آزاده کریمی، علی اشتیاق (+ویدیو) – طبق اعلام جانشین معاون هماهنگ کننده ناجا، زنان ۴ درصد نیروهای انتظامی و امنیتی کشور را تشکیل می‌دهند. کارکنان زن نیروی انتظامی در بیش از ۸۰ شغل مشغول فعالیت هستند و قرار است به واسطه گسترده شدن حوزه فعالیت زنان، از نظر کمی هم رو به افزایش بگذارند.
این در حالیست که جامعه، فعالیت زنان پلیس را مثبت و مفید ارزیابی نمی‌کند و حداقل زنان به دلیل حضور این زنان در گشت های ارشاد و تجربه تلخ در برخوردهای روحی و فیزیکی، آنها را طیفی اثرگذار و نماینده‌ای مناسب برای خود نمی‌دانند.
در عین حال زنان پلیس در ایران امروز، به لحاظ پوشش و نوع تفکری که مجری آن هستند، از سوی جامعه به شوخی و مضحکه گرفته می‌شوند و عناوینی مانند «فاطی کماندو»، «کلاغ سیاه»، «زهرا خانوم» و… به آنها اطلاق می‌شود و کمتر کسی آنها را به عنوان پلیس در مفهوم رایج آن جدی می‌گیرد.
اما چرا حکومت ایران به افزایش نیروی زن پلیس روی خوش نشان داده است و این افزایش چه مزیت‌هایی برای حکومت دارد؟ آیا این به معنی افزایش حصارهای امنیتی حول زنان جامعه و همچنین جنبش زنان نیست؟
چرا که این زنان پلیس می‌توانند با رعایت جنبه شرعی و اسلامی وارد اجتماعات زنان شوند و در آن نفوذ کنند، کما اینکه در خرداد ماه سال ۱۳۸۵ همین زنان پلیس بودند که سرکوب کننده جنبش اجتماعی زنان در میدان هفت تیر شدند و به ضرب و شتم آنان پرداختند.
اما اگر صرفا این اتفاق را به عنوان توانمندسازی زنان مورد بررسی قرار دهیم، (چنان که حضور زنان پلیس در قبل از انقلاب مورد تحسین و احترام مردم بود) به واقع گسترش فعالیت زنان پلیس، عرصه‌ای برای فعالیت زنان و ایجاد شغل برای آنهاست. از سوی دیگر اما حضور زنان پلیس، شاید بتواند فضای امنیتی و پلیسی حاکم بر زنان را تلطیف کند و از خشونت مردانه پلیس نسبت به آنها بکاهد.
ولی آیا آموزش زنان پلیس با همان مختصات و معیارهای پلیس مردانه است؟ در حالی که ظاهرا در دانشکده پلیس زنان آموزش های فیزیکی آسان‌تر از مردان می‌بینند و گویا برای چارچوب های رایج فعالیت پلیسی تربیت نمی‌شوند.
در این گزارش ویدیویی به بررسی جوانب مختلف حضور زنان در عرصه پلیس پرداخته و با نسرین افضلی فعال حقوق زنان در این باره گفت و گو کرده‌ام.
