در ایران یگانهای زرهی و توپخانهی ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مرزهای شمالی حوالی رود ارس و ارتفاعات مرزی با جمهوری آذربایجان اعزام شدهاند.
یگانهای توپخانه و زرهی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی پس از آن به مناطق مرزی اعزام شدند و همزمان جمهوری آذربایجان راههای مواصلاتی از ایران به ارمنستان را مسدود کرد و اجازه عبور و مرور به کامیونهای ایرانی داده نشد. نیروهای امنیتی آذربایجان گزارش داده بودند که از طریق ایران کالاهای قاچاق و حتا مواد مخدر به آن مناطق ارسال شده است.
الهام علیاف رئیس جمهوری آذربایجان با انتقاد از برگزاری رزمایش ایران در نزدیکی مرز آذربایجان به عبور «غیرقانونی کامیونهای ایرانی» از منطقه قرهباغ تأکید کرد که ایرانیها برای عبور از خاک کشورش باید مالیات بپردازند. حضور نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران در مرزهای شمالی با انتقاد تند مقامات جمهوری آذربایجان همراه شد.
سعید خطیبزاده سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ششم مهرماه با اشاره به «روابط خوب و محترمانه بین ایران و آذربایجان» این واکنشها را «مایه تعجب» خواند.
او برگزاری رزمایش در مناطق شمالی ایران را «موضوع حاکمیتی» دانست و گفت «برای آرامش و ثبات کل منطقه انجام میشود.» خطیبزاده بر این نکته نیز تأکید کرد که «روشن است جمهوری اسلامی ایران، حضور هر چند نمایشی رژیم صهیونیستی در نزدیکی مرزهای خود را تحمل نخواهد کرد و در این رابطه هر اقدامی را که برای امنیت ملی خود لازم بداند انجام خواهد داد.»
عباس موسوی سفیر جمهوری اسلامی ایران در باکو مدعی شده «رزمایشی که اخیراً در نزدیکی مرزهای دو کشور برپا شد، تهدیدی برای جمهوری آذربایجان و همسایگان نیست» با این حال آیتالله سید حسن عاملی امام جمعه اردیبل میگوید «اسرائیل برای توطئه علیه ایران به آذربایجان آمده و سپاه در برابر دشمن خود مانور و رزمایش اجرا میکند و این پیام را میدهد که دست از پا خطا نکن!»
در جریان جنگ قرهباغ میان آذربایجان و ارمنستان علی خامنهای آشکار بیطرفی را کنار گذاشت و اعلام کرد «سرزمینهای جمهوری آذربایجان که بهوسیله ارمنستان تصرف شده باید آزاد شود.» امام جمعه اردبیل نیز در خطبههایی چاپلوسانه و بیپایه گفت «فتوای مقام معظم رهبری به آزادی قرهباغ کمک شایانی کرد!» هرچند گزارشها حاکی از کمکهای تسلیحاتی مخفیانه سپاه به ارمنستان بود اما خامنهای گمان میکرد موضع درست این است که با جانبداری علنی از آذربایجان از «جغرافیای اسلام» دفاع کند! شاید با این فرض که باکو را از آنکارا یا اورشلیم دور نگه دارد.
همچنین به نظر میرسد که رهبر جمهوری اسلامی فکر میکرد روابط بسیار نزدیکی با علیاف دارد. او این احساس را با خوش و بش به زبان آذری در سفر رئیس جمهوری آذربایجان به تهران در فروردین سال ۱۳۹۳ نشان داد اما در تمام این سالها این رجب طیب اردوغان بود که توانست جمهوری آذربایجان را به خود نزدیک کند.
https://kayhan.london/1399/08/05/%D8%AA%D9%84%D8%A7%D8%B4-%D9%86%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D9%85-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AB%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%88
در اسفند ۱۳۹۵ خامنهای در دیدار به علیاف به او هشدار داد «رژیم خبیث صهیونیستی بیش از همه دشمنان در جهت تضعیف روابط برادرانه ایران و آذربایجان تلاش میکند و در مقابل باید از ارتباطات صمیمی موجود مراقبت کرد.»
نسخه خامنهای برای علیاف «شیعهورزی» بجای سیاست و همچنین عین جمهوری اسلامی، سوار شدن روی احساسات مذهبی مردم بود که البته خریدار نداشت. احتمالاً علیاف میدانست اگر توصیههای خامنهای منشاء رفاه و آسایش و نیز محبوبیت حکومت نزد مردم بود، وضعیت ایرانیها این نمیبود که هربار برای مخالفت با جمهوری اسلامی به خیابانها بیایند و کشته بدهند!
خامنهای با خودشیرینی و در قد و قواره قناس «رهبر مسلمانان جهان» به علیاف گفته بود «اعتقادات اسلامی و شیعی مردم آذربایجان سرمایهی گرانبهایی است.»
حال آنکه در سالهای اخیر جمهوری آذربایجان بارها در مسیر زمینی صادرات ایران به روسیه مانعتراشی کرده و یا به دنبال افزایش مالیات و تعرفههای گمرکی از ایران بوده است.
در حالی که همزمان روابط اسرائیل و آذربایجان بسیار گرم بوده و علاوه بر توسعه روابط تجاری قراردادهای امنیتی و نظامی نیز منعقد کردهاند. جمهوری اسلامی از این ناحیه به شدت احساس تهدید میکند. استقرار سیستمهای مخابراتی و ماهوارهای اسرائیل نزدیک مرز ایران و همکاریهای اسرائیل برای توسعه فناوریهای پهپادی و دفاعی آذربایجان برای رژیم ایران تهدید بالقوه محسوب میشود. آذربایجان میلیاردها دلار تسلیحات نظامی از اسرائیل خریده است.
از سوی دیگر، اعزام واحدهای نظامی به مناطق شمالی ایران پس از آغاز رزمایش مشترک ترکیه، آذربایجان و پاکستان در باکو با عنوان «سه برادر- ۲۰۲۱» انجام شد. رزمایشی که تا پایان ما سپتامبر ادامه خواهد داشت و تبلیغات زیادی روی آن میشود. رهبران هر سه کشور معتقدند هدف آنها تأمین امنیت راههای مواصلاتی است که در آینده قرار است متصل به «جاده ابریشم» شود؛ جادهای که از چین به مدیترانه میرسد.
🇵🇰🇹🇷🇦🇿Trilateral Exercise #ThreeBrothers2021 culminates in Azerbaijan: Special forces of Pakistan, Turkey and Azerbaijan participated in the exercise https://t.co/TzlsWpDeEf pic.twitter.com/n9txoacA3r
— Radio Pakistan (@RadioPakistan) September 22, 2021
جمهوری آذربایجان علاوه بر مرز آبی در دریای کاسپین (خزر/ مازندران) بیش از ۶۰۰ کیلومتر مرز مشترک زمینی با ایران دارد و از سال ۲۰۱۱ همکاریهای نظامی خود را با اسرائیل با خرید چندین فروند پهپاد تقویت کرد. حجم تجارت میان اسرائیل و آذربایجان رو به افزایش است و اواسط سال ۲۰۲۱ نمایندگی رسمی جمهوری آذربایجان در تلآویو فعال شد.
در جمهوری اسلامی برخی تحلیلگران میگویند «ترکیه و اسرائیل و در پشت صحنه، آمریکا و انگلستان در قبال حمایتهایی که از جمهوری آذربایجان برای بازپسگیری قرهباغ داشتند، تعهداتی هم از الهام علیاف گرفتند و جمهوری آذربایجان متعهد شده است در قبال دریافت کمک این کشورها یک سلسله اقداماتی در حوزههای امنیتی- نظامی، عملیات روانی و رسانهای، مباحث اقتصادی و همچنین مباحث قومیتگرایی و تجزیهطلبی را بر علیه ایران انجام بدهد.»
فداحسین مالکی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی اخیراً به برگزاری رزمایش سهجانبه آذربایجان و پاکستان و ترکیه اشاره کرده و با ابراز نگرانی از این تحرکات گفته «ایران از همسایه خود آذربایجان توقع بیشتری داشت.»
شمار دیگری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز از جمهوری آذربایجان خواستهاند «مراقب موضعگیریهای کودکانه برخی اعضای کابینه و نمایندگان مجلس» خود باشد. آنها هشدار دادهاند گروهی در آذربایجان «قصد اختلافافکنی» در روابط دو کشور دارند.
تنشهای میان تهران و باکو بیشتر از پیامدهای نظامی، تأثیرات اقتصادی دارد و عملاً نفع آن به ترکیه میرسد. حجم بالای روابط اقتصادی باکو- آنکارا مؤید این ادعاست. در عمل خامنهای بازنده رقابت با اردوغان در نزدیکی به جمهوری آذربایجان است که سعی میکرد با «زبان ترکی» و «شیعهگری» خود را با آن نزدیک کند بیخبر از آنکه هیچکدام از اینها در رقابتهای منطقهای و جهانی نقش تعیینکننده بازی نمیکنند زیرا حکومتها و دولتها موظف به تأمین شهروندان هستند تا علیه آنها به خیابانها نریزند!
– چهره واقعی امارت اسلامی طالبان… در ولایت دایکندی، پدری را جلوی چشم کودکش میکشند…!
– طالبان یک دکتر بهنام «ظهیرالدین اندرابی» را با سه عضو خانوادهاش درروستای «دهیک» ولسوالی پلحصار بغلان به قتل رساندند و چهار عضو دیگر خانواده او را زخمی کردند!.
– یک فرمانده تروریستهای طالبان هم در تلویزیون افغانستان گفته: ما به زور حکومت را به دست گرفتهایم آمدهایم نه با انتخابات؛ به انتخابات هم هیچ اعتقاد و باوری نداریم!
حقوق زنان و … را هم خودمان تعیین میکنیم!.
– برخی مقامات و رسانههای اسلامی ایران هم این وحوش را «جنبش اصیل منطقه» میدانند!
نقطه اختلاف ایران و جمهوری آذربایجان کجاست؟ ///
نقطه اختلاف نیست، نقاط اختلاف هست:
۱- اشتباه راهبردی ایران در ۱۹۹۰ در به رسمیت شناختن بدون قید و شرط کشورهای حوزه تاریخی-تمدنی ایران بزرگ- به آنکه ملاحظات منافع ملی و امنیتی و تاریخی و مرزهای تاریخی از جمله نامگذاری این کشورها- اشتباه مهلک پذیرفتن نامهای قومیتی-پان گرایی (اسم قومیت +پسوند ستان) در نتیجه تشدید قومیت گرای و پان گرایی مانند پان ترکیسم، نتیجه اش تحریک اقوام داخل ایران و بهانه برای مداخلات تجزیه طلبانه، اشتباه مهلک پذیرفتن نام جعلی جمهوری آدربایجان بر مناطق آران در شمال رود ارس، بجز ارمنستان و گرجستان هیچ از این نامها حتی تاجیکستان سابقه تاریخی و مشروعیت ندارند و تنها موجب بروز نژادپرستی و تحرکات و تمایلات مخرب تجزیه طلبی هم در داخل این کشورهای نوساز و هم همسایگان میشود، نمونه اش از تاجیکستان تا آذرباجیان، ناخشنودی اوقام غیر تاجیک (فارسی زبان) و اقوام غیر ترک زبان از تالشی ها! // همانطور که یونان در مقابل مقدونیه مقاومت کرد، هر چند درنهایت اسم بد مقدونیه شمالی گذاشتند و یونان همچنان در خطر و تهدید تجزیه طلبی استان مقدونیه خود است!، اما این باید میگفت نام این کشورهای نوساز باید اسم همان پایتختشان باشد مثل کویت که نام شهر کویت است و یا امیرنشینهای نوساز امارت که اسم همان شهرشان است، یعنی باید اسم اینها میشد: جمهوری دوشنبه، جمهوری عشق آباد، … جمهوری باکو، این منصفانه و بخردانه ترین راه حل نامگذاری این کشورهای نوساز است. / متاسفانه دیگر فرصت از دست رفته و باید این نامهای جعلی مزاحم و مخرب سلامتی زیست و بهانه مداخلات اجانب غربی و استکبار جهانی دشمن صلح منطقه در منطقه تحمل کنیم!
۲- ایران با توجه به سیاست به نسبت درست بی طرفی و حسن همجواری در مقابل کشورهای نوساز شمالی، از جمله روابط بین جمهوری باکو ارمنستان بوده، وگرنه با توجه ایجاد جبهه مقاومت و پیروزهای آن در عراق و سوریه و لبنان و یمن، واقعا میخواست ایران به نفع یکی از طرفین مناقشه قره باغ-آرتساخ دخالت میکرد اکنون کار طوری دیگری رقم میخورد، حقیقتا اگر ایران میخواست به نفع ارمنیان دخالت کند الان بایست ارتش ارمنی در باکو میبود!
۳- اشتباه راهبردی ایران در عدم سرمایه گذاری راهبردی اقتصادی در ارمنستان و از جمله عدم ایجاد جاده ترانزیتی مستقیم از خاک ارمنستان و باز نگه داشتن دسترسی دریای سیاه! در تعجبم چگونه به درک راهبردی نرسیدند/ قطعا باید نیروهای حافظ صلح ایران در مسیر ترانزیت ارمنستان و گرجستان با اجازه قانونی دولت ایروان مستقر شود و جلوی اهریمن پان ترکی-شیطانیان تکفیری بگیرید!
علی اوف بی شرم، تو از صدقه سر بی عرضگی سران ج ا و باندهای مافیایی پان ترک نفوذی در حکومت ایران الان حکومت میکنی.// سطلان علی اوف و پان ترک خر مزدور اسرائیل، نمتوانید هیچ غلطی بکیند.
ایکاش تنش یا هرچه که اسمش هست، محدود به یک نوار مرزی بود؛ کشته شدن یک سرباز پاکستانی در جریان تیراندازی توسط تروریستها از داخل خاک ایران را در اخبار امروز جستجو کنید. اینکه میگوئیم میهن دارد از دست میرود یک فغان تبلیغاتی نیست.
۶ دلیل برای اینکه نباید به روسیه و ۳ دلیل برای اینکه نباید به چین اعتماد کرد
https://www.saat24.news/news/564111/6-%D8%AF%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86%DA%A9%D9%87-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87-%D9%88-3-%D8%AF%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86%DA%A9%D9%87-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%87
پیش از فتنهٔ خمینی سیاست دفاعی ایران منحصرأ متوجه «خطر کمونیسم» گردیده و خطرهای دیگر منطقه ای چون «اسلامیسم» و «پان عربی» و «پان ترکی» کاملأ نادیده وناچیزگرفته میشد؛ نتیجتأ ایران غافلگیر فاجعهٔ اسلامیسم شد.
اینک یک دیکتاتور ترکیه دارد درپشت سراسرمرزهای شمالی و شمال باختری کشورما یک جبههٔ «پان ترکی» تهاجمی، به تقلید و نظیر اقدامات تهاجمی هیتلر در اروپای زمان «نازی»های آلمان انجام میدهد که اگر نادیده گرفته شود ممکن است جنگ و فجایع ملی دیگری به کشور ما تحمیل بکند.