روشنک آسترکی – در روزهای گذشته کارکنان پیمانی صنعت نفت در شهرهای مختلف اعتراضاتی را نسبت به سطح پایین درآمدها و شرایط تبعیض‌آمیز شغلی نسبت به کارکنان رسمی آغاز کرده‌اند. این اعتراضات از روز شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ با اعتصاب کارگران پیمانی شرکت فراب شاغل در نیروگاه بیدخون عسلویه آغاز شد و طی سه روز به ده‌ها پروژه صنعت نفت و گاز گسترش یافت.
در روزهای گذشته کارگران بندر ماهشهر شرکت نفت جنوب، کارگران شاغل در فازهای مختلف عسلویه، کارگران پروژه‌ای پتروشیمی دماوند، کارگران کیهان پارس در اصفهان، کارگران پیمانی پالایشگاه آبادان، کارگران پالایشگاه آدیش به این کمپین پیوسته‌اند.
اکنون اعتراضات کارکنان پیمانی صنعت نفت در کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» با شعار «از حق خود نخواهیم گذشت» پیش می‌رود. این کمپین اعتراضی از سوی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت آغاز شده و مطالبات محوری آن «افزایش دستمزد و پرداخت حقوق معوقه»، «حذف شرکت‌های پیمانکاری واسط» و «امنیت شغلی در محیط کار» و اجرا شدن قانون «بیست-ده» برای کارکنان پیمانی است.
کارگران پیمانی صنعت نفت که استخدام رسمی این صنعت نیستند و به صورت قراردادی از سوی شرکت‌های پیمانکاری در پروژه‌های نفت و گاز و پتروشیمی کشور فعال می‌شوند، حقوق و مزایای شغلی کمتری دریافت کرده و میزان کار آنها در ماه بیش از کارکنان رسمی است.
غالب کارکنان پروژه‌های نفتی به صورت اقماری مشغول به کار هستند اما در شرایطی که کارکنان رسمی به ازای هر ۲۰ روز کار، ۱۰ روز مرخصی دارند، کارکنان پیمانی باید ۲۴ روز کار کنند تا ۶ روز مرخصی داشته باشند. آنها شرایط درآمد و شغل خود را تبعیض‌آمیز می‌دانند.
یکی از کارکنان پیمانی صنعت نفت درباره کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» به کیهان لندن می‌گوید: «این کمپین خواسته‌هایی را مد نظر دارد که از مدت‌ها پیش از سوی کارکنان پیمانی صنعت نفت مطرح می‌شد اما هربار مسئولان با وعده و وعید ما را مجاب کردند به کار در شرایط نابرابر و با حقوق ناچیز ادامه دهیم ولی وعده‌هایشان را عملی نکردند. این مطالبات جدید نیستند و ما سال‌هاست که با مشکل شرایط کاری دشوار مشغول به کار هستیم ولی چون مسئولان نشان داده‌اند که نمی‌خواهند وضعیت ما را مورد بررسی قرار دهند در نتیجه ما بطور سراسری در قالب کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» مطالبات خود را جدی‌تر پیگیری می‌کنیم. همانطور که در بیانیه این اعتراضات که از طرف شورا [شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت] تأکید شده تا رسیدن به خواسته‌هایمان ایستاده‌ایم و این اعتراضات را ادامه خواهیم دارد.»
این تکنیسین که نیروی پیمانی یکی از پروژه‌های نفتی ماهشهر است به کیهان لندن می‌گوید: «اعتصابات قرار بود خیلی پیشتر شروع شود اما چون مقامات امنیتی و قضایی هر اعتراض صنفی را با اتهام امنیتی به دادسرا می‌فرستند و چون شرایط قبل از انتخابات هم خیلی امنیتی بود، تصمیم گرفتیم اعتراضات خود را پس از انتخابات از سر بگیریم وگرنه اگر قرار بود وقتی جان به لب شدیم اعتصاب سراسری کنیم باید چندین ماه پیش این کار را می‌کردیم! حالا هم طوری پیش می‌رویم که شیوه اعتصاب ما کاملا صنفی بدون دادن شعار و تظاهرات باشد تا نتوانند با سیاسی کردن اعتراضات، ما را سرکوب کنند.»
این موضوع از سوی یکی از کارکنان پیمانی پالایشگاه آبادان که در این اعتراضات حضور دارد نیز به کیهان لندن توضیح داده شده است: «ما از پالایشگاه بی‌صدا خارج می‌شویم و به خانه می‌رویم. سعی می‌کنیم کسی شعار ندهد، تجمع در پالایشگاه نکنیم. فعالان کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» همه‌اش تکرار می‌کنند که مراقب باشید تا اعتراضات را منحرف نکنند تا بهانه سرکوب برای آن پیدا کنند. البته به نظر من اگر بخواهند سرکوب کنند هم کاری ندارد؛ دو سه نفر را می‌فرستند وسط ما شعار بدهند و بعد هم مثل همیشه بازداشت و پرونده در دادگاه و تعلیق از کار و اخراج! به نظر من جمهوری اسلامی بجای اینکه ببیند از رأس وزارتخانه تا مدیران پالایشگاهی و شرکت‌های پیمانکاری که همه از دوستان و فامیل‌های مقامات هستند چطور حق کارمند و کارگر را پایمال می‌کنند و آنها را خائن و خرابکار بداند، ما کارگران را که برای یک لقمه نان از صبح تا شب در گرمای ۴۸ درجه جان می‌کنیم سرکوب می‌کند. ما قصد انقلاب نداریم! می‌گوییم همان قوانین که تصویب کردید را اجرا کنید! چرا باید حق ما را پیمانکاران و معاونان و مدیران سازمان‌ها بخورند و در اروپا و آمریکا و استرالیا کیف کنند؟ بچه من که پدرش دارد اینطور جان می‌کند نباید حسرت یک دوچرخه در دلش عقده شود. زندگی من که کار می‌کنم چرا باید با آقازاده مفتخوری که یک ساعت کار مفید برای مملکت نکرده اینقدر تفاوت داشته باشد؟ ما جان می‌کنیم و نفت و گاز ممکلت را دلار می‌کنیم تا آقایان در شمال و ترکیه و اسپانیا ویلا بخرند و در کانادا زندگی کنند و به ریش امثال من بخندند؟! این سیستم اگر ارباب رعیتی نیست پس چیست؟ کدام عدالت؟ کدام انسانیت؟ من اینبار تا آخر اعتراضات می‌ایستم چون حق خودم و زن و بچه‌ام دارد پایمال می‌شود.»
یک تکنیسین شاغل در عسلویه نیز به کیهان لندن می‌گوید: «برای این اعتصاب سراسری مدت‌هاست کارگران در حال هماهنگی هستند ولی به این جمع‌بندی رسیدیم که اعتصاب را باید بعد از انتخابات برگزار کنیم منتها چون می‌خواستیم پیام روشن آن را مقامات دریافت کنند دقیقا از فردای برگزاری انتخابات آن را آغاز کردیم. خواسته‌های ما در این سطح، سیاسی نیست و بر غیرسیاسی و صنفی بودن اعتصابات تأکید داریم و در نتیجه اگر اعتصابات را سرکوب کنند یا بخواهند روند اخراج کارگران را ادامه دهند، ممکن است روش کارگران برای رسیدن به مطالبات صنفی تغییر کند. در یک اقدام مقامات ۷۰۰ نفر از همکاران ما را اخراج کردند و حالا بازگشت آنها به کار هم به مطالبات ما اضافه شده! می‌خواهم این را بگویم که هر چه وزنه مطالبات ما سنگین‌تر شود کار برای حکومت دشوارتر خواهد شد؛ پس بهتر است تلاش کند این اعتراض آرام را که با ترک بی‌شعار و بی‌تظاهراتِ محل کار ادامه دارد ببیند و پیام آن را دریافت کند.»
این تکنیسین می‌گوید: «ما در صورتی که تا چند روز دیگر اثراتی برای عملی شدن خواسته‌هایمان نبینیم با اعتصاب کارکنان رسمی که آنها هم افزایش دستمزد می‌خواهند، اعتصاب خواهیم کرد. این کمپین ۴۱ هزار نفر از کارکنان صنعت نفت در سراسر کشور را زیر پوشش قرار می‌دهد و اگر اعتصاب ما با کارکنان رسمی همزمان شود شاید پیامدهای خوبی برای صنعت نفت کشور نداشته باشد و شاید بقیه اصناف از جمله آموزگاران هم به چنین اعتراضاتی روی بیاورند.»
همانطور که این تکنیسین شاغل در عسلویه اشاره کرده در روزهای گذشته و همزمان با برگزاری این اعتراضات ۷۰۰ نفر از کارگران پیمانی شاغل در پالایشگاه نفت تهران پس از آنکه از روز سه‌شنبه اول تیرماه با آغاز کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» دست از کار کشیدند، نامه «تسویه حساب» دریافت کردند و در عمل اخراج شدند.
بر اساس یکی از ویدئوهایی که درباره اخراج کارگران پیمانی پالایشگاه نفت تهران در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده یکی از کارگران می‌گوید: «ما به حقوق‌هایمان اعتراض کردیم اما بجایش برگه تسویه دست ما دادند که ما را اخراج کنند. یکی از دولت و مردم بیاید از ما حمایت کند.»
همانطور که کارکنان پیمانی صنعت نفت به کیهان لندن گفتند شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه‌ای تأکید کرده که «اعتصاب ما یک اعتصاب اخطاری است و یک هفته در جریان خواهد بود و در روز نهم تیر به صف همکاران رسمی خود که اعلام اعتراض کرده‌اند، خواهیم پیوست.»
https://kayhan.london/1400/03/31/%d8%a2%d8%ba%d8%a7%d8%b2-%d8%af%d9%88%d8%b1-%d8%aa%d8%a7%d8%b2%d9%87-%d8%a7%d8%b9%d8%aa%d8%b1%d8%a7%d8%b6%d8%a7%d8%aa-%d8%b4%d8%a7%d8%ba%d9%84%d8%a7%d9%86-%d8%b5%d9%86%d8%b9%d8%aa-%d9%86%d9%81%d8%aa
کارکنان رسمی وزارت نفت در اوایل خردادماه در چند شهر، مناطق عسلویه، لاوان و بهرگان و چند سکوی نفتی در خلیج‌فارس در اعتراض به شرایط استخدامی و درآمدی و شغلی خود دست به اعتصاب و تجمع زدند. به گزارش منابع کارگری از جمله «اتحادیه آزاد کارگران ایران» کارکنان رسمی وزارت نفت اعلام کرده بودند که در صورت عملی نشدن خواسته‌هایشان از نهم تیرماه ۱۴۰۰ اعتصاب خواهند کرد.
پیشتر و در تابستان ۱۳۹۹ نیز کارکنان صنعت نفت اعتصابی چند روزه داشتند. در آن اعتصابات کارگران شرکت نفت سنگین قشم در واکنش به عدم پرداخت مطالبات خود دست از کار کشیدند و مقابل ساختمان شرکت تجمع کردند. این اعتراض به سرعت به شکل اعتصاب‌های کارگری در پالایشگاه‌های آبادان، پارسیان، پتروشیمی لامرد، پارس جنوبی و میدان نفتی آزادگان شمالی برای پرداخت دستمزد و مزایای معوقه واجرای فوری طرح طبقه‌بندی مشاغل آغاز شد و پس از چند روز با وعده وزارت نفت بر عملی شدن خواسته‌های کارگران پایان یافت.
https://kayhan.london/1399/05/17/%da%af%d8%b2%d8%a7%d8%b1%d8%b4-%d9%88%db%8c%da%98%d9%87-%da%a9%db%8c%d9%87%d8%a7%d9%86-%d9%84%d9%86%d8%af%d9%86-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%b9%d8%aa%d8%b5%d8%a7%d8%a8-%da%a9%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%b1%d8%a7
یکی از کارگران صنعت نفت که امردادماه سال گذشته اعتصاب کرده بود به کیهان لندن گفته بود: «ممکن است الان با ارعاب و تهدید ما را مجبور کنند اعتصاب را بشکنیم اما من با ۱۰ سال سابقه کار در عسلویه به شما می‌گویم که این اعتصاب‌ها ممکن است آرام شود اما آتش تندش زیر خاکستر باقی می‌ماند. کارگران خسته و گرسنه و ناامید هستند.»
از سوی دیگر این نخستین بار پس از انقلاب ۵۷ است که اعتراضات کارکنان وزارت نفت به صورت متشکل انجام می‌گیرد. تشکیل شورایی با عنوان «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» می‌تواند نقطه عطفی در اعتراضات کارکنان صنعت نفت باشد؛ همچنین می‌تواند مسیری تازه در تلاش اصناف کارگری در ایران برای رسیدن به حقوق خود ایجاد کند تا متحد و همزمان خواسته‌های خود را پیگیری کنند.
نیاز به یک #هشتگ واحد برای کمک به اعتصابات سراسری کارگران صنعت نفت
بزرگترین اشتباه، ساختن #هشتگ موازی است.
#اعتصابات_سراسری
#اعتصاب_سراسری
#اعتراضات_سراسری
#کمپین۱۴۰۰
#کمپین_۱۴۰۰
#هشتگ انگلیسی
#IranStrike
انتخاب با شما…
http://www.Balatarin.com/permlink/2021/6/24/5605266
زحمتکش ترین و با معرفت ترین قشر در ایران همین کارگرهای متخصص و فنی هستند و هر کسی مدتی با این دسته از هموطنان کار کرده باشد به خوبی این مساله را می فهمد .
کارها توسط مهندس ها پیش نمی رود ، خیلی از مهندس ها از همین کارگرها راه و روش آموخته اند و ارشد هایشان با همین آموزشی است که از این عزیزان گرفته اند .
اما دردناک است که تحت ستم ترین افراد این سرزمین چنین کارگران زحمت کش وفنی و باهوش و سخت کوش هستند .
حاصل زحمت این عزیزان را آخوندهای رذل می خورند و خودفروختگان سپاهی و بسیجی و رانتخوار .این بشکه ها مایه ی ننگ سرزمین ایران هستند .اینها خامنه ای و رییسی و علم الهدی وسلامی وقاسم سردار آشغال گوشت ها ، سردمداران آنها هستند ، دشمن کارگران متخصص هستند .چون با نابودی کارگران متخصص راحت تر می توانند ایران را به شرکت های چینی و روسی بفروشند و لجن زاده هایشان را به آغوش روسپیخانه های اروپا بفرستند و یا لجن هایشان مثل نواده ی کفتار جماران ، در کانادا نماز با کیفیت بخواند .
همه ی ما ایرانی ها باید متحد بشویم و شر جمهوری ِ لجنزار اسلامی را برای همیشه کم کنیم .
جاویدشاه -پاینده ایران