Page 5 - (کیهان لندن - سال سى و سوم ـ شماره ۱۶۷ (دوره جديد

‫صفحه ‪ 5‬ـ ‪ Page 5‬ـ شماره ‪167‬‬
‫جمعه ‪ 29‬ژوئن تا پنجشنبه ‪ 5‬ژوئیه ‪2018‬‬

‫«آوای تبعید» با نواهای نویسندگان نسل دوم‬ ‫متاتئاتر در «هنری پنجم» از لارنس اولیویه‬

‫ایرانی در برو ‌نمرز‬ ‫رضا پرچ ‌یزاده ‪«-‬هنری پنجم»‬
‫یکی از نمایشنام ‌ههای تاریخی‬
‫«در کنار ساحل» از شهرام کریمی‬ ‫نزدیک به یک سال و نیم پیش‬ ‫م ‌یکند‪ ،‬و ما در پشت صحنه دستیار‬ ‫لرد چمبرلین»‪ ،‬در آن برنامه اجرا‬ ‫مشهور و محبوب ویلیام شکسپیر‬
‫فصلنامه‌ی «آوای تبعید» فعالیت‬ ‫اسقف را م ‌یبینیم که در حالی که‬ ‫م ‌یکرد‪ .‬این یعنی اینکه اولیویه قرار‬ ‫است‪ .‬این نمایشنامه داستان هنری‬
‫با پدیده‌ها برخورد م ‌یکند و واکنش‬ ‫مجموعه‌ای پرمحتوا برای آغاز‬ ‫خود را در گستره‌ی ادبیات و‬ ‫لباس م ‌یپوشد مشغول نوشیدن آبجو‬ ‫نیست نمایش را در سال ‪ ۱۹۴۴‬در‬ ‫پنجم‪ ،‬مقتدرترین پادشاه انگلستان‬
‫نشان م ‌یدهد که البته باید از منطق‬ ‫در «بخش ویژه»ی این شماره‪،‬‬ ‫فرهنگ در برو ‌نمرز آغاز کرد‪ .‬اکنون‬ ‫از یک لیوان بزرگ است‪ ،‬و اسقف به‬ ‫دوران معاصر خودش اجرا کند‪ ،‬بلکه‬ ‫در اوایل قرن پانزدهم– اواخر قرون‬
‫قابل قبولی برخوردار باشد‪ .‬او برای‬ ‫برای نخستین بار شش نویسنده‌ی‬ ‫شماره‌ی ششم این نشریه که نه‬ ‫زور لیوان را از دست او درم ‌یآورد و‬ ‫در سال ‪ ،۱۶۰۰‬یعنی هنگامی که‬ ‫وسطا– را روایت م ‌یکند که با زنده‬
‫اینکه علت این کن ‌شها و واکن ‌شها‬ ‫ایرانی‌تبار که در کشورهای آلمان‪،‬‬ ‫تنها در دنیای مجازی بلکه به‌ شکل‬ ‫او را به آماده شدن تشر م ‌یزند‪ .‬در‬ ‫شکسپیر نمایشنامه را نوشته و برای‬ ‫کردن ادعاهای انگلیس در باب‬
‫روشن شود و مونا هم شخصیتی‬ ‫فرانسه و سوئد زندگی م ‌یکنند‪‌،‬‬ ‫کتاب نیز منتشر می‌شود‪ ،‬پیش‬ ‫پایان این صحنه‪ ،‬بعد از اینکه هنری‬ ‫اولین بار اجرا کرده‪ .‬یعنی قرار است‬ ‫تعلق فرانسه به پادشاهی انگلستان‪،‬‬
‫باورپذیرجلوه کند‪ ،‬در طول رمان‬ ‫معرفی شده‌ و آثارشان که اغلب‬ ‫روی ما است‪ ‌.‬بیش از بیست و پنج‬ ‫سفیران گستاخ فرانسه را نهیب زده و‬ ‫اولین اجرای نمایشنام ‌هی هنری‬ ‫به فرانسه لشکر کشید و در برابر‬
‫خصوصیاتی پیدا کرده که من فاقد‬ ‫کار اول آنهاست‪ ،‬مورد نقد و بررسی‬ ‫شاعر‪ ،‬نویسنده‪ ،‬منتقد و هنرمند با‬ ‫کشورشان را به جنگ تهدید کرده‪،‬‬ ‫پنجم را ببینیم‪ .‬این آغاز خودش ما‬ ‫نیروهای ب ‌یشمار فرانسوی (‪ ۵‬به ‪۱‬‬
‫آنها هستم‪ .‬مثلا من سعی نم ‌یکنم‬ ‫قرار گرفت ‌ه است‪ .‬شیدا بازیار‪ ،‬با‬ ‫این شمار‌ه همکاری داشته‌اند و آثار‬ ‫هم ‌هی هنرپیش ‌هها به هم تعظیم‬ ‫را دو مرحله در زمان جابجا م ‌یکند‪.‬‬ ‫به نفع فرانسه) و با وجود موقعیت‬
‫مسائل ناگوار را به دست فراموشی‬ ‫رمان «تهران ش ‌بها آرام است»‪ ،‬نوا‬ ‫خود را در قالب شعر‪ ،‬داستان‪ ،‬نقد‬ ‫م ‌یکنند و تماشاچیان هم آنها را‬ ‫بعد پوستر از روی لنز کنار م ‌یرود‬ ‫نظامی برتر فرانسو ‌یها‪ ،‬آنها را در‬
‫بسپارم؛ مونا ولی برای اینکه‬ ‫ابراهیمی با کتاب «شانزده واژه» و‬ ‫و بررسی ادبیات‪ ،‬همچنین تاریخ و‬ ‫تشویق م ‌یکنند‪ ،‬انگار نه انگار که تا‬ ‫و یک نمای دور (‪ )long shot‬از‬ ‫نبرد «آژی ‌نکور» (‪ )Agincourt‬در‬
‫شخصیتی قابل قبول بشود‪ ،‬این‬ ‫مهرنوش زائری اصفهانی با رمان «سی‬ ‫اسلام‌شناسی ارائه داد‌هاند‪ .‬روی جلد‬ ‫همین چند لحظه پیش حرف تهدید‬ ‫ماکت لندن اواخر عهد ملکه الیزابت‬ ‫‪ ۲۵‬اکتبر ‪ ۱۴۱۵‬شکست سنگینی داد‬
‫و سه پل و یک چا ‌یخانه» از آلمان‪،‬‬ ‫شمار‌ه‌ی ششم‪ ‌،‬کار شهرام کریمی‪،‬‬ ‫و توپ و تشر بود‪ .‬وقتی که هنری و‬ ‫مشخص م ‌یشود‪ .‬دوربین در امتداد‬ ‫و حداقل برای مدتی ادعاهای انگلیس‬
‫ویژگی را پیدا کرده است‪».‬‬ ‫نگار جوادی با کار «شر ‌قزدوده» و‬ ‫هنرمند ساکن آلمان است‪ .‬در‬ ‫اسقف به پشت صحنه م ‌یروند‪ ،‬باز‬ ‫رود تمز به سمت چپ حرکت م ‌یکند‬
‫مریم مجیدی با رمان «مارکس و‬ ‫صفحات داخلی فصلنامه‌ نیز بیش از‬ ‫از میان در باز آنها را م ‌یبینیم که‬ ‫تا به نمایشخان ‌هی گلوب برسد‪ ،‬و بعد‬ ‫در قبال فرانسه را به کرسی نشاند‪.‬‬
‫از دیگر موضو ‌عهایی که در «بخش‬ ‫عروسک» از فرانسه‪ ،‬همچنین گلناز‬ ‫سی اثر از این هنرمند پرکار به چاپ‬ ‫با خوشحالی دست م ‌یدهند و از‬ ‫از آنکه کمی روی آن بازی کرد‪ ،‬زوم‬ ‫این نمایشنام ‌هی میهنی بارها در‬
‫ویژه» این فصلنامه گنجانده شده‪‌،‬‬ ‫هاشم‌زاده با کتاب «این ما بودیم»‬ ‫م ‌یکند و به داخل م ‌یرود‪ .‬داخل‬ ‫طول تاریخ به اقتباس درآمده‪ ،‬اما‬
‫بررسی تاریخ معاصر انتشار آثار‬ ‫از سوئد از جمله‌ی این قل ‌مب ‌هدستان‬ ‫رسیده است‪.‬‬ ‫اجرا ‌یشان ابراز رضایت م ‌یکنند‪.‬‬ ‫نمایشخانه‪ ،‬شیپورچی به نشان ‌هی‬ ‫اقتباس سینمایی لارنس اولیویه شاید‬
‫ادبی ایران در آلمان و فرانسه و نیز‬ ‫هستند‪ .‬این رمان‌ها که جوایز ادبی‬ ‫«بخش ویژه»‪ ،‬ابتکاری نو‬ ‫د ِر صحن ‌ه عموما باز است‪ ،‬و این باز‬ ‫آماده شدن برای آغاز نمایش شیپور‬ ‫مشهورترین آنها باشد‪ .‬اولیویه که‬
‫جایگاه آثار نسل دومی‌های ایرانی در‬ ‫متعددی را نصیب نویسندگان‬ ‫مطالب این تازه‌ترین پُرتال‬ ‫بودنش و اصولا خود وجودش نشان ‌هی‬ ‫م ‌یزند؛ گروه موسیقی سر صحنه که‬ ‫ب ‌یتردید بزرگترین شکسپیرین قرن‬
‫متن ادبیات مهاجرتی هر یک از این‬ ‫خود کرده‌اند‪ ،‬در سال‌های ‪۲۰۱۶‬‬ ‫فرهنگی در برون‌مرز‪ ،‬که در هفت‬ ‫چیزی است‪ ،‬و آن اینکه پس و پیش‬ ‫زیر سقف طبق ‌هی آخر نمایشخانه‬ ‫بیستم بود‪ ،‬در اواخر جنگ جهانی‬
‫کشورهاست‪ .‬همکاران این بخش‪،‬‬ ‫و ‪ ۲۰۱۷‬به بازار کتاب کشورهای‬ ‫فصل خلاصه می‌شود‪ ،‬از تنوع‬ ‫صحنه همه جلوی روی ماست‪.‬‬ ‫نشست ‌هاند– و رهبرشان چشم به اعلام‬ ‫دوم (‪ )۱۹۴۴‬و با خرج وزارت جنگ‬
‫علاوه بر مسئول آن‪ ،‬بهجت امید‬ ‫یادشده راه یافت ‌ه‌اند‪ .‬موضوع محوری‬ ‫خاصی برخوردار است و بخش‌های‬ ‫بدین ترتیب‪ ،‬دو دنیای پیش و پس‬ ‫شیپورچی دارد– شروع به نواختن‬ ‫انگلیس این نمایشنامه را به فیلم‬
‫(آلمان)‪ ،‬سرور کسمایی (فرانسه) و‬ ‫این آثار‪ ،‬زندگی ماجراجویانه‌ی حال‬ ‫شعر‪ ،‬داستان‪‌ ،‬مصاحبه‪ ،‬نقد ادبی‪،‬‬ ‫صحنه با هم آمیخته م ‌یشوند و مرز‬ ‫م ‌یکند؛ تماشاچیان دسته دسته وارد‬ ‫تبدیل کرد تا حین نبرد سنگین با‬
‫و گذشته‌ی مهاجران و تبعیدی‌های‬ ‫تاریخ‪ ،‬نقاشی‪ /‬طرح و معرف ‌یکتاب را‬ ‫میان آنها گم م ‌یشود‪ .‬نمایش کدام‬ ‫نمایشخانه م ‌یشوند؛ اعیان و آنهایی‬ ‫آلمان هم میه ‌ندوستی انگلیس ‌یها‬
‫بهروز رشید (سوئد) بوده‌اند‪.‬‬ ‫ایرانی در بزنگا‌ههای تاریخ معاصر‬ ‫در بر م ‌یگیرد‪ .‬از دو شماره‌ی پیش‪،‬‬ ‫است؟ واقعیت کدام است؟ کی دارد‬ ‫که دستشان به دهانشان م ‌یرسد‬ ‫را تحریک کند و هم پی ‌شدرآمدی‬
‫قسم ‌ت‌های دیگر و‬ ‫این کشور از نگاه هستی‌شناسانه‌ی‬ ‫یک «بخش ویژه» به این تنوع افزوده‬ ‫بازی م ‌یکند؟ اصلا بازی چیست؟ و‬ ‫روی سکوهای مسقف (لُژ) م ‌ینشینند‬ ‫بسازد بر تهاجم فرانسه که قرار بود به‬
‫نسل دوم ‌یها است که اغلب خود را‬ ‫شده که در چارچوب آن تا کنون‬ ‫آیا بازی است یا واقعیت؟ اینها همه‬ ‫و تنگدستان در وسط نمایشخانه زیر‬ ‫زودی با هماهنگی نیروهای متفقین‬
‫ویژ ‌هنامه‌های آتی‬ ‫ساکنان خانه‌ی یک فرهنگ جهانی‬ ‫موضوع‌های محوری «تئاتر» و آثار‬ ‫پرس ‌شهایی است که آن در– فقط‬ ‫آسمان و جلوی صحنه م ‌یایستند؛‬ ‫غربی در سواحل نورماندی فرانسه بر‬
‫بخش شعر این شماره‌ی فصلنامه‌‬ ‫«نویسندگان و شاعران ایرانی ساکن‬ ‫با بودنش– در برابر ما م ‌یگذارد‪.‬‬ ‫دخترک میو‌هفروش وارد شده سیب‬ ‫ضد اشغالگران نازی انجام شود‪ .‬با این‬
‫یکی از پربارترین آنهاست‪ .‬این‬ ‫م ‌یدانند‪.‬‬ ‫اولیویه حتی فراتر از این رفته و‬ ‫به مردم تعارف م ‌یکند؛ و دوربین‬ ‫وجود‪ ،‬فیلم چنان هنرمندانه ساخته‬
‫جمع‌بندی البته بدون ارزیابی‬ ‫نویسندگان زن در صف اول‬ ‫کانادا» بررسی شده است‪.‬‬ ‫برای بر هم زدن منطق رئالیسم‪،‬‬ ‫بدون مکث زیاد روی هم ‌هی اینها‬ ‫شده که کمتر اثری از «تبلیغات‬
‫مضمونی و شکلی اشعاری است که‬ ‫این که تمامی این آثار به قلم‬ ‫شماره‌ی جدید‪ ،‬به معرفی‬ ‫یک نفر را– که اصلا معلوم نیست‬ ‫م ‌یلغزد و حرکت م ‌یکند‪ :‬اولیویه‪ ،‬با‬
‫منتشر شد‌هاند‪ .‬اسد سیف‌‪ ،‬پژوهشگر‬ ‫«جن ‌س دومی»‌های ایران ‌یتبار‬ ‫«نویسندگان نسل دوم ایرانی در‬ ‫چکاره است– به شیو‌هی آناکرونیست‬ ‫بهر‌هی کامل گرفتن از فیلمبرداری‬ ‫جنگی» در آن مشاهده م ‌یشود‪.‬‬
‫و مدیر «آوای تبعید» با اشاره به‬ ‫نگاشته شده‪ ،‬شاهدی بر موفقیت‌های‬ ‫خارج از کشور» اختصاص دارد‪.‬‬ ‫(‪ )anachronistic‬عینک به چشم‬ ‫استادان ‌هی جک هیلدیارد‪ ،‬در‬ ‫در این مقاله قصد دارم در باب‬
‫اینکه «ایرانیان خود را سرآمد شعر‬ ‫چشمگیر زنان ایرانی در برو ‌نمرز‬ ‫فهیمه فرسایی‪ ،‬نویسنده و مسئول‬ ‫روی صحنه م ‌یگذارد‪ .‬عینک و اپتیک‬ ‫یک سکانس کوتاه نمایی گویا از‬ ‫جنب ‌های از هنری پنجم اولیویه‬
‫جهان م ‌یدانند» یادآور می‌شود‪:‬‬ ‫است‪ .‬سرور کسمایی‪ ،‬نویسنده و‬ ‫این بخش‪ ،‬با اشاره به اینکه نسل‬ ‫نمایشخان ‌هی شکسپیری‪ ،‬طبقات‬ ‫بنویسم که تا به حال کمتر مورد توجه‬
‫«ب ‌یآنکه قصد توهین یا آزار کسی‬ ‫پژوهشگر ادبی‪ ،‬این روند را حاصل‬ ‫دومی‌ها‪ ،‬آثار خود را به زبان کشوری‬ ‫از اختراعات زمان شکسپیر نیست‪.‬‬ ‫اجتماعی الیزابتی و پوشاک آنها به‬ ‫قرار گرفته؛ جنب ‌های که به نوب ‌هی‬
‫را در سر داشته باشم‪[ ،‬می‌پرسم که]‬ ‫رشد مدرنیته در جامعه م ‌یداند‪ .‬او‬ ‫که در آن ب ‌ه دنیا آمده‌اند یا در‬ ‫اولیویه حتی بخشی از دشوار ‌یهای‬ ‫خود‪ ،‬جدا از ارزش متن نمایشنام ‌هی‬
‫آیا می‌توان شعر را مر ِض ایرانیان‬ ‫در مصاحبه‌ای با عنوان «کنکاشی‬ ‫آن زندگی م ‌یکنند‪ ،‬می‌نویسند‪،‬‬ ‫کار نمایش در نمایشخان ‌ههای عهد‬ ‫تماشاچی ارائه م ‌یکند‪.‬‬ ‫شکسپیر‪ ،‬مهم و ارزشمند است‪ .‬آن‬
‫نیز محسوب داشت؟ این پرسش‬ ‫در روایت‌های نویسندگان نسل دوم‬ ‫«گسستگی زبانی» را عامل عدم‬ ‫الیزابت را نیز به ما نشان م ‌یدهد‪ .‬این‬ ‫وقتی همه در جای خود مستقر‬ ‫جنبه‪« ،‬فرانمایشی» بودن هنری‬
‫نامتعارف از آنجا به ذهنم می‌رسد‬ ‫ایران ‌یـ فرانسوی» که در این فصلنامه‬ ‫طرح پیوسته‌ی موفقیت‌های آنان‬ ‫نمایشخان ‌هها فقط گرداگردش مسقف‬ ‫شدند‪ ،‬شیپورچی شیپور دوم را به‬ ‫پنجم است‪ .‬اصطلاح فرانمایش‬
‫که شمار شاعران ایران را پانزده‬ ‫منتشر شده‪‌ ،‬می‌گوید‪« :‬تجربه‌ی‬ ‫در رسانه‌های فارسی‌زبان می‌داند‪ .‬او‬ ‫بود و باق ‌یاش مستقیم زیر آسمان‬ ‫نشان ‌هی آغاز نمایشنامه م ‌ینوازد‪.‬‬ ‫(‪ )meta-theater‬را لاینل آبل‪،‬‬
‫هزار نفر برآورد م ‌یکنند‪ .‬و این در‬ ‫مهاجرت در چهار دهه‌ی اخیر‬ ‫م ‌ینویسد‪« ‌:‬این «گسستگی» سبب‬ ‫قرار داشت‪ .‬او ِل صحن ‌هی دوم که‬ ‫پسربچ ‌های پلاکارد به ‌دست روی‬ ‫نمایشنام ‌هنویس و منتقد آمریکایی‪،‬‬
‫صورتی است که تیراژ کتاب‌های‬ ‫نشان داده است که زن‌های ایرانی‬ ‫شده که نسل دوم ‌یها در رسان ‌ه‌های‬ ‫م ‌یرسد‪ ،‬آسما ‌ن رعد م ‌یزند و رگبار‬ ‫صحنه م ‌یآید و نام نمایش را اعلام‬ ‫در سال ‪ ۱۹۶۳‬وضع کرد‪»Meta« .‬‬
‫شعر به بیش از صد نسخه نمی‌رسد‪.‬‬ ‫قابلیت و استعداد شگف ‌تانگیزی‬ ‫داخل و خارج فاقد «لابی» باشند و‬ ‫م ‌یگیرد‪ ،‬و در حالی که تماشاچیان‬ ‫م ‌یکند‪ ،‬تعظیم کرده و از صحنه‬ ‫پیشوندی یونانی به معنای «فرا»‬
‫به بیانی دیگر‪ ،‬شاعران خود شعر‬ ‫برای تطبیق خود با شرایط جدید‪،‬‬ ‫خبر انتشار آثار یا فعالیت‌های ادبی‬ ‫پای صحنه خودشان را جمع و جور‬ ‫خارج م ‌یشود‪ .‬بعد « ُکر» (‪)chorus‬‬ ‫است‪ .‬فرانمایش پدید‌های است که‬
‫محیط تازه و یادگیری زبان خارجی‬ ‫م ‌یکنند و به دیوارهای اطراف پناه‬ ‫که یک نفر بیشتر نیست از پشت‬ ‫یک اثر هنری– به خصوص اثر‬
‫نم ‌یخوانند!»‬ ‫از خود نشان داده‌اند‪ .‬من نمونه‌های‬ ‫آنها کمتر به رسانه‌ها راه یابد‪».‬‬ ‫م ‌یبرند‪ ،‬بازیگران روی صحنه م ‌یآیند‬ ‫پرده بیرون آمده پرد‌هی جدید را‬ ‫نمایشی– از طریق آن به «نمایشی»‬
‫نعمت آزرم‪ ،‬اسماعیل خویی‌‪ ،‬رضا‬ ‫بسیاری را می‌شناسم که زن خانواده‬ ‫و زیر باران به کار خود ادامه م ‌یدهند؛‬ ‫جلو م ‌یکشد؛ تماشاچیان برایش‬ ‫بودن خود اشاره و اعتراف م ‌یکند‪ ،‬و‬
‫مقصدی‪ ،‬محمود فلکی‪ ،‬افشین‬ ‫خیلی زودتر از مرد به خود آمده و‬ ‫دوردست‌های شگرف پرواز کنند‪.‬‬ ‫که نشان م ‌یدهد امر خطیر نمایش در‬ ‫کف م ‌یزنند؛ او تعظیم م ‌یکند و‬ ‫بدین ترتیب «واقعی» بودن خود را به‬
‫بابازاده‪ ،‬اسماعیل نوری‌علاء‪ ،‬میرزاآقا‬ ‫توانسته در اینجا گلیم خود را از آب‬ ‫پس اولیویه تماشاچیانش را به‬ ‫هیچ حالی تعطی ‌لبردار نیست‪ .‬از این‬ ‫شروع م ‌یکند به معرفی نمایش‪ .‬در‬ ‫چالش م ‌یکشد‪ .‬به عبارتی‪ ،‬با استفاده‬
‫عسگری و مجید نفیسی از جمله‌‬ ‫بیرون بکشد‪ .‬خب‪ ،‬اینها مادرهای‬ ‫سفری دور و دراز در «زمان» و‬ ‫جهت نمایش هم مثل زندگی است‪.‬‬ ‫همین حین‪ ،‬پشت صحن ‌هی شلوغ را‬ ‫از ادوات فرانمایشی‪ ،‬نمایشنامه‬
‫شاعرانی هستند که کارهایشان در‬ ‫همین نسل دومی‌ها هستند و نقش‬ ‫«مکان»– به لندن و پاریس و کاله و‬ ‫ولی شاید هم نه؛ نمایش عملا فراتر از‬ ‫م ‌یبینیم که هر کس در آن به کاری‬ ‫مرز میان «واقعیت» و «تخیل» را‬
‫الگو و سرمشق را برای فرزندانشان‬ ‫آرفلر و آژی ‌نکور دو سده قبل‪ ،‬که با‬ ‫زندگی است‪ :‬تماشاچیان نشست ‌هاند و‬ ‫درم ‌ینوردد و بدی ‌ن وسیله تماشاچی‬
‫این بخش منتشر شده است‪.‬‬ ‫احتساب زمان کنونی حدود ششصد‬ ‫مشغول است‪.‬‬ ‫را در جریان خود شرکت داده به‬
‫با بخش‌های داستان و نقد و‬ ‫داشت ‌هاند‪».‬‬ ‫سال قبل می‌شود– م ‌یبرد‪ ،‬و آنها را‬ ‫بازیگران مشغول کارند!‬ ‫اولیویه‪ /‬هنری پنجم را اولین بار‬ ‫بخشی از نمایش تبدیل م ‌یکند‪ .‬آبل‬
‫بررسی این شماره همچنین‪،‬‬ ‫پار ‌ههای ویژ ‌هنامه‬ ‫در ماجراها‪ ،‬شوخی‌ها و دلاوری‌های‬ ‫بدین ترتیب‪ ،‬هرچه روایت جلوتر‬ ‫اینجاست که م ‌یبینیم‪ ،‬و نه روی‬ ‫دون کیشوت را بزرگترین شخصیت‬
‫مرضیه ستوده‪ ،‬علی رستانی‪ ،‬پرویز‬ ‫«بخش ویژه‌»‌ی فصلنامه‪ ،‬تنها‬ ‫هنری و یارانش شریک م ‌یکند‪.‬‬ ‫م ‌یرود‪ ،‬تمرکز فیلم روی تماشاچیان‬ ‫صحنه به عنوان پادشاه‪ .‬او ناگهان از‬ ‫فرانمایشی م ‌یداند که مدام به‬
‫احمد ‌ینژاد‪ ،‬محسن حسام‪ ،‬شهروز‬ ‫شامل معرفی‪ ،‬نقد و بررسی آثار‬ ‫آخرش هم رومانس و عروسی داریم‪.‬‬ ‫کمتر م ‌یشود‪ ،‬تا اینکه در نهایت در‬ ‫سمت چپ وارد قاب بست ‌هی دوربین‬ ‫نمایشی بودن موقعیت خویش اعتراف‬
‫رشید‪ ،‬س‪ .‬سیفی‪ ،‬ابراهیم محجوبی‪،‬‬ ‫نویسندگان یادشده نیست‪ .‬خود این‬ ‫و اینجا– در انتهای نمایش– است که‬ ‫ابتدای پرد‌هی دوم آنها کاملا حذف‬ ‫م ‌یشود‪ ،‬و با وجودی که جام ‌هی‬
‫بهروز مطل ‌بزاده و ابراهیم هرندی‬ ‫قل ‌مبه‌دستان نیز در مصاحب ‌ه‌هایی‪،‬‬ ‫همه چیز دومرتبه به نمایشخانه‌ی‬ ‫م ‌یشوند‪ ،‬و نمایشنامه به فیلم تبدیل‬ ‫سلطنتی به تن کرده و تاج بر سر‬ ‫م ‌یکند‪.‬‬
‫همکاری کرد‌هاند‪ .‬در قسمت «تاریخ‪،‬‬ ‫دیدگا‌هها و انگیزه‌هایشان را برای‬ ‫کنار رود تمز و به میان تماشاچیان‬ ‫م ‌یشود‪ .‬گویی تماشاچیان بطور‬ ‫دارد‪ ،‬با تردید م ‌یایستد‪ ،‬از میان در‬ ‫پدید‌هی فرانمایش بطور عمده‬
‫نقد و بررسی» اسد سیف‪ ،‬ب‪ .‬ب ‌ینیاز‬ ‫نگار ‌ش تجربیات خود در چارچوب‬ ‫کامل در نمایش مستحیل شده و‬ ‫نگاهی به صحنه م ‌یاندازد‪ ،‬سرف ‌های‬ ‫با تئاتر مدرنیست و پسامدرنیست‬
‫ژانرهای ادبی گوناگون و شیوه‌های‬ ‫بازم ‌یگردد‪.‬‬ ‫با آن یکی شد‌هاند‪ .‬و این دقیقا با‬ ‫کرده سینه صاف م ‌یکند‪ ،‬و سپس‬ ‫ب ‌هخصوص با برتولت برشت و‬
‫و آرمین لنگرودی قلم زده‌اند‪.‬‬ ‫تحقیق و کالبد‌شکافی رویدادهای‬ ‫چنین است که اولیویه آن سرنخ‬ ‫توصی ‌هی پُرحرارت ُکر در ابتدای‬ ‫وارد صحنه م ‌یشود‪ .‬دوربین با اولیویه‬ ‫ساموئل بکت شناخته م ‌یشود تا با‬
‫در «پیش درآمد» این شماره از آن‬ ‫تاریخی ایران با خواننده در میان‬ ‫فرانمایشی شکسپیری الیزابتی– در‬ ‫هر پرده م ‌یخواند که تماشاگران را‬ ‫روی صحنه نم ‌یرود‪ ،‬بلکه م ‌یچرخد‬ ‫کلاسیسیس ‌تهایی همچون اولیویه‪ .‬با‬
‫گذشته آمده است که شماره‌ی هفتم‬ ‫گذاشت ‌هاند‪ .‬به عنوان مثال نوا‬ ‫قالب ُکر– را گسترش م ‌یدهد تا در‬ ‫تشویق به تأمل در نمایش م ‌یکند و‬ ‫و از میان در باز او را دنبال م ‌یکند‬ ‫این وجود‪ ،‬به نظرم اولیویه در هنری‬
‫فصلنامه به بررسی آثار «شاعران زن‬ ‫ابراهیمی در رابطه با پیوند واقعیت‬ ‫دوران خودش– و بلکه ما– رئالیسم‬ ‫از آنها م ‌یخواهد– در غیاب جلو‌ههای‬ ‫که به لب ‌هی صحنه م ‌یرود‪ ،‬و در حالی‬ ‫پنجم یکی از بهترین نمون ‌ههای‬
‫ایرانی در خارج از کشور» اختصاص‬ ‫و تخیل در رمان و شباهت خود‬ ‫تلخ و فل ‌جکننده را به چالش بکشد‪.‬‬ ‫ویژ‌هی مدرن– محدودی ‌تهای صحنه‬ ‫که تماشاچیان برایش کف م ‌یزنند‪،‬‬ ‫فرانمایش در طول تاریخ تئاتر را به‬
‫داده شده و «تران ‌هسرایی» موضوع‬ ‫با شخصیت اول داستان «مونا»‬ ‫چنانکه شکسپیر به خوبی م ‌یدانست‪،‬‬ ‫را فراموش کرده و آنچه نمایش در‬ ‫اولیویه‪ /‬هنری پنجم به تماشاچیان‬ ‫تصویر کشیده است‪ .‬جادوی اولیویه‬
‫محوری هشتمین شماره‌ی آن است‪.‬‬ ‫م ‌ی‌گوید‪« :‬بسیاری از احساساتی‬ ‫اولیویه هم خوب م ‌یداند که رئالیسم‬ ‫نقاط دوردست تاریخ و جغرافیا تصویر‬ ‫تعظیم م ‌یکند‪ .‬نمای ِش دره ‌مریختگی‬ ‫شاید در این باشد که بر خلاف امثال‬
‫بر اساس این نویدها می‌توان امیدوار‬ ‫که در این رمان بازگو شده‪ ،‬واقعی‬ ‫چارچوب تنگی دارد که روح‬ ‫م ‌یکند را جلوی روی خود ببینند و‬ ‫برشت و بکت‪ ،‬فرانمایشش توی ذوق‬
‫بود که نشر «آوای تبعید» دست‬ ‫و احساس من است‪ ،‬ولی رویدادها‬ ‫ماجراجوی انسان جستجوگر را ارضاء‬ ‫نق ‌شها شاهکار است‪.‬‬ ‫بیننده نم ‌یزند و او را گیج و گنگ– و‬
‫کم تا دو شماره آتی ادامه دارد و در‬ ‫و ماجراها ساختگی است‪ .‬مونا در‬ ‫نم ‌یکند‪ .‬دنیای رئالیست حقیقتا‬ ‫اصلا خود را در آنجاها تصور کنند‪.‬‬ ‫کمی بعد‪ ،‬هنگامی که هنری اسقف‬ ‫به اصطلاح برشت– «ازخودبیگانه»‬
‫شش ماه‌ آینده به سرنوشت نشریات‬ ‫چارچوب این ماجراهای ساختگی‬ ‫دنیایی تیره و تار است‪ ،‬اگر کاملا‬ ‫به قول کولریج‪ُ ،‬کر از تماشاچیان‬ ‫اعظم کانتربری را احضار م ‌یکند‪،‬‬ ‫(‪ )estranged‬نم ‌یکند‪ .‬به عبارتی‪،‬‬
‫ادب ‌یـ هنری‌ ک ‌هـ مانند دفتر انجمن‬ ‫خطرناک نباشد‪ .‬برای غالب آمدن‬ ‫م ‌یخواهد خودآگاهانه اذهان‌شان را‬ ‫دوربین از روی صحنه به سوی در‬ ‫بیننده م ‌یتواند هم با نمایش سرگرم‬
‫قلم ایران در تبعیدـ هنوز اعلام‬ ‫بر تیرگ ‌یاش باید ذهن را از بندش‬ ‫از غل و زنجیر رئالیسم رها کرده‬ ‫صحنه م ‌یچرخد و ماموری که به‬ ‫شود و از آن لذت ببرد و هم چیز یاد‬
‫فعالیت نکرده تعطیل می‌شوند‪ ،‬دچار‬ ‫آزاد کرد و به پرواز درآورد‪ ،‬کاری که‬ ‫(‪willing suspension of‬‬ ‫دنبال اسقف فرستاده شده را دنبال‬ ‫بگیرد و آگاهانه بداند که «حقیقت»‬
‫‪ )disbelief‬با او به گذشته‌ها و‬ ‫ممکن است متفاوت از محتوای‬
‫نخواهد آمد‪.‬‬ ‫اولیویه استادانه انجام م ‌یدهد‪.‬‬
‫هنری پنجم اولیویه به فارسی دوبله‬ ‫نمایش بوده باشد‪.‬‬
‫شده و اولین بار اوایل ده ‌هی هفتاد‬ ‫هنری پنجم با نمایش پوستر‬
‫خورشیدی در برنام ‌هی تلویزیونی‬ ‫تبلیغاتی نمایشنامه آغاز م ‌یشود‬
‫«هنر هفتم» به کارگردانی اکبر‬ ‫که با باد در آسمان چرخ م ‌یخورد‬
‫عالمی پخش شده است‪ .‬دوبل ‌هی این‬ ‫و م ‌یآید و به لنز دوربین م ‌یچسبد‪.‬‬
‫فیلم از دوبل ‌ههای فاخر ادبی به زبان‬ ‫روی پوستر نوشته «نمایشنام ‌هی‬
‫فارسی است‪ .‬پرویز بهرام در نقش‬ ‫هنری پنجم و نبرد او در آژی ‌نکور‬
‫ُکر (لزلی بَنکس) دکلم ‌هی موزون‬ ‫در فرانسه امروز اول ماه مه ‪۱۶۰۰‬‬
‫(در بُحور َر َمل و متقارب) م ‌یکند‪ ،‬و‬ ‫در نمای ‌شخان ‌هی گلوب توسط گروه‬
‫ایرج دوستدار در نقش اسقف اعظم‬ ‫مردان لُرد چمبرلین اجرا م ‌یشود»‪.‬‬
‫کانتربری (فیلکس آیلمر) و ژرژ‬ ‫گلوب (‪ )Globe‬نمایشخان ‌های بود‬
‫پطرسی به جای هنری (اولیویه)‬ ‫که کمپانی هنری شکسپیر‪« ،‬مردان‬

‫حرف م ‌یزنند‪.‬‬

‫وبسایت کیهان لندن به زبان انگلیسی‬