خاطر خودم ‪ ،‬بلکه به خاطر‬
‫میان قانون اساسی مشروطه و ولایت‬ ‫مرعوب بودند و امروز هم متأسفانه‬ ‫سیاست مملکتمان برانیم خطایی‬ ‫دولت تیمسار ازهاری هم آدمهای‬ ‫آینده این ملک و سرنوشت‬
‫فقیه خمینی‪ ،‬دومی را ُگزیدهاند و به‬ ‫مرعوبند؟… و یا از این آخرین حیرت‬ ‫کند؟»‬ ‫کردهایم جبرانناپذیر و نابخشودنی‪.‬‬ ‫سر به راه و پا به راهی بودند‪،‬‬ ‫همهآنهاکهدوستشاندارم‪.‬‬
‫و حسرت غریب و عظیم که یک نفر‪،‬‬ ‫در میانه بهمن ‪ ،۵۷‬در اوج محبوبیت‬ ‫من معتقدم که این مرد عزیز‪ ،‬این‬ ‫شامپانی و خاویار به مزاجشان سازگار‬
‫چنین حماقتی مفتخرند‪.‬‬ ‫حتی یک نفر‪ ،‬در این ملک نیست که‬ ‫و نفوذ خمینی میان تودههای‬ ‫مرد عمل‪ ،‬دارد فدای هیجان و‬ ‫بود… چه شده است؟ سیاستمداران‬ ‫(عین متن منتشرشده در روزنامه‬
‫سخن آخر اینکه‪ ،‬مقاله مهشید‬ ‫صدا و یا قلمش را صریحاً و مستقیماً‬ ‫بیهویت کف خیابان‪ ،‬اوباش تیزی‬ ‫غلیان عدهای و فرصتطلبیهای‬ ‫قدیم به جای آنکه عمل کنند در‬ ‫آیندگان) چندی پیش‪ ،‬دو نفر از‬
‫امیرشاهی در حمایت از شاپور بختیار‪،‬‬ ‫در دفاع از شاپور بختیار به کار برد؟‬ ‫به دست مسلمان و گانگسترهای‬ ‫عده دیگری میشود و اگر فدا شود‬ ‫محضر آقایان روحانیون کسب فیض‬ ‫آشنایان‪ -‬که هر دو از مبارزان جبهه‬
‫کاری نابهنگام بود‪ .‬هرچند لغتنامهها‪،‬‬ ‫همه اینها را نمیشود گفت‪ ،‬زیاده‬ ‫َخلقی بانکزن از زندان درآمده‪ ،‬در‬ ‫اسفانگیزترین شهید حوادث اخیر‬ ‫ملی هستند و از شریفان این ملک‪-‬‬
‫نابهنگامی را بیوقتی‪ ،‬بیموقعی‪،‬‬ ‫مفصل است و از حوصله (و احتمالاً‬ ‫روزهایی که نخبگان دلالمسلک‬ ‫میکنند‪.‬‬ ‫به من خبر دادند که نشریهای از‬
‫غیرمنتظره و خلاف طبع زمانه بودن‬ ‫طبقه متوسط و نانخورهای قلم و‬ ‫خواهد بود‪.‬‬ ‫روزنامه آیندگان؛ ‪ ۱۷‬بهمن ‪۱۳۵۷‬‬ ‫پاریس رسیده است با عنوان نامهای‬
‫معنی کردهاند‪ ،‬اما کار نویسنده یگانه‬ ‫سیاست فعلی) روزنامه ها خارج‪».‬‬ ‫دفتر همگی رنگ عوض کرده بودند‬ ‫من صدایم را به پشتیبانی از‬ ‫دنیای وارونهای داریم‪ :‬روشنفکران‬ ‫سرگشاده خطاب به(‪ )۱‬همه مبارزان‬
‫آن مقاله‪ ،‬در عین نابهنگامی‪ ،‬کاری‬ ‫آنچه در این چند سطر به اختصار و‬ ‫و به بوی کباب خیالی‪ ،‬تصویر امام‬ ‫آقای شاپور بختیار با سربلندی هر‬ ‫به جای آنکه فیض برسانند سکوت‬ ‫و میخواستند بدانند که من آن را‬
‫سترگ و خردمندانه بود‪ .‬مهشید‬ ‫با صراحت بیان شده‪ ،‬چند سالی پس‬ ‫امت را در ماه و موی «محاسنش» را‬ ‫چه تمامتر بلند میکنم ‪ ،‬حتی اگر‬ ‫میکنند؛ دیپلماتها به جای آنکه‬ ‫خواندهام یا نه‪ .‬هنوز این نامه به من‬
‫امیرشاهی در ایامی که اکثر قریب‬ ‫از وقوع انقلاب کذایی‪ ،‬در نخستین‬ ‫لای قرآن میدیدند‪ ،‬هواداری از قانون‬ ‫این صدا در فضا تنها بماند‪ .‬من از‬ ‫سکوت کنند حرف میزنند‪ .‬از بقیه‬ ‫نرسیده بود (دوروز دیرتر رسید) قرار‬
‫به اتفاق همصنفانش‪ ،‬صلاح را در‬ ‫داستان بلند مهشید امیرشاهی‪« ،‬در‬ ‫اساسی مشروطه و نخستوزیر تنها‬ ‫تنها ماندن هرگز هراسی به دل راه‬ ‫حیرتها و حسرتها چه بگویم؟ از‬ ‫شد جمع شویم و آن را بخوانیم و‬
‫پیروی از اخلاق ر ِمگان دیده بودند‪ ،‬به‬ ‫َح َضر»‪ ،‬به مدد قدرت مشاهده و به‬ ‫ماندهاش و نوشتن چنین مقالهای با‬ ‫ندادهام‪ .‬ولی اینبار میترسم‪ ،‬نه به‬ ‫کدامش بگویم؟ از اینکه گمرکچیانی‬ ‫احیانا دربارهاش صحبتی کنیم‪.‬‬
‫فهمیدن خطر کرد و در برابر هیاهوی‬ ‫یاری طنز تلخ و بُ ّرنده این نویسنده‬ ‫چنان عنوانی‪ ،‬حکایت از دلاوری و‬ ‫خاطر خودم ‪ ،‬بلکه به خاطر آینده‬ ‫که تا دیروز در پناه دولت وقت برای‬ ‫درجمع شلوغ نامعقولی این کار انجام‬
‫توانا‪ ،‬به تفصیل روایت شده است‪ .‬این‬ ‫این ملک و سرنوشت همه آنها که‬ ‫رد هر بسته و هر چمدان گوش من‬ ‫شد‪ .‬من نامه را خواندم ولی بحثمان‬
‫جهل‪ ،‬داناییاش را فریاد کشید‪.‬‬ ‫رمان خواندنی که بازه زمانی میان ‪۱۷‬‬ ‫دانایی نویسندهاش داشت‪.‬‬ ‫و شما را میبریدند و امروز ناگهان‬ ‫مجمل ماند‪ .‬آنقدر بود که آن آقایان‪،‬‬
‫نامه او به «آیندگان» با این جملات‬ ‫شهریور ‪ ۱۳۵۷‬تا ‪ ۱۴‬آبان ‪ ۱۳۵8‬را‬ ‫این نویسنده دانا‪ ،‬در بخشی از این‬ ‫دوست شان دارم‪.‬‬ ‫میخواهند دزد و ‪ ،‬من و شما را‬ ‫که با بیشتر مفاد نامه موافق بودند‪،‬‬
‫به پایان میرسد‪«:‬من صدایم را به‬ ‫در بر میگیرد‪ ،‬روایتی است دست اول‬ ‫نامه‪/‬مقاله‪ ،‬برخلاف حال و هوای‬ ‫‪-۱‬مقصود نشریهای است به امضای‬ ‫بگیرند؟ یا از کارمندان تلویزیون‬ ‫اعتقاد داشتند که زمان نوشتن آن‬
‫پشتیبانی از آقای شاپور بختیار* با‬ ‫و هوشمندانه از مشاهدات نویسنده از‬ ‫زمانه جنونزده و انقلابی‪ ،‬بدون‬ ‫خانم مولود خانلری [مادر مهشید‬ ‫که در گذشته اوامر دولتهای‬ ‫مطالب هنوز نرسیده است‪ .‬پرسیدم‬
‫سربلندی هرچه تمامتر بلند میکنم‪،‬‬ ‫رفتار و منش اعضای طبقات متنوع‬ ‫هراس از عواقب ایستادن مقابل‬ ‫امیرشاهی] و آقایان پیشداد‪ ،‬مهدوی‬ ‫پیش را نه فقط بی چون و چرا‬ ‫چرا‪ ،‬گفتند آخر در این لحظات‪،‬‬
‫حتی اگر این صدا در فضا تنها بماند‪.‬‬ ‫اجتماع ایران در وقایع مهم آن چهارده‬ ‫توفان جهل رایج آن دوران‪ ،‬قلمش‬ ‫بلکه با خوشرقصی اجرا میکردند‬ ‫گفتن اینکه روحانیون صواب نیست‬
‫من از تنها ماندن هرگز هراسی به دل‬ ‫را چنین در نقد مدعیان روشنفکری‬ ‫و ملک‪.‬‬ ‫و حالا برای دولتی که فرمایش‬ ‫که خود را به سیاست آلوده کنند‪،‬‬
‫راه ندادهام‪ .‬ولی این بار میترسم نه‬ ‫ماه پر ماجرای ایران انقلابزده‪.‬‬ ‫آن ایام تیز کرده بود‪« :‬امروز در این‬ ‫‪-2‬استثناهای درخشانی هم بر این‬ ‫صادر نمیکند لب ورچیده اند و ناز‬ ‫خطاست‪ .‬این حرفها را دیرتر باید‬
‫به خاطر خودم‪ ،‬بلکه به خاطر آینده‬ ‫امیرشاهی به ماجرای انتشار مقاله‬ ‫حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران‬ ‫اصل کلی داشتهایم‪ ،‬از جمله‪ :‬نامه‬ ‫زد‪ .‬به نظرم غیرمنطقی آمد یا لااقل‬
‫این ملک و سرنوشت همه آنها که‬ ‫مورد بحث و حواشی آن‪ ،‬در فصل‬ ‫متعهد و مسئول سکوت کردهاند‪.‬‬ ‫دکتر مصطفی رحیمی در آیندگان‪،‬‬ ‫میکنند؟‬ ‫من این منطق را قبول نداشتم‪.‬‬
‫بیست و نهم رمان «در حضر»‬ ‫«متعهد» و «مسئول» را با طنز به‬ ‫مطلب آقای حسین مهری در تهران‬ ‫یا از نمایندگان مجلسی که به این‬ ‫حرفهای نامه همه بر حق بود و من‬
‫دوستشان دارم‪».‬‬ ‫پرداخته است و بدون مظلومنمایی و‬ ‫کار نبردم‪ ،‬چون اتفاقاً آنها که تعهد و‬ ‫مصور‪ ،‬مقالات آقای مهدی بهار در‬ ‫امید از مسند وکالت استعفا میدهند‬ ‫برای زدن حرف حق زمان قائل نبودم‪.‬‬
‫هم از این روست که ما آیندگان‬ ‫آه و نالههای سوزناک مرسوم‪ ،‬تنهایی‬ ‫مسئولیتشان طنزآمیز است هیچکدام‬ ‫فردوسی‪ ،‬مطالب و مصاحبههای‬ ‫که کرسی وکالت آیندهشان را گرم‬ ‫بهعلاوه تصورما این بود که اگر زمانی‬
‫آن روزها‪ ،‬اکنون‪ ،‬او را سپیدروی و‬ ‫ساکت ننشستهاند‪ ،‬همه بحمدالله‬ ‫برای زدن حرف حق لازم است‪ ،‬چه‬
‫سربلند در پیشگاه تاریخ میبینیم‪**.‬‬ ‫اخیرا‪ ً،‬طی مقالات و رسالات‪ ،‬به دین‬ ‫رادیویی آقای دکتر محمود عنایت‪.‬‬ ‫زمانی مناسبتر از اکنون… ولی‬
‫مبین اسلام مشرف شدهاند و شتاب‬ ‫خوب نظر دوستان جز این بود و من‬
‫*مهشید امیرشاهی پیش از وقوع انقلاب‪ ،‬هیچ آشنایی شخصی با شاپور‬ ‫دارند که خود را در صفوف فشرده‬ ‫این اختلاف سلیقه را به این حساب‬
‫بختیار نداشت‪ .‬حمایت او از بختیار در آن ایام‪ ،‬حمایت از برنامهها و اصلاحاتی‬ ‫دیگر تازه اسلام آوردهها جا کنند…‬ ‫گذاشتم که آنها سیاستمدارند و من‬
‫مرعخ ّردافدووپیمنگیجررآبنههاپبیوود‪.‬سنتخن اسمتییرنشاملهاقیابته‬ ‫بود که آخرین نخستوزیر مشروطه‪،‬‬ ‫شتاب از این باب که مباد در این دنیا‬ ‫نیستم‪ .‬آنها با تیزبینی سیاسیشان‬
‫آنها‪ ،‬مدتی پس از انقلاب‪ ،‬در پاریس‬ ‫نکتهها میبینند که من با نگاه ساده‬
‫«نهضت مقاومت ملی ایران» شد‪ .‬علاقه مهشید امیرشاهی به شاپور بختیار‬ ‫عقب و بینصیب بمانند‪».‬‬
‫به هیچ روی موجب شیفتگی کورکورانه و تأیید بیقید و شرط تمامی اعمال‬ ‫امیرشاهی هرچند که در پانویس‬ ‫لریام نمیبینم‪.‬‬
‫بختیار نشد‪ .‬گواه این مدعا‪ ،‬دومین رمان امیرشاهی‪« ،‬در سفر»‪ ،‬است‪ .‬بخش‬ ‫مقالهاش‪ ،‬اشخاصی چون مصطفی‬ ‫و حالا – با تأسف یا شعف‪ ،‬نمیدانم‬
‫مهمی از «در سفر» نقد تند و تیز و سرشار از طنز نویسنده است نسبت به‬ ‫رحیمی‪ ،‬حسین ُمهری‪ ،‬مهدی بهار و‬ ‫کدام‪ -‬باید اعتراف کنم که امروز‪،‬‬
‫سیاستها و رویّههای حاکم بر تشکیلات زیر نظر بختیار‪.‬‬ ‫محمود عنایت را از شمول روشنفکران‬ ‫یعنی یکی دو ماهی بعد از این‬
‫**مهشید امیرشاهی پس از انقلاب‪ ،‬در تبعید‪ ،‬شش داستان بلند نوشته که‬ ‫ابنالوقت یا خاموش‪ ،‬استثنا کرده بود‪،‬‬ ‫مقدمه‪ ،‬من از سیاستمداری‪ ،‬دورتر از‬
‫هر کدام‪ ،‬از قلههای ادبیات داستانی معاصر زبان فارسی به حساب میآیند‪.‬‬ ‫اما این عده معدود را به هیچ روی‬ ‫آن روز هم افتادهام‪ ،‬چون امروز نه‬
‫دو رمان «در حضر» و «در سفر» و چهار مجلد «مادران و دختران» بهترین‬ ‫نماینده جریان حاکم بر روشنفکران و‬ ‫فقط زمان تحریر آن نشریه را زود‬
‫نمونههای ادغام هنر رمان با نثر سهل و ممتنع و سرشار از طنز نویسنده‬ ‫اصحاب قلم آن ایام نمیدید و بنابراین‬ ‫نمیبینم‪ ،‬بلکه در این حسرتم که‬
‫آنها هستند‪ .‬این شش کتاب روایتهایی دقیق‪ ،‬عمیق‪ ،‬زنده و خواندنی از‬ ‫به درستی‪ ،‬اخلاق رمهوار و مقلدانه‬ ‫چرا نامه سرگشاده به همه مبارزان‪،‬‬
‫تاریخ ایران پس از مشروطه هستند که به باور صاحب این صفحهکلید‪ ،‬تا‬ ‫اکثریت این جماعت مدعی فهم را‬
‫امروز‪ ،‬بهترین نمونههای این عرصه به شمار میآیند‪ .‬امیرشاهی برخلاف‬
‫اکثریت قریب به اتفاق داستاننویسان ایرانی‪ ،‬بهترین کارهایش را در دوران‬ ‫آماج انتقاد خود قرار داده بود‪.‬‬
‫پختگی و سالمندی نوشته و هر بار که اثری داستانی منتشر کرده‪ ،‬قدمی از‬ ‫نقد امیرشاهی در این مقاله اما تنها‬
‫داستان پیشیناش فراتر گذاشته است‪ .‬از این جهت نیز‪ ،‬او میان نویسندگان‬
‫ایرانی‪ ،‬استثناست‪.‬‬