ولادیمیر پوتین، رجب طیب اردوغان و حسن روحانی رؤسای جمهوری روسیه، ترکیه و ایران در پایان نشست سوچی که با محور مسائل سوریه برگزار شد با انتشار یک بیانیه مشترک تاکید کردند، بحران این کشور هیچ راه حل نظامی ندارد و تنها از طریق یک فرآیند سیاسی سوری- سوری با تسهیل سازمان ملل در مورد قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت می‌توان به آن پایان داد.
نشست سوچی، پنجشنبه ۱۴ فوریه ۲۰۱۹ (۲۵ بهمن ۱۳۹۷) و همزمان با کنفرانس ورشو برگزار شد. با وجود مانور تبلیغاتی که روی برگزاری این نشست به ویژه از جانب جمهوری اسلامی صورت گرفت، اخبار و گزارشها و حاشیههای آن کمتر در رسانهها بازتاب داشت و ابعاد مختلف آن چندان به بحث و تبادل نظر گذاشته نشد.
کنفرانس ورشو در عمل ائتلافی علیه رژیم ایران بود که روزهای ۲۴ و ۲۵ بهمن در پایتخت لهستان برگزار شد. اگرچه روسیه و ترکیه رسماً اعلام کرده بودند در آن حاضر نخواهند شد، ولی ترکیه در آن حضور داشت. نشست سوچی اما نتوانست خود را پراهمیت‌تر از آن در رسانه‌های خبری مطرح کند به ویژه آنکه علاوه بر ۶۳ کشور جهان، نمایندگان ناتو و اتحادیه اروپا نیز در نشست لهستان حضور داشتند.
در مورد دیدار سه‌جانبه سوچی باید گفت، زمانی می‌توانست مورد توجه قرار گرفته و مهم تلقی شود که خروجی و تصمیمات آن از اهمیت برخوردار باشند. اما تجربه نشان داده است که نشست‌های سه نفره‌ی پوتین، اردوغان و روحانی فاقد چنین اهمیتی است و در عمل هیچ اتفاقی پس از آن نمی‌افتد.
تقریباً تمامی بندهای بیانیه پایانی این نشست اخیر نیز تکرار سلسله توافقهایی بوده که در نشست‌های گذشته سه کشور در تهران، مسکو، آستانه، سوچی، استانبول و آنتالیا صادر شده بود. محتوایی کلّی با تاکید روی «استقلال و تمامیت ارضی سوریه»، «همکاری برای نابودی داعش، جبهه النصره و تمامی دیگر افراد و گروه‌های وابسته به القاعده یا داعش»، «نگرانی از فعالیتهای گروه تحریرالشام»، «تلاش برای کاستن از موارد نقض آتش‌بس در ناحیه کاهش تنش ادلب»، «تشکیل کمیته تدوین قانون اساسی در اسرع وقت»، «مشارکت در روند بازسازی زیربنایی انساندوستانه در سوریه»، «ایجاد شرایط لازم جهت بازگشت امن و داوطلبانه آوارگان به زادگاه اصلی خود در سوریه».
گرچه رؤسای دولت ترکیه، روسیه و جمهوری اسلامی ایران تاکید کردند که بحران سوریه هیچ راه حل نظامی نمی‌تواند داشته باشد و تنها از طریق یک فرایند سیاسی سوری- سوری می‌توان به آن پایان داد اما همچنان خبری از حضور طرفین سوری در این سلسله نشستها نیست.
در حدود سه چهار سال گذشته این سه کشور در ائتلافی مستقل از غربیها و کشورهای عربی برای تغییر شرایط سوریه نشست‌هایی برگزار کردند و نسخههای مشترک پیچیدند و لبخند زدند و دست اتحاد دادند اما بیش از آنکه اقدام عملی صورت گیرد نشست‌های آنها تا کنون هیچ نقشی در وضعیت سوریه نداشته است. در نهایت نیز چند روز یا چند هفته پس از این نشستها سران یا نمایندگان روسیه و ترکیه در نشست دوجانبه بدون اینکه با رژیم ایران مشورت کنند تصمیم‌های عملی میگیرند و اجرا میکنند؛ تقریباً در همه موارد نیز نه تنها آنچه جمهوری اسلامی به سود خود می‌داند در نظر گرفته نشده بلکه آنچه مورد نظر اسرائیل و همچنین کشورهای غربی است در سوریه پیاده شده است.
حتی در موارد متعدد روسها با نادیده گرفتن منافعی که ترکیه نیز به دنبال آن است در نهایت آنچه را با اسراییل در مورد سوریه توافق کرده پیاده می‌کند که بخشی از این تصمیمات خواسته‌ی واشنگتن است.
بخشی از اقدامات عملی در سوریه نیز بطور کل تحت اختیار این سه کشور نیست؛ به عنوان مثال تصمیم آمریکا برای خروج نیروهایش از سوریه که در نهایت به تعویق افتاد. اما جالب این بود که در بیانیه پایانی نشست سوچی روی آن حساب کردند و تلویحاً رهبران سه کشور به پای برنامههای خود نوشتند اما تاکید کردند، «در صورت اجرا، گامی به منظور کمک به تقویت ثبات و امنیت سوریه خواهد بود.» باید اشاره کرد که یکی از عوامل به تعویق افتادن خروج نیروهای آمریکایی از سوریه فشارهای اسرائیل است.
در بخشی از این بیانیه بر روی ادامه اقدامات پیشین جهت برقراری امنیت و ثبات در «شمال شرق سوریه» توافق شده که به معنای ادامه کنترل نظامیان ترکیه بر این مناطق است.
رهبران سه کشور ضمن آتش‌بس در سوریه توافق کردند که دوازدهمین نشست صلح این کشور در آوریل ۲۰۱۹ در آستانه برگزار شود. آنها همچنین تصمیم گرفتند نشست سه جانبه بعدی سران سه کشور در ترکیه انجام شود.
در این میان، مسکو، آنکارا و تهران در حرف و روی کاغذ بر قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت تاکید میکنند اما در عمل دولت ایران نه تنها به آن پایبند نیست بلکه در مواردی آن را نقض هم می‌کند. ایران، روسیه و ترکیه متعهد به حسن اجرای این قطعنامه هستند و طبق آن باید به فراهم شدن شرایط گذار و دوران انتقالی تا برگزاری انتخابات آزاد در سوریه بدون حضور بشار اسد کمک کنند.
حرف‌های حسن روحانی در کنفرانس مطبوعاتی بیش از آنکه پیشبرد برنامه‌ها برای صلح در سوریه باشد حمله به آمریکا و اعلام مواضع رژیم ایران نسبت به تصمیمات واشنگتن بود. او ادعا کرد، «در شرق فرات مداخلات آمریکا تا کنون نگران‌کننده بوده و نگران آن هستیم که َآمریکایی‌ها به فکر یک توطئه بلندمدت برای سوریه باشند. این نگرانی ما همچنان وجود دارد حتی اگر آمریکا از خاک سوریه هم خارج شود میتواند به تجاوزهای هوایی خود ادامه دهد.»
او در پاسخ به پرسشی در بارهی اعلام خروج آمریکا از سوریه، گفت: «اصلاً به حرف‌های آمریکایی‌ها خوش‌بین نیستیم؛ گرچه چنانچه آمریکا از سوریه بطور کامل خارج شود، حتماً یک خبر خوشحال‌کننده‌ای برای مردم سوریه خواهد بود، کما اینکه یک روزی اگر آمریکا از عراق، افغانستان و سایر کشورهای منطقه هم تصمیم بگیرد و خارج شود، حتماً‌برای ملت‌های این کشورها خبرهای بسیار خوشحال‌کننده‌ای است.»
روحانی افزود، «…آمریکا در طول ۲۰ سال گذشته در منطقه چه در افغانستان چه در عراق، سوریه و چه امروز در یمن همیشه نقش مخرب داشته و همواره نقش آمریکا نقش مثبت نبوده است… از انتقال بخش از داعشی‌ها به افغانستان از سوی آمریکایی‌ها نگران هستیم.»
او همان اتهاماتی را که دنیا متوجه رفتار جمهوری اسلامی در منطقه می‌داند عیناً به آمریکا نسبت داد و گفت «معتقدیم آمریکا باید نظر خودش را تغییر دهد و بفهمد راه نفوذ در منطقه، مسیری نیست که تا کنون انتخاب کرده و این راه نادرست است و همواره می‌بینیم که اقدامات آمریکایی‌ها نه به نفع ملت آمریکا و نه به نفع مردم منطقه است.»
او از فرصت استفاده کرد و به کنفرانس ورشو هم پرداخت و گفت «نتیجه نشست ورشو هیچ و پوچ است و آمریکا به دنبال سرگردانی است و نمی‌داند باید چه بکند و آنچه انجام می‌دهد چه در این دولت و چه در دولت‌های قبلی تا کنون منافع منطقه و ملت‌های منطقه را تضمین نکرده است؛ امیدواریم آمریکا در سیاست‌های خودش نسبت به منطقه تجدید نظر کند.»
روحانی تاکید کرد «ملت ایران در طول ۴۰ سال گذشته قربانی تروریسم بوده و بسیاری از این تروریست‌ها توسط خارجی‌ها و به ویژه توسط صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها حمایت شدند.»
با توجه به تجربه‌های گذشته و شرایط منطقه از جمله سوریه بعید به نظر میرسد نشست سوچی بتواند راه عملی برای بازگرداندن امنیت به سوریه باشد چون طرفهایی که گرد هم نشسته‌اند و مامور اجرای قطعنامه شورای امنیت‌اند از یک سو خود پای ثابت ایجاد ناامنی در سوریه هستند و از سوی دیگر از دورن اختلافات نهان و آشکار زیادی دارند. از درگیری مستقیم نظامیان روسیه و ایران در سوریه گرفته تا از کار افتادن عمدی پدافند روسیه هنگام حمله جنگندههای اسرائیل به مواضع سپاه.
wasate 2 konfrans fagat bichare watanam
دویدم و دویدم از ترس ورشو به روسیه رسیدم دو تا خاتون رو دیدم یکی به من گوشت داد یکی کاه سر من گذاشت
هربار که رفتم پابوس زمین و اب فروختم هیچ از کس نگفت تو ملت از ترس دریامو فروختم
خندیدم از حماقت مادرم هم فروختم هیچی نموده برام خاتون به من موشک داد ولی مامان قبل از این
همیشه از رو لطفش پوشکی برام می گذاشت وای از این خاتون بد عهد که پوشکی هم نداشت
حیف از مامان میهن بیخودی فروختمش هیچ حالا نمی دونم این پوتین نامرد چرا دامنش رو کرده خونین
انگار نه انگار که ارتش پوتین چند هفته پیش در غرب سوریه هر چه پاسدار و بسیجی بود با اردنگی از منطقه بیرون کرد و کلی از آنها را کشت آنوقت ببین اون مردک آبدارچی حسین باقری چطور برای پوتین دم میتکاند، واقعا خاک بر سر هر چه پاسدار بی عقل که برای عیش و نوش یک مشت دزد و نوکر کشته میشوند
خنده هـاى عصبى و نامتعادل ظریف و حالا روحانى واین ویروس
به اقا هـم منتقل شده