موسی حاتمیان – کسی به درستی نمی‌داند که خامنه‌ای از روی دست پوتین مشق کشتار و قتل‌های حکومتی می‌نویسد، یا برعکس، اما همه به درستی می‌دانند که وقتی خامنه‌ای و نیروهای نیابتی حکومت فاشیسم اسلامی، قتل عام هفتم اکتبر، حملات موشکی در زمین و دریا به پایگاه‌های آمریکا و کشتی‌های متحدانش و… را انجام دادند، خامنه‌ای آشکارا بر دست‌های خون‌آلود تروریست‌ها بوسه زد و همچنانکه خمینی و خامنه‌ای مدعی شده بودند، آمریکا (و متحدانش) نه تنها هیچ غلطی نکردند، بلکه حتی از روز هشتم اکتبر به صورت هماهنگ اعلام کردند، که هیچ نشانه‌ای از دست داشتن سپاه تروریستی در «طوفان‌الاقصی» خامنه‌ای مشاهده نکرده‌اند و خامنه‌ای با خیال راحت به سراغ کشتار زندانیان سیاسی برای ایجاد جوّ رعب و وحشت در وحشت و پیشگیری از فوران آتشفشان خیزشی رفت که کسی دقیقاً نمی‌داند کی و کجا اما او و همه می‌دانند که در رخ دادنش تردیدی نیست!
چرا پوتین پا پیش می‌گذارد؟
اکنون پوتین که بی‌عملی رقت‌انگیز دولت بایدن و دولت‌های اروپایی را در مقابل «طوفان الاقصی» مشترک خودش و خامنه‌ای و نیروهای نیابتی سپاهی و حماسی و حوثی و… دیده، در اولین روز کنفرانس امنیتی مونیخ با قتل ناوالنی پیام صریحی برای به چالش کشیدن این کنفرانس امنیتی و امنیت کل جهان به دولت‌های غربی ارسال کرده است.
آلکسی ناوالنی ۴۷ ساله که قبلاً نیز به دستور پوتین مورد حمله شیمیایی قرار گرفته و جان سالم به در برده بود، بنا به اخبار رسانه‌ها، پیش از راهپیمایی گزارش کرده بود که امروز احساس خوبی ندارم! و چنانکه ایوان ژدانوف دستیارش در برنامه‌ای زنده اظهار داشت، جان باختن ناوالنی نه یک مرگ عادی بلکه قتل سیاسی است.
در همان روز جمعه ۱۶ فوریه که خبر مرگ مشکوک ناوالنی منتشر شد، پوتین در اولین اظهار نظر گفت فرصت ندارد که این فیلم‌ها را ببیند و مانند قتل یِوگِنی پریگوژین رهبر مزدوران «واگنر» مدعی شد، که از دستیارانش از این خبر مطلع شده. درست همانطور که حسن روحانی پس از قتل عام آبان ۹۸ مدعی شد که ما خودمان هم صبح از رادیو شنیدیم! دادستانی مسکو به شهروندان هشدار داده است که از تجمع برای اعتراض به مرگ ناوالنی خودداری کنند.
پیام این قتل‌های حکومتی در امتداد قتل عام هفتم اکتبر برای دولت‌های غربی و جهان چیست؟
با وجود پیام‌های پیاپی وزرای خارجه دولت‌های اسکاندیناوی، اروپایی، آمریکا، کانادا، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و… که پس از دریافت خبر هنوز هم ادامه دارد، روز جمعه در یکصد و سی و چهارمین روز پس از هفتم اکتبر، جنگ غزه، حوثی، لبنان و… بی‌تردید قتل زندانیان سیاسی توسط پوتین، خامنه‌ای و هر دو حکومت فاشیست جنایتکاران، پیام آشکاری برای دولت‌های آمریکا و اروپا، در به چالش کشیدن امنیت جهانی، و بر هم زدن بیش از پیش بی‌ثباتی در منطقه خاورمیانه و جهان است. جمهوری خلق چین نیز برای شنیدن صدای واکنش‌های احتمالی و آماده شدن پروژه‌ی تایوانی و… گوش خوابانده است.
اکنون پس از ناوالنی، اگر همچنان غرب در سیاست ناکام خود مبنی بر مماشات از هیتلر گرفته تا خمینی و خامنه‌ای و پوتین، باز هم دست روی دست بگذارد، نه تنها جان زندانیان سیاسی در زیر حکم اعدام، بیشتر و جدی‌تر در معرض خطر قرار می‌گیرد، بلکه بنا به تجربه، از فاشیسم هیتلری گرفته تا چهل و پنج سال فاشیسم اسلامی در ایران، خطر جنگ، شیپور زدن چپ آبروباخته‌ی پاکباخته از سر گشادش در گوش دولت‌ها و افکار عمومی جهان است بدون آنکه تهدید جنگ را دفع کند و دیکتاتور‌های دیوانه را هر روز برای شعله‌ورتر کردن بیشتر و گسترش آن جری‌تر می‌کند!
راه حل پایان این بحران کنونی
همچنانکه در مقاله‌ی «بحران حکومت اسلامی و جهان بر سر دوراهی تاریخی» یادآوری و تأکید کرده‌ام، چهل و پنج سال پس از اشتباه محاسباتی استراتژیک و هولناک آمریکا و اروپا در همین سرفصل بهمن سیاه پنجاه و هفت، رفتن محمدرضاشاه و آمدن خمینی، که به جرأت می‌توان مدعی شد، تمامی نابسامانی‌های پس از آن مانند حمله شوروی به افغانستان، پیدایش القاعده و طالبان، جنگ ایران و عراق، تشکیل جهاد اسلامی، حماس، داعش و جنگ سوریه تا اوکراین و هفتم اکتبر و جنگ غزه، همه و همه پیامد‌های ناگزیر آن کلان‌سیاست استراتژیک کاملاً شکست خورده است.
اکنون دولت‌های اروپایی و آمریکا و اسرائیل و خاورمیانه و جهان اگر امنیت مردم، اقتصاد و رفاه خودشان را می‌خواهند، و اگر نمی‌خواهند منتظر نابودی کشورهای خود و جهان بمانند، بایستی مسئولانه با اتخاذ یک سیاست جمعی شجاعانه در همین کنفرانس مونیخ، برای جبران آن اشتباه تاریخی متحد شوند، و با حمایت از مردم ایران و شاهزاده رضا پهلوی به عنوان اصلی‌ترین فرصت واقعی گذار از این فاشیسم اسلامی در ایران، این اختاپوس چهل و پنج ساله‌ی ناامنی، ترور، گروگانگیری، بی‌ثباتی و… را به کمک مردم ایران در گورستان تاریخ دفن کنند تا ایران، خاورمیانه و جهان مجدداً مانند دوران محمدرضا شاه پهلوی روی آرامش، صلح، همزیستی مسالمت‌آمیز، پیشرفت و توسعه و… را ببیند. فردا دیر است! همین امروز در کنفرانس امنیتی مونیخ!
*موسی حاتمیان تحلیلگر سیاسی
