نادر زاهدی – از مسائلی که در دوران پس از گذار از فاشیسم مذهبی به دولتی دمکراتیک مطرح است، اهتمام به تدوین متن‌های آموزشی- شیوه آموزش و پرورش و کتاب‌های درسی است؛ تردیدی نیست که ریشه تمامی تغییرات و تحولات اجتماعی و سیاسی در دگردیسی فرهنگی و آموزش مدنی قرار دارد؛ مسئله آموزش در تغییرات تمدنی و تحولات فرهنگی به حدی دارای اهمیت است که سازندگان تمدن مدرن نظیر ژان ژاک روسو، جان لاک، توماس‌هابز و آدام اسمیت با اختلاف گرایش‌هایی که داشتند، بر محور پدیده آموزش مدرن و تربیت مدنی تأکید می‌کرده‌اند. بنابراین پیشینه تاریخی و فکری، رسوخ ایده‌ها و افکار در مسائل آموزشی، گشاینده راه دمکراسی یا دیکتاتوری در یک جامعه به شمار می‌رود و فضای آموزشی هر کشوری، نشانگر سطح مدنیت و دمکراسی در آن کشور است.
تغییر در متن‌های آموزشی و تحول در شیوه‌های آموزشی از اولویت‌هایی هستند که بخش عمده‌ای از برنامه‌های سیاسی و مبارزاتی را در خود جای داده‌اند؛ مقابله با الگوهای ضددمکراتیک و غیرحقوقی که در مکان‌ها و فضاهای آموزشی رژیم جمهوری اسلامی مبتنی بر احکام شرعی و وظایف مذهبی تدوین و اجرا می‌شوند، ضرورتی به شمار می‌رود که راه را برای جایگزینی الگوهای پرورش اشخاص مدنی و آموزش راهکارهای حقوقی و مدرن می‌گشاید. دوری از ضدفرهنگ شهادت‌پروری، شکست الگوهای تبعیض آمیز جنسیتی و پشت سر گذاشتن آموزش‌های متعصبانه مذهبی، از مواردی هستند که می‌توانند راه را برای تدوین و ترجمه متن‌های مدرن مدنی و ملی فراهم ساخته و آموزش را در راستای تربیت شهروندان دمکراتیک و آزادی قرار دهند.
درواقع شرایطی که فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی برای گذار از سیستم دیکتاتوری مذهبی را در میان بخش عمده‌ای از اپوزیسیون و کوشندگان حقوقی و مدنی به وجود آورده است، اهمیت مسائل آموزشی و عطف نظر به متن‌ها و فضاهای آموزشی را در تمامی سطوح آن موضوعیت می‌دهد؛ شرایطی که نظام سنتی در حال فروپاشی و نظام مدرن در آستانه جایگزینی با آن بوده و ایجاد دولت دمکراتیک را در دستور کار خود قرار داده است؛ همانطور که اشاره شد، توضیح و تشریح اهداف ملی و مدنی، تدوین متن‌های آموزشی دمکراتیک و مدرن و انتقال فضاهای آموزشی به موقعیت‌هایی دمکراتیک و آزاد که سازنده شخصیت‌ها و افراد آزاداندیش و اجتماعی می‌تواند جامعه‌ای توأم با امنیت همگانی، رشد و تأمین منفعت ملی و تحقق‌بخش تشخص متجددانه برای آحاد ملت باشد؛ طرفه آنکه جامعه‌ای آزاد و دمکراتیک خوانده می‌شود که در آن آموزش مبتنی بر پرورش آزاد افکار و باورها بوده و فضاهای آموزشی آکنده از برابری الگوهای شخصیتی و به دور از الگوهای ایدئولوژیک و مذهبی باشد. در حقیقت، آموزش و پرورش دمکراتیک و مدنی زمینه‌ساز ایجاد جامعه‌ای عرفی و سکولار و دولتی دمکراتیک و برآمده از آن است.
اکنون که ملت ایران در آستانه پشت سر گذاشتن سیطره غیرحقوقی و نامشروع رژیم جمهوری اسلامی قرار دارد و هر روز بیش از پیش شاهد گسترش اعتراضات و تجمعات ملی علیه بقایای این رژیم هستیم، روشن کردن مسائل آموزشی در آینده دمکراتیک ایران زمین، یکی از اولویت‌های فکری و عملی اپوزیسیون است که بر اساس آن شرایط آموزشی، فضاهای آموزشی و متن‌های آموزشی در جهت تربیت نسل‌های مدرن و ملی ایرانیان به درجه ظهور برسند.
ازنظر بنده تمام ماحصل تجارب ارزنده درقالبهای شیرین وجداب باید با سیستم آموزشی وعلمی بطور ساده درمقاطع مختلف طراحی وسپس توسط اموزشگرانی با فیلترهای سلامت رفتاری انتقال شود ..از دکتر زاهدی عزیزم سپاس .
به نظر من گرفتاری اموزش در ایران از زمانی شروع شد که بدون بررسی دقیق و عجولانه نظام اموزشی دچار تغییرات شگرف در سالهای ۵۰ گردید و نابخردانه نظامی من دراوردی( چینی) را جایگزین نظام مستقر شیوه فرانسوی قراردادیم.