(+عکس) انتخابات پارلمانی جمهوری فدرال آلمان که بر اساس آن رییس دولت نیز مشخص میشود، روز یکشنبه ۲۴ سپتامبر برگزار شد.
حزب دمکرات مسیحی، حزب آنگلا مرکل، در قدرت میماند و او برای چهار سال دیگر صدراعظم آلمان خواهد بود اما آن نگرانی که احزاب مختلف و سنتی این کشور داشتند به واقعیت پیوست و حزب «آلترناتیو برای آلمان AFD» که در سال ۲۰۱۳ در برلین تأسیس شد توانست با حدود ۱۳ و اندی درصد از مجموعهی آرا به پارلمان این کشور راه یابد. جالب اینجاست که این حزب راستگرا پس از دمکراتمسیحیها بیشترین آرا در ایالتهای شرقی آلمان یعنی آلمان شرقی سابق که چهل سال زیر حکومت کمونیستها بود به دست آورد.
شمارش آرا هنوز به پایان نرسیده اما آنچه یک ساعت پس از بستن حوزههای رأیگیری اعلام شد، تکاندهنده بود اگرچه غیرقابل پیشبینی نبود.
به این ترتیب دولت ائتلافی بزرگ دو حزب دمکرات مسیحی (به همراهی سوسیال مسیحیها) و سوسیال دمکرات پس از چهار سال پایان میگیرد.
حزب سوسیال دمکرات آلمان SPD با به دست آوردن تنها کمی بیش از بیست درصد آرا شکستی عظیم را تجربه کرد که از سال ۱۹۴۹ بدترین نتیجهی انتخاباتی این حزب به شمار میرود. دو حزب چپها و سبزها کمتر از لیبرال دمکراتها و راستها رأی آوردند.
این در حالیست که حزب آنگلا مرکل، یعنی حزب دمکرات مسیحی CDU و حزب همراهش یعنی سوسیال مسیحیها CSU نیز با به دست آوردن تنها حدود ۳۳درصد قادر نیست به تنهایی دولت تشکیل دهد و مجبور است با احزاب کوچکتر وارد ائتلاف شود. رهبری سوسیال دمکراتها فعلا اعلام کرده است که ترجیح میدهد در اپوزیسیون قرار گیرد و وارد یک ائتلاف دیگر با حزب آنگلا مرکل نشود در حالی که معلوم نیست بر این امتناع باقی بماند. سه حزب دیگر که بیشترین آرا را به دست آوردهاند هیچکدام رأی کافی ندارند که بتوانند به تنهایی با حزب دمکرات مسیحی تشکیل دولت ائتلافی بدهند.
در این میان، سبزها و لیبرال دمکراتها FDP به امید آن هستند که از سوی آنگلا مرکل برای تشکیل دولت ائتلافی متشکل از سه حزب دعوت شوند که به دلیل رنگهایی که این احزاب با آن شناخته میشوند (سیاه و سبز و زرد) «ائتلاف جاماییکا» نامیده میشود.
حزب دست راستی «آلترناتیو برای آلمان» در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمیگنجد که موفق شده به عنوان سومین حزب بزرگ آلمان وارد پارلمان شود، در نخستین واکنشها از یک سو میبایست طرفداران خود را در جشن پیروزی جمع و جور کند که شعارهای ناسیونالیستی سر دادهاند و از سوی دیگر واکنش نیروهای مخالف در جامعه علیه خود را خنثی کند که از نخستین لحظات اعلام نخستین نتایج با پلاکارد و شعار به خیابانها آمدهاند.
حزب «آلترناتیو برای آلمان» بر احساسات ناسیونالیستی آن بخشی از جامعهی آلمان سرمایهگذاری کرده که اتحادیه اروپا و سیاستهای مهاجرپذیری و حضور «خارجی»ها را در این کشور مخالف منافع ملی میدانند. این حزب بر ناآگاهی عمومی و پشتیبانی عوام تکیه دارد در حالی که بنیانگذاران آن از تحصیلکردگان و طبقات مرفه هستند.
با توجه به نتایج این انتخابات، بزرگترین بازندگاناش احزاب بزرگ و سنتی آلمان هستند و بزرگترین برندگان آن از یک سو حزب راستگرای «آلترناتیو برای آلمان» است که اگر چه با فاصلهی نه چندان کم از دو حزب بزرگ سوسیال دمکرات و دمکرات مسیحی، اما به هر حال به عنوان سومین حزب به پارلمان این کشور نماینده میفرستد. و از سوی دیگر حزب لیبرال دمکراتها که توانست پس یک دوره که آرایش به زیر حتی ۵ درصد سقوط کرده بود، چهارمین حزب این کشور شود.
رهبران حزب راستگرا از همین حالا قول میدهند که با این پیروزی وضعیت این کشور را تغییر خواهند داد. ادعایی که با توجه به سنت دمکراسی در آلمان و تجربهی تاریخی و خونین نازیسم در این کشور که همچنان بر خاطرهی جمعی این جامعه سنگینی میکند، چندان قابل تکیه نیست به ویژه آنکه سوسیالدمکراتها و چپها اپوزیسیونی قویتر از راستها را در پارلمان آلمان تشکیل میدهند.
در ساعت تنظیم این گزارش و اعلام نخستین نتایج انتخابات، صدها نفر در برلین پایتخت آلمان در برابر مقر حزب راستگرای آلمان به تظاهرات علیه آن مشغول هستند و پلیس اوضاع را کنترل میکند.
نرخ مشارکت در انتخابات اگرچه در ایالتهای مختلف متفاوت بوده است اما تا کنون اعلام شده که اندکی کمتر از سال ۲۰۱۳ بوده. چهار سال پیش ۷۱.۵درصد در انتخابات پارلمان آلمان شرکت کردند.