شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت که مسئولیت هماهنگی اعتصاب سراسری کارکنان پیمانی صنعت نفت و پیگیری مطالبات آنها را بر عهده دارد شامگاه پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۰ ششمین بیانیه خود را صادر کرد.
کارکنان پیمانی صنعت نفت از تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ و سه هفته است در اعتصاب سراسری بسر میبرند و هزاران کارگر در پروژههای مختلف نفت، پتروشیمی و پالایشگاه دست از کار کشیدهاند.
مهمترین مطالبات کارگران افزایش حقوق و برخورداری از شرایط کاری مشابه با نیروهای رسمی وزارت نفت از جمله شرایط ۲۰ روز کار و ۱۰ روز تعطیلی است. این کارگران تا کنون ۲۴ روز کار و ۶ روز مرخصی داشتند که با توجه به اینکه ساکن شهرهایی دورتر از محل کار هستند دو روز از تعطیلیشان صرف رفت و آمد میشود.
در ششمین بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت که با عنوان «چند نکته مهم» منتشر شده آمده که «خطر اصلیای که اعتصاب سراسری ما را تهدید میکند ایجاد تفرقه و چنددستگی در میان کارگران و ناروشنی در نقشه کارمان است.»
متن کامل این بیانیه را در ادامه میخوانید.
چند نکته مهم
– با توجه به گستردگی و فراگیر شدن اعتصاب، پیوستن اکثر مراکز کارگری به این اعتصاب و حمایتهایی که تا به حال از آن صورت گرفته، ما امروز در موقعیت بسیار خوبی برای رسیدن به بخشهای مهمی از خواستهای خود قرار داریم. با اعتصابات گسترده ما تا همینجا فشار سنگینی بر روی پیمانکاران چپاولگر وارد شده است و کار بجایی رسیده است که منافع همهشان ایجاب میکند که زودتر اعتصاب تمام شود.
– روشن است که باید در مورد نتیجه اعتصاب و رسیدن به خواستهایمان و اینکه در چه شرایطی پای مذاکره میرویم چارهجویی کنیم. ولی باید از هر اقدام عجولانه و پا پیشگذاری زودهنگام برای مذاکره، خودداری کرد.
– خطر اصلیای که اعتصاب سراسری ما را تهدید میکند ایجاد تفرقه و چنددستگی در میان کارگران و ناروشنی در نقشه کارمان است. کارفرمایان و مسئولین به انواع مختلف تلاش میکنند و یا خواهند کرد که در میان کارگران دودستگی و یا چنددستگی به وجود بیاورند و سپس با دادن حداقل امتیاز به بخشی از کارگران و ترغیب آنان به بازگشت به سر کار، بخش بزرگی از ما را وادار به بازگشت به کار کنند. باید در مقابل آن هوشیار باشیم.
– برخورد جمعها و کسانی مانند ادارهکنندگان گروه تلگرامی «کاریابی پایپینگ» و کانال مطالبهگری «ارکان ثالث» با ما کارگران مثل برخورد فرمانده به سربازان است و به ما امر و نهی میکنند و به سهولت حاضرند که زمینههای پایان اعتصاب را با کمترین امتیازگیری اعلام کنند. برای همین کمپینشان کمپین تخلیه سراسری محیطهای کار بود. میگویند با خانواده خوش بگذرانید و ما هستیم و به ما توکل کنید. هر جا هم بحثی از تجمع و اعتراض میشود مقابلش میایستند و خود فضا را امنیتی میکنند. ما باید بدانیم که دیگر توکل کردن بس است. باید خودمان تصمیم بگیریم. چنین جماعتی میخواهند همه چیز را توی مشت داشته باشند و هر کس حرف دیگری زد و نظری داد اسمش را میگذارند تفرقه و بدتر از آن اغتشاش. باید صراحتاً بگوییم ما نماینده خودگمارده نداریم. نمایندگان هر بخش از ما توسط خود ما باید انتخاب شوند و در تصمیمگیریها دخیل باشیم.
– با توجه به اینکه کارگران اعتصابی در عسلویه و کنگان، کمپها را ترک کردهاند، انتخاب نماینده و یا مجمع نمایندگان از سوی کارگران برای مذاکره با کارفرمایان در محل ممکن نیست. فوراً در این مناطق گروههای تلگرامی خود را درست کنیم و کاندید بدهیم و هر کس خودش کاندید شود و نمایندگان خود را انتخاب کنیم. این حق ماست. جمع شدن در یک گروه و صحبت کردن بر سر خواستهایمان و انتخاب نمایندگان واقعی خود کار خلافی نیست و این حق ماست و باید دست به کار آن بشویم تا بتوانیم خواستهایمان را پیگیری کنیم.
– یک راه حل برای حفظ اتحاد تعیین خواستهای واحد است که هر جا مذاکرهای شد به کمتر از آن رضایت ندهیم و الگویی سراسری برای همه بخشها باشد. ضمن اینکه همین الان در گام نخست میتوان کارفرمایان را زیر فشار قرار داد که موضع خود را نسبت به خواستهای کارگران با شفافیت و بطور کتبی و علنی اعلام کنند (همانطور که در بیانیه ۵ شورای سازماندهی گفته شده). بر اساس آن ما هم تصمیم متحد خودمان را اعلام خواهیم کرد.
– ما مذاکرات پشت پرده و از بالای سر کارگران را قبول نمیکنیم و به رسمیت نمیشناسیم. تصمیمات گرفته شده بین مذاکرهکنندگان و کارفرمایان و پیمانکاران در صورتی رسمیت پیدا میکند که به اطلاع کارگران رسانده شود و مورد تأیید آنها قرار گیرد.
– اولین مذاکرات و یا توافق و یا تصمیمگیری احتمالی بین کارگران و کارفرمایان در چند شرکت پیمانکاری مهم هستند و میتواند مبنایی برای مذاکرات در شرکتهای دیگر نیز باشد. بنابراین در این مورد باید دقت کرد. چون با اعلام اولین توافقات بهصورت علنی و احتمالاً بازگشت به کار کارگران در این شرکتها، عملاً مسیر و سرنوشت اعتصاب تعیین میشود و این توافقات برای باقی شرکتها الگو خواهد بود. بسیار مهم است که در این مورد ابتکار عمل را به دست بگیریم و سعی کنیم خواستهای اولیه و فوری خود را به روشنی و بطور شفاف اعلام و مبنای مذاکره با پیمانکاران قرار دهیم.
– افزایش دستمزدها بر اساس ارقام پیشنهادی ما برای ردههای مختلف تخصصی و اینکه هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون مزد بگیرد، دائمی شدن قراردادهای کاری و داشتن امنیت شغلی، پرداخت بموقع دستمزدها در هر ماه، بیست روز کار و ده روز مرخصی، ایمن شدن محیطهای کار و تجهیز مراکز کاری و کمپ ها به دستگاههای تهویه هوا، بهبود اساسی وضعیت کمپها و اماکن عمومی دیگر همچون دستشوییها و حمامها و اختصاص غذاخوری مناسب برای کارگران در تمام کمپها، ایجاد امکانات درمانی در محیطهای کار و برخورداری کارگران از بیمه درمان رایگان، خطوط پایهای توافقات سراسری ما کارگران در مذاکراتمان خواهد بود. خواست اساسی ما برچیده شدن بساط پیمانکاران و لغو قوانین بردهوار مناطق ویژه اقتصادی است و تحمیل این مطالبات به معنای زیر فشار قرار دادن پیمانکاران و ایجاد زمینه برای برچیده شدن بساط آنهاست. ما با پافشاری بر خواستهایمان میتوانیم عرصه را بر پیمانکاران تنگ کنیم و اعلام میکنیم که همین امروز دولت باید ناظر اجرای همه توافقاتی باشد که در مذاکرات با کارفرمایان صورت میگیرد.
– ما اعلام میکنیم که همین امروز دولت باید ناظر و تصمینکننده اجرای همه توافقاتی باشد که در مذاکرات با کارفرمایان صورت میگیرد.
-کانال شورای سازماندهی اعتراضات محلی برای بحث و گفتگو در مورد چگونگی مذاکره و چگونگی انتخاب نمایندگان برای وارد شدن به مذاکره میتواند باشد. هر نظری دارید برای این کانال بفرستید. این کانال را به دوستان خود معرفی کنید و عضو آن شوید. در عین حال در همه جا شبکههای خود را ایجاد کنید تا در این شبکهها بطور مرتب در مورد چگونگی پیگیری اعتراضاتمان همفکری و بحث کنیم.
در پایان از همه کارگران و تشکلها و همه مردمی که از اعتراضات و خواستهای بحق ما پشتیبانی کردند سپاسگزاری میکنیم. یک وظیفه فوری ما همکاری گام به گام با هر تشکل و نهادی است که در راستای منافع کارگران اعتصابی و سراسری کردن این اعتصاب هستند. تاکید ما بر اتحاد و همبستگی کارگری است.
به امید پیروزی
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۱۷ تیر ۱۴۰۰