فریدون عباسی دوانی رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی می‌گوید «در دوران پهلوی کشور در مسیر توسعه صنعتی و خودکفایی قرار نداشت.»
پاسدار عباسی دوانی که در دولت محمود احمدی‌نژاد رئیس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی بود، پنجشنبه ۱۹ امرداد در مصاحبه با وبسایت «دفاع پرس» با اشاره به تأکیدات علی خامنه‌ای به تولدی برق هسته‌ای توضیح داده که «فرانسه در رتبه اول تولید برق قرار دارد و حدود ۷۵ درصد از برق خود را از طریق صنعت هسته‌ای تأمین می‌کند، اما ایران به دلیل اینکه از نظر فناوری در دوران پهلوی عقب‌افتادگی داشت و رشد صنعتی چندانی نداشت از کشور‌هایی همچون فرانسه عقب ماند.»
وی مدعی شده «ما در دوران پهلوی صرفاً با دکل‌های نفتی خارجی نفت خود را استخراج و صادر می‌کردیم و همین موضوع هم باعث رفاه عده‌ای از کارمندان دولت شده بود، اما در نهایت هیچ اقدام تحقیق و توسعه‌ای که منجر به خودکفایی در صنایع کلیدی مانند صنعت هسته‌ای شود، صورت نمی‌گرفت.»
عباسی دوانی که خودش اعتراف می‌کند از سیستماتیک کردن پروژه‌های نظامی اتمی محسن فخری‌زاده پشتیبانی می‌کرده می‌افزاید: «ما هیچوقت در دوران پهلوی در مسیر ساخت رآکتور هسته‌ای قرار نگرفته بودیم… هیچ زمینه‌ای در ساخت رآکتور اعم، از الکترونیک، متالوژی، فنی مهندسی و مکانیک نداشتیم» و همه اینها «بعد از دوران غرورآفرین دفاع مقدس [جنگ عراق و ایران] در کشور ایجاد شد، سختی‌های جنگ تحمیلی سبب شد که دانشمندان به فکر خودکفایی کشور در زمینه‌های گوناگون از جمله صنعت هسته‌ای بیفتند.»
این ادعاها در شرایطی مطرح می‌شود که عمده زیرساخت‌های صنعتی در ایران از جمله در صنایع مادر و صنایع سنگین مانند مس و فولاد، ذوب‌آهن، پالایشگاه‌های نفتی و سکوها، پتروشیمی و همچنین اتومبیل‌سازی همگی دستاوردهای دوران توسعه در حکومت پهلوی است.
در حالی که عباسی دوانی مدعی شده در دوران پهلوی اقدامی برای توسعه صنعت اتمی نشد فقط در یک نمونه عباسعلی خلعتبری وزیر خارجه در دولت هویدا به جرم تلاش برای اتمی کردن ایران و احداث نیروگاه هسته‌ای توسط جمهوری اسلامی که عباسی دوانی در آن به مقام و منصب رسیده، اعدام شد!
بر اساس گزارش «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» قبل از انقلاب۵۷، نخستین قدم جدی برای توسعه فناوری هسته‌ای در ایران در اواسط دهه ۳۰ و با حمایت ایالت متحده برداشته شد. همچنین در سال ۱۹۷۷ دولت بریتانیا با محمدرضاشاه پهلوی وارد مذاکرات محرمانه برای ساخت ۲۰ نیروگاه هسته‌ای شده بود.
پیش از انقلاب ۵۷ دولت شاهنشاهی ایران علاوه بر شرکت‌های بزرگ آمریکایی با چند شرکت بزرگ آلمانی و فرانسوی برای توسعه صنایع اتمی و نیروگاه‌های هسته‌ای و ساخت رآکتور همکاری داشت.
در سال ۱۳۵۳ سازمان انرژی اتمی ایران (AEOI) تشکیل شد، مرکز تحقیقات اتمی دانشگاه تهران تحت نظارت این سازمان قرار گرفت و اکبر اعتماد به ریاست آن منصوب شد. هدف از تاسیس این سازمان، منظم ساختن برنامه‌های هسته‌ای ایران بود. متعاقب تأسیس سازمان انرژی اتمی تعداد نیروهای شاغل در سازمان به شدت افزایش یافت و در سال ۱۳۵۷ به ۴ هزار و ۴۰۰ نفر رسید.
اکبر اعتماد دی‌ماه ۱۳۹۲ در یک مصاحبه گفته بود «در گذشته ساخت رآکتور آب سنگین در دستور کار ما نبود، علاوه بر این در آن مقطع با دنیا ارتباط خوبی داشتیم و نیازی به حرکت و برنامه‌ریزی بر روی راکتورهای آب سنگین نبود.»
حامیان انقلاب ارتجاعی سرخ و سیاه متشکل از مذهبیون و مارکسیست‌ها و چپ‌های سنتی ساخت نیروگاه اتمی را «خیانت آشکار به خلق ما» می‌دانستند.
در هفته‌های اخیر در آستانه نخستین سالگرد خیزش ملّی مقامات حکومتی کارزار تازه‌ای علیه پهلوی‌ها به راه انداخته‌اند. علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ۱۵ امرداد در جمع پرسنل نیروی دریایی ارتش ادعا کرد «در دوره ننگین پهلوی شناختی از ظرفیت دریاها وجود نداشت!»
