مشاری الذایدی (الشرق الاوسط) – پس از اظهارات تند علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در رد فشارهای ایالات متحده در خصوص انرژی هسته‌ای و موضوع غنی‌سازی اورانیوم، به ایستگاه جدیدی از این سریال طولانی آمریکا و جمهوری اسلامی رسیده‌ایم.
از زمان تأسیس نظام انقلابی در ایران در سال ۱۹۷۹ و سقوط نظام شاهنشاهی، روابط میان واشنگتن و تهران یکی از برجسته‌ترین محورهای سیاست خارجی آمریکا و محل جدال میان جمهوریخواهان و دموکرات‌ها بوده بطوری که اوج آن در دوران تیم اوباما– بایدن از یکسو، و تیم ترامپ و جمهوریخواهان از سوی دیگر، رقم خورد.
امروز ترامپ در دوره دوم ریاست جمهوری‌اش می‌گوید که دیگر زمانی برای تلف‌کردن در این موضوع ندارد و باید مسئله به سرعت حل و فصل شود. او از احتمال جنگ سخن می‌گوید و تاکید دارد که اگر رهبر جمهوری اسلامی نرمش نشان ندهد «چماق اسرائیل» آماده است.
به گزارش «المجله» به نقل از وبسایت ایرانی «بصیرت»، آمریکایی‌ها در چارچوب جنگ ترکیبی در همه سطوح تلاش می‌کنند تا در دور بعدی مذاکرات به نتیجه‌ای مطلوب برسند. اما احتمال موفقیت این تلاش‌ها اندک است، چرا که گفته‌ها و اقدامات جمهوری اسلامی طی پنج دور گذشته مذاکرات، تغییری نکرده‌اند.
ولی آیا اینبار واقعا اتفاقی «انقلابی» در خصوص معضل جمهوری اسلامی ایران خواهد افتاد؟
ترامپ می‌گوید که قصد تغییر رژیم در ایران را ندارد، حتی به دنبال تغییر ریشه‌ای رفتار ایران در منطقه هم نیست. او فقط می‌خواهد مطمئن باشد که ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا نمی‌کند؛ یا به عبارتی این موضوع جوهر مشکل جمهوری اسلامی از منظر ترامپ و تیم اوست.
نه سخنی بیشتر از موضوع هسته‌ای در میان است، نه برنامه موشک‌های بالستیک، گرچه در این زمینه سخن از توافقی بزرگ میان جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین در میان است! و نه حتی اشاره‌ای به سیاست مداخله‌جویانه رژیم ایران در منطقه کشورهای عربی مانند عراق، لبنان، یمن و حتی سوریه پس از سقوط بشار اسد.
بنابراین، مردم منطقه باید خودشان «کارشان را» با تهران سر و سامان دهند؛ تصویر ماجرا اینگونه است که برای غرب فقط موضوع هسته‌ای اهمیت دارد.
طبق گزارش «المجله» ما شاهد یک دیدگاه عجیب هستیم که در نگاه انقلابی جمهوری اسلامی و توجیه آنچه پیشتر غیرقابل قبول شمرده می‌شد، شگفت‌انگیز است.
عبدالرضا فرجی راد استاد علوم سیاسی در گفتگو با روزنامه «اعتماد» گفته است: «پروژه هسته‌ای مشترک [کنسرسیوم غنی‌سازی] میان جمهوری اسلامی و اعراب، سطح تنش نظامی را کاهش می‌دهد و شانس نزدیکی بین ایران و کشورهای عربی را افزایش می‌دهد و می‌تواند الگویی برای همکاری هسته‌ای منطقه‌ای باشد».
شاید نیازی به علامت تعجب در انتهای این جمله نباشد چرا که همه آنچه در ارزیابی‌های عقلانی غیرمحتمل به نظر می‌رسید، این روزها در این منطقه واقعاً رخ داده است! چرخش‌هایی تند به اینسو و آنسو و یک صحنه‌ی بزرگ از آرایش‌های سیاسی بی‌سابقه در خاورمیانه در حال شکل گرفتن است.
*منبع: روزنامه الشرق الاوسط
*نویسنده: مشاری الذایدی
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
