خسته نیستم.
با تمام زخم های کهنهای که در من است
دلشکسته نیستم.
من بر آن سرم که تا طنینِ واپسین نفَس
همنشین مهربانِ عاشقان شوم.
یا که شور عاشقانه را
سفره/ سفره، میزبان شوم.
تا سلام ِ واپسین نفَس
من همینم وُ همین وُ بس.
من همینم وُ همین وُ بس. (رضا مقصدی)
