«دیده‌بان حقوق بشر» تازه‌ترین گزارش خود درباره آزار و اذیت ایرانیان بهایی را روز دوشنبه سیزدهم فروردین با عنوان چکمه روی گردنم منتشر کرد. این گزارش مبتنی بر صدها مدرک و شهادت از نقض حقوق بشر توسط مقامات جمهوری اسلامی علیه ایرانیان بهائی است که در چهاردهه گذشته توسط این سازمان و همچنین گروه‌های حقوق بشری ایرانی جمع‌آوری شده است. برای نگارش این گزارش، پژوهشگران «دیده‌بان حقوق بشر» ده‌ها مورد از مقررات حکومتی و اسناد دادگاه‌ها و مکاتبات دولتی با بهائیان را بررسی کرده‌اند. بیشتر این اسناد در «خانه اسناد بهائی‌ستیزی در ایران» در دسترس است.
در این گزارش اشاره می‌شود که بهائیان بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان در ایران هستند و تعدادشان در زمان روی کار آمدن جمهوری اسلامی انقلاب ۳۵۰ هزار نفر تخمین زده می‌شد. «دیده‌بان حقوق بشر» در این گزارش ۳۸ صفحه‌ای می‌نویسد در سال ۱۹۸۳ میلادی، مقامات جمهوری اسلامی تمامی فعالیت‌های تشکیلاتی و اجتماعی بهائیان را ممنوع کردند و در عمل پیروی از این دین را جرم تعریف کردند.
دستورالعمل مصوبه‌ی سال ۱۹۹۱ میلادی «شورای عالی انقلاب فرهنگی» را می‌توان چارچوب «حقوقی» آزار و اذیت بهائیان دانست. بر اساس این مصوبه محرمانه که نسخه‌ای از آن برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ میلادی توسط گزارشگر ویژه آن سال‌های سازمان ملل متحد جهت بررسی وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی فاش شد، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت به نوعی با ایرانیان بهائی برخورد کند که هرگونه «راه ترقی و توسعه آنان مسدود شود».
احمد رأفت با فرهاد ثابتان از سخنگویان جامعه جهانی بهائی گفتگوئی انجام داده است.
