(بازنشر از پنجم امرداد ۱۳۹۸) در حالی که خبرگزاری ایلنا روز ۲ امرداد ۹۸ در گزارشی به سخنان آیتالله محمدی گلپایگانی پرداخته و در تیتر خود هیچ نامی از «پهلویها» نبرده بلکه سخنی تکراری را علیه آنها برگزیده، اما تقریبا همه رسانههایی که از این گزارش استفاده کردند، نکتهی دیگری از سخنان رئیس دفتر ولی فقیه را در مرکز توجه قرار دادهاند: بازگشت پهلویها!
محمدی گلپایگانی با تکرار دروغهایی که در چهل سال گذشته علیه پهلویها تبلیغ شده نتیجه میگیرد: «حالا امروز این خانواده کور خواندهاند و فکر میکنند که دوباره عدهای از مردم از آنها طرفداری میکنند و اگر این خیال را دارند که وارد کشور میشوند و به ایران تشریف میآورند خواهند دید چگونه از آنها پذیرایی میکنیم!»
چرا رئیس دفتر علی خامنهای در این شرایط به «طرفداری عدهای از مردم» از پهلویها اعتراف و بازگشت آنها را مطرح میکند؟ چرا پس از چهار دهه، زمامداران رژیم ایران از جمله «رهبر» همچنان از پهلویها و بازگشت آنها نگرانند؟!
رسانههای اجتماعی (سوشیال مدیا) به عنوان مهمترین پدیدهی اطلاعات و ارتباطات در دوران کنونی با مستندات تصویری نقش داروی تقویتکنندهی حافظهی تاریخی را بازی میکنند. آنچه در طول رژیم کنونی بر سر ملت و مملکت آمده در کنار واقعیات انکارناپذیر گذشته، یک حقیقت را در برابر چشم مردم عادی، و نه آنهایی که زندانی عقاید سیاسی- ایدئولوژیک خود هستند، بیش از پیش روشن کرده: تا امروز جمهوری اسلامی از بنیهای تغذیه شده که در پنجاه سال پهلویها در تار و پود کشور ذخیره شده بود! حالا اما کفگیر به کف دیگ خورده است؛ حتی «ارزشیها» نیز به «ریزشی» تبدیل میشوند و اتفاقا روی اصلی سخن محمدی گلپایگانی درباره «بازگشت پهلویها» به این «ریزشی»ها در همهی نهادهاست: از جناحین سیاسی و ارتش و سپاه و بسیج تا مراجع دینی و طلبهها و حوزههای علمیه!
این نگرانی بیانگر یک حقیقت دیگر نیز هست: پهلویها هرگز از ایران نرفته بودند! در جای جای این کشور آثار آبادانی دوران آنها دیده میشود. یک حکومت در خاطرهی جمعی مردم، زمانی بایگانی میشود که زمامداران بعدی بیش از آن به مملکت خدمت کرده باشند! در دوران پهلوی قطعا کسی حسرت دوران قاجار را نمیخورد؛ جز مشروعهخواهان! اگر پس از جمهوری اسلامی نیز رژیمی مشابه روی کار بیاید، باز هم کسی حسرت این روزها را نخواهد خورد بلکه همچنان خاطرهی پیش از ۵۷ به نسلهای آینده انتقال خواهد یافت و دوران پهلوی حلقهی اتصال آنها به آینده خواهد ماند تا سرانجام حکومتی روی کار بیاید که بیش از پهلوی به ملت و مملکت خدمت کند. آن زمان نیز پایههای خدمت نه بر خرابکاریهای جمهوری اسلامی و رژیمهای مشابه، بلکه بر میراث پهلویها بنا خواهد شد!
امروز، پنجم امرداد، در حالی که در آستانهی چهلمین سالگرد درگذشت محمدرضاشاه پهلوی در سال ۹۹ قرار داریم، حکومت اسلامی در برابر مردمی که خواهان ساختن حال و آیندهی خود بر اساس گذشتهی پیش از ۵۷ هستند، بیش از هر زمانی احساس ناتوانی و حقارت میکند. حتی اگر وارثان دو شاه پهلوی هرگز به ایران باز نگردند، باز میراث پهلویست که آیندهی ایران بدون جمهوری اسلامی بر آن بنا خواهد شد.
الاهه بقراط
[سرمقاله کیهان لندن شماره ۲۲۱]