عمارت آینههای اقدسیه «گلستان» تهران سرانجام با وجود وعدههای توخالی مقامات مسئول تخریب شد. این عمارت متعلق به دوران پهلوی و متعلق به محمد ظهیری از موسسان کانون مهندسین ایران و مسئول ساماندهی زلزلهی سال ۵۶ به دستور شهبانو فرح پهلوی بوده است.
پس از وعدههای دروغین پیروز حناچی شهردار سابق تهران مبنی بر عدم تخریب عمارت آینههای اقدسیه یا «گلستان» در خیابان اقدسیه تهران، این بنای تاریخی سرانجام تخریب شد.
این عمارت ۸۴۰ مترمربعی که در دورههای مختلف به خانه شهرداران تهران تبدیل شده بود، در زمستان سال ۹۸ با مجوز شهردار وقت، با این اطمینان فروخته شد که تخریب نمیشود.
به گفتهی مدیرعامل سازمان املاک و مستغلات وقت شهرداری تهران، این خانه به مبلغ ۱۵۰ میلیارد تومان در مزایده به فروش رسیده است.
او گفته بود، «این ساختمان ارزش تاریخی و فرهنگی ندارد و صرفا یک ساختمان است که به آن لقب عمارت داده شده بود وفقط، چون موقعیت خوبی دارد از لحاظ ریالی ارزشمند است»!
اما در نهایت، مجوز تخریب این ملک صادر شده و این خانه قدیمی دو طبقه به ساختمانی ۵ طبقه تبدیل میشود. این عمارت با نام «گلستان» که به خانه «اقدسیه» و نیز خانه «شهرداران» نیز معروف بود، در مالکیت مرکز ارتباطات شهرداری تهران قرار داشت.
گفته میشود این خانه متعلق به محمد ظهیری از موسسان اولیه کانون مهندسین ایران و مدیر سازمان تازهتأسیس آب تهران بود. او پس بعد از سال ۴۲ خورشیدی و تشکیل وزارت آب و برق معاون اداری و معاون پارلمانی این وزارتخانه نیز بود. ظهیری همچنین پس از زلزله سال ۵۶ چهارمحالوبختیاری از طرف شهبانو فرح پهلوی مسئول بازسازی مناطق زلزله زده این استان شد.
آنگونه که منابع خبری داخلی نوشتهاند، محمد ظهیری در سال ۴۸ خانهای قدیمی را در اقدسیه تهران خرید و ساختمانی ۱۲۰۰ متری در اوایل دهه ۴۰ با تزئینات منحصر به فرد بنا کرد. کارشناسان میراث فرهنگی تزئینات داخلی بنا را نزدیک به دوران قاجار میدانند.
محمدرضا درودی دبیر کمیته میراث فرهنگی پنجمین شورای اسلامی شهر تهران سال ۹۸ درباره این بنا گفته بود: «این عمارت معماری زیبا که به احتمال زیاد متعلق به پهلوی دوم است، دارد. عمارت در حال حاضر خالی از اثاث است و گفته میشود اثاثیههای ارزشمندی داشته که به انبار منتقل شده است. در حال حاضر تنها لوسترهای آن برجای مانده که در صورت جداسازی آن از سقف، احتمال ریزش بخشی از سقف وجود داشت. اما ملک، ملکی فاخر و زیباست و از لحاظ میراثی ارزشمند است.»
بر مبنای گزارشها، این خانه محل زندگی شهرداران تهران بجز ملکمدنی و محمود احمدینژاد بوده است.
احمدینژاد در دوران شهردار بودنش، این خانه را به سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران واگذار کرد که مدتی هم دبیرخانه فیلم شهر شد. خانه شهرداران زمانی هم مکانی برای ملاقاتهای خارجی مدیران شهری بود.
خبرگزاری «مهر» در سال ۹۸ درباره این بنا نوشته بود: بخشی از خانه تبدیل به مهمانسرایی برای میهمانان ویژه و خارجی میشود. آنها که از تاریخ این خانه اطلاع دارند میگویند گاهی پروفسور سمیعی که به تهران میآمد شهرداری در این خانه از او میزبانی میکرد اما بیشتر محل گفتگوهای مدیران شهری با میهمانان خارجی بوده است.
در دوران شهرداری محمدباقر قالیباف این خانه به مرکز ارتباطات شهرداری تهران واگذار شد. بعد از شهرداری قالیباف، محمدعلی نجفی شهردار اصلاحطلبان نیز از این خانه بازدید و بازسازیهایی در آن انجام داد.
در دوره شهرداری پیروز حناچی شهردار تهران یکباره اثاثیههای این خانه را تخلیه کرد و اعلام شد که این خانه در لیست خانههای فروشی شهرداری تهران قرار گرفته است. این عمارت که خانه مقامات شهری جمهوری اسلامی بود، هرگز ثبت ملی نشد تا به فهرست طولانی بناهایی بپیوندد که توسط این حکومت ضدملی و ضدتاریخ ایران تخریب و برای همیشه نابود شدند.