با درگذشت دکتر غلامرضا افخمی یکی از محققان، نویسندگان، و دولتمردان بزرگ معاصر ایران از جهان رفت.
دکتر افخمی گذشته از تصدی مناصبی چون معاونت وزارت کشور، در مقام دبیرکل کمیته ملی ایران در برنامه پیکار جهانی با بیسوادی نقش عمده ای در تحول نظام آموزشی ایران، به ویژه سوادآموزی زنان به عهده داشت.
دکتر افخمی پس از ترک ایران در سال ۱۹۷۹ فعالیت‌های آکادمیک و پژوهشی را در آمریکا با هدف آشنا کردن جهانیان با فرهنگ و تاریخ معاصر ایران ادامه داد، و با همکاری همسرش مهناز افخمی در سال ۱۹۸۱ بنیاد مطالعات ایران را بنیان گذارد.
یکی از مهم‌ترین برنامه‌های بنیاد پروژه تاریخ شفاهی با هدف ثبت تجارب کسانی بود که در توسعه و پیشرفت ایران در قرن بیستم نقش عمده‌ای بازی کرده بودند. غلامرضا افخمی از بنیانگذاران و مجریان این پروژه بود و حاصل این گفتگوها را در چهارده کتاب تدوین و منتشر کرد، که منبعی مستند برای تحقیق در باره تاریخ معاصر ایران است.
از شاخص‌ترین کتاب های غلامرضا افخمی باید به کتاب زندگی و زمانه شاه در سال ۲۰۰۹ اشاره کرد که در آن رویدادهای تاریخ معاصر ایران با بهره گیری از منابع و مدارک بسیار مورد بررسی قرار گرفته است.
غلامرضا افخمی ایران را صمیمانه دوست داشت و قدر خدماتش به فرهنگ و تاریخ ایران از یاد نخواهد رفت.
