ما بخشی از بدنه اجتماعی مردم و جنبش اعتراضی بازنشستگان، علیه همه وضعیت نفرت‌انگیزی هستیم که شما مسببان در بیش از چهار دهه بر هست و نیست ما مردم آوار کرده‌اید.
زندگی و قتل مهسا، ستار، زهرا، نوید و رامین و همه فرزندان کشته شده به زندگی و مرگ ما مربوط است.
آنها کشته شدند تا جسارت حق‌خواهی و ایستادگی زنان و ما مردم در برابر ظلم‌تان را بشکنید و بترسانید و عقب برانید. اما خشم متحدانه مردم یکصدا و بی‌لکنت خروشید و فریاد برآورده : «زن، زندگی، آزادی»
این «نه» سراسری مردم ، ایستادن در صف حق‌خواهی به دفاع از رفاه و آزادی در زندگی انسان است. پیوستن به صف رها شدن از همه نکبت‌های وضع موجود است.
تازیانه «حجابم و سرکوب و منفعت قوانین خودساخته در برابر ربودن ثروت و دسترنج‌های کار این جامعه‌ست.
نان از سفره‌هامان برده‌اید و معاش‌مان را به گرو گرفته‌اید. برای به دست آوردن اندک حقوقی که خود قانونش کردید باید ماه‌ها در کف خیابان می‌جنگیدیم.
زیست‌مان را سوزانده، آب را خشکانده و هوای تنفس‌مان را آلوده کرده‌اید.
کولبری و سوختبری و تن‌فروشی و عضو فروشی و خودکشی‌های بی‌سابقه و ده‌ها مشقت را به «حوزه کار و معیشت» ارتقا و رسمیت داده‌اید.
زندگی فرزندانمان را از کودکی ربوده و در چهارراه‌های بردگیِ کار و تجارت جنسی، آنها را منبع سودتان کرده‌اید.
ما بازنشستگان بارها به سهم‌خواهی از زندگی‌مان و به اشکال و ظرفیت‌های گوناگون به میدان جدال آمدیم و هر بار با «صدقه» و «سرکوب» پاسخ‌مان داده‌اید.
صندوق‌های بازنشستگی و داشته‌هامان را رسماً به غارت برده‌اید و قوانین نیم‌بندتان را هم به سخره گرفتید و وقیحانه به حق و حقوق بازنشستگی «فتوای» انکار سر می‌دادید.
اما ما بازنشستگان نه تنها تمکین نکرده‌ایم که وسیع‌ترین جدالِ نپذیرفتن فقر معاش را به بزرگترین جنبش اعتراضی و حق‌خواهی به میدان آورده‌ایم.
اینک روند جدال ما و میلیون‌ها فرزندانمان در موقعیت تاریخ‌ساز دیگری قرار گرفته‌ست.
جدال‌ها قطعی و دوران تعیین تکلیف است.
جدال مردم برای رها شدن از همه نکبت فقر، سرکوب، تحجر، غارتگری و فساد در مقابل قدرتی که برای بقا و استمرارش به اسلحه و ثروت متکی است. اما این شرایط تاریخ‌ساز به وضعیت گذشته بر نخواهند گشت.
ما بازنشستگان هم‌اکنون نه برای «چانه‌زنی» و نه تنها برای مقابله با حقارت‌های قوانین ضدکارگری، که برای زندگی‌های به غارت رفته‌مان، برای خلاصی از همه قوانین و ساختارهای ضد انسانی و برای رفاه و آزادی به میدان قطعی جدال خواهیم آمد.
ما نه تنها و هر لحظه در صف اعتراضات این مردم خواهیم بود، که بزرگترین جنبش اعتراضی نود و نه درصدی‌های جامعه را در خیابان به جلو خواهیم آورد.
شورای بازنشستگان ایران
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
۳۱ شهریور ۱۴۰۱
