شکوه میرزادگی – زلزلهی کرمانشاه با بیتفاوتی عبوس حکومتی از یک سو و کمکهای مهرآمیز مردمی از سویی دیگر، بیش از همیشه فاصلهی عمیق بین یک حکومت غیرمردمی را با مردمان زیر سلطهی آن روشن ساخت.
رفتارهای سران جمهوری اسلامی در ارتباط با فاجعهی اخیر کرمانشاه، تنها به بی تفاوتی آنها خلاصه نمیشود، آنها عملا و طور سیستماتیک سعی داشتهاند تا جلوی کمکهای مردمیرا به زلزلهزدههای کرمانشاه بگیرند. یکی از این موارد جلوگیری از اقدام یکی از آژانسهای مسافرتی است که اخیرا سر و صدایی به راه انداخته است.
ماجرا اینگونه بود که یکی از آژانسهای گردشگری به انگیزهی همدردی، اقدام به برگزاری یک تور مسافرتی به مناطق زلزلهزده کرد تا کسانی که میخواهند به مردم کمک کنند به جای تک تک رفتن به آنجا، گروهی بروند. این نوع تورها، که چند سالیست در کشورهای پیشرفته به راه افتاده، «گردشگری سیاه» یا «گردشگری تاریک» نامیده میشود، و به آن دسته از گروههای توریستی گفته میشود که به قصد کمک یا آموزش به مناطق جنگزده، یا مناطقی که گرفتار مصیبتهای طبیعی شدهاند و یا مناطقی که به دلیل بیتوجهی به محیط زیست در حال نابودیست میروند.
اما از آنجایی که زیر سایهی سیاه حکومت مسلط بر ایران، هیچ چیزمان شباهتی با کشورهای پیشرفته دنیا ندارد، این ماجرا ابتدا گرفتار مشکل نام شد، یعنی «زعمای قوم» به نام آن (که نامی جهانی برای این نوع گردشگری ست) اعتراض کردند و گفتند باید به آن نام «گردشگری عبرت» بدهند، چون برخی از آیتاللههای شیعی معتقدند که خدا بلاهای طبیعی را به خاطر گناهان مردم و به ویژه بدحجابی زنان فرستاده است. و سپس مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران برای این که از دیگر بزرگان حکومتی عقب نماند اعلام کرد که نه تنها گردشگری سیاه ممنوع است بلکه «بر اساس دستورالعمل صادر شده فقط سازمانهای امدادی کشور مانند هلال احمر، سپاه، ارتش و نیروی انتظامی در مناطق زلزلهزده اجازه حضور دارند و بنابراین هرگونه حضور فیزیکی غیر ضروری در منطقه باعث اختلال در امر ترافیک بوده و روند خدماترسانی را با مشکل مواجه خواهد کرد».
خوشبختانه و با این حال مردمان انساندوست ایران، با کمک رسانهها توانستند در حد توان خودشان (تا اینجا و امروز) از این موانع بگذرند و به اشکال مختلف به هموطنان کُرد خود کمک کنند. ولی باید توجه داشت که کمکهای مردمی از سراسر ایران به مردمان زلزلهزده کرمانشاه، یک کمک موقتی و کوتاهمدت بوده، و به هیچ وجه پاسخگوی بیخانمانی، گرسنگی، و رنجهای مردمان زلزلهزده کرمانشاه نیست.
در واقع هنوز اول ماجراست و مردمان داغدار و زلزلهزده تا رسیدن به یک زندگی عادی همچنان نیازمند کمک و یاری هستند. جمهوری اسلامی هیچ وقت به فکر دردمندان سرزمینمان نبوده است، روا نیست ما آنها را فراموش کنیم!