احمد تاج‌الدینی – بایدن ۷۸ ساله سرانجام روز چهارشنبه ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱ به عنوان چهل و ششمین رئیس جمهوری آمریکا مراسم سوگند بجا آورد و بطور رسمی کار خود را در کاخ سفید آغاز کرد.
تحویل و تحول قدرت در واشنگتن در مرکز توجه همه جهان بود. اروپایی‌ها نفسی به راحتی کشیدند و شادمانی خود را از ترک ترامپ از کاخ سفید و آمدن بایدن پنهان نکردند. روسیه و چین نیز همینطور. سران رژیم ضدانسانی حاکم بر میهن ما نیز از ریز و درشت و از صدر تا ذیل از رفتن آن و آمدن این، هورا کشیدند و توییت پخش کردند؛ چه بسا ملایان و شبه‌ملایانی که به مبارکی رفع خطری عظیم قرآن به سر گرفتند و «امن یجیب المضطر» خواندند.
انقلابی اما در سیاست بین‌المللی آمریکا رخ نمی‌دهد.
بزرگترین چالش رئیس جمهور جدید آمریکا در سیاست داخلی است. در سیاست بین‌المللی آمریکا انقلابی رخ نخواهد داد. روال در سیاست آمریکا چنان بوده است که دمکرات‌ها ایده‌آلیست و جمهوریخواهان رئالیست بوده‌اند. دست بر قضا رییس جمهوری جدید برخلاف کندی، کلینتون و اوباما چندان آرمانگرا نیست و بسیار دست به عصا راه می‌رود. هفده فرمان اجرایی که بایدن بلافاصله پس از عهده‌دار شدن ریاست جمهوری امضا کرد، ادامه سیاست‌های رؤسای جمهوری پیشین از حزب دمکرات است و ابتکار بکری به حساب نمی‌آیند.
بایدن نیامده است تا سیاست بین‌المللی و ژئوپلیتیک آمریکا در چهار سال گذشته را خراب کند بلکه هدفش اصلاح آن سیاست‌هاست. در آهنگ بیان (رتوریک) و روش‌های سیاسی تغییراتی به وجود می‌آید، اما این تغییرات همچنان در راستای تحکیم قدرت اقتصادی، سیاسی و امنیتی آمریکا خواهد بود.
تحقق وعده‌های بایدن در بازگرداندن همبستگی ملی در سیاست داخلی، رابطه مستقیم با موفقیت او در تحکیم جایگاه بین‌المللی آمریکا دارد. آمریکا در سراسر جهان دارای نهادهای گلوبال اقتصادی، نظامی و امنیتی است. چین و روسیه با وجود پیشرفت‌هایی که داشته‌اند، تا کنون موفق به نهادسازی‌های گلوبال نشده‌اند.
کشورهای اروپایی در چارچوب پیمان نظامی ناتو از قدرت نظامی آمریکا به منزله جاده‌صاف‌کن نیازهای امنیتی خود سود برده‌اند. اما حالا از هر دو سوی آتلانتیک کاهش این وابستگی مطالبه می‌شود.
نه آمریکا خواهان به دوش کشیدن حفاظت از اروپاست و نه اروپاییان خواهان دنباله‌روی مطلق از آمریکایی‌ها هستند.
بازگشت بایدن به پیمان زیست‌محیطی پاریس و احیای رابطه با سازمان بهداشت جهانی و درپیش گرفتن روش منطقی در سیاست مهاجرتی، بیانگر آنست که آمریکا می‌خواهد وجهه ارزشی سیاست‌های خود را برجسته کند. دقیقا در همین نکته است که بایدن در سیاست‌هایش درباره ایران مسئولیت دارد. در این راستا هرگونه قرارداد دوجانبه و یا چندجانبه باید منوط به اجبار رژیم به اجرای اسناد حقوق بشر سازمان ملل متحد باشد و قطعنامه‌های حقوق بشری بی‌کم و کاست از جانب رژیم پذیرفته و به اجرا درآیند. امری که ناممکن به نظر می‌رسد.
https://kayhan.london/1399/11/01/%d9%be%db%8c%d8%a7%d9%85-%d8%b4%d8%a7%d9%87%d8%b2%d8%a7%d8%af%d9%87-%d8%b1%d8%b6%d8%a7-%d9%be%d9%87%d9%84%d9%88%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d8%ac%d9%88-%d8%a8%d8%a7%db%8c%d8%af%d9%86-%da%86%d9%87%d9%84-%d9%88
در هشدار شاهزاده رضا پهلوی در پیام تبریک به بایدن به روشنی به این معضل اشاره شده است. هرگونه معاهده یا تجدید معاهده که مشروط به اصول حقوق بشر نباشد و حق مردم ایران را در تعیین سرنوشت سیاسی خویش نادیده بگیرد، هیچ کمکی به صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی نخواهد کرد.
