Page 13 - (کیهان لندن - سال سى و نهم ـ شماره ۴۰۲ (دوره جديد
P. 13
صفحه1۳شماره1868
جمعه ۳تا پنجشنبه 9مارس 202۳
یادداشتي از آقاي عبدالرضا انصاري درباره خاطرات دکتر نهاوندي بازنشر آشوبگر را دستگیر كرد .اینها از لحاظ سیاسی گمنام
و ناشناس بودند و دستگیریشان هیچ واكنشی ،نه در میان
آقای عبدالرضا انصاری وزیر پیشین كار و كشور یادداشتی درباره قسمتی از مندرجات كتاب خاطرات دكتر هوشنگ مردم كشور و نه در مطبوعات بینالمللی كه دیگر همه
نهاوندی فرستادهاند كه میخوانید: رویدادهای ایران را زیر نظر گرفته بودند ،برنیانگیخت .آرامش
جریده محترم كیهان محسوسی در سراسر كشور بهوجود آمد .شاه بر میزان بیانات
خود پیرامون لزوم آزادی بیشتر زندگی سیاسی افزود و دولت
در صفحه ۱۴شماره ۱۰۳۴كیهان مورخ هشتم دسامبر ترجمه قسمتی از كتاب آقای دكتر هوشنگ نهاوندی با این تیتر نیز مهار اوضاع را رهاتر كرد .انواع و اقسام گروههای سیاسی،
درشت نقل شده بود كه« :شاه گفت آمریكائیان هرگز مرا رها نخواهند كرد». بهویژه از كسانی كه طرفدار «محمد مصدق» نخست وزیر
پیشین (كه در سال ۱۹۶۷درگذشت و قهرمان ملی شدن نفت
نظر به اینكه این موضوع به نحوی كه منعكس گردیده نمیتواند با حقیقت تطبیق داشته باشد و به احتمال زیاد باعث شناخته میشد) بودند ،از سایه بیرون آمدند و آزادانه به ابراز
سوءتفاهم و مشوب كردن اذهان عمومی ایرانیان بخصوص نسل جوان خواهد شد ،لذا توضیحات زیر را ضروری دانستم:
اول اینكه كلیه كسانی كه در دوران پادشاهی اعلیحضرت محمدرضا شاه افتخار شرفیابیهای خصوصی و یا عمومی عقاید خود پرداختند.
داشتهاند میدانند كه در ارتباط با مسائل مملكتی ایشان هیچگاه از ضمیر «من» استفاده نمیكردند و بیشتر ضمیر «ما» بهنظر میرسید در آن ماهها كه همه چیز میتوانست به
را مورد استفاده قرار میدادند زیرا اعلیحضرت همیشه خودشان را جزئی از ایران ،در عین حال نماینده كشور میدانستند مسیر دیگری بیفتد ،شاه از اطرافیان و نزدیكان خود كناره
واگر درباره ایران صحبتی میكردند اظهار میداشتند كه مثلاً «ما این كار را كردیم» یا «ما این چنین موفقیتی داشتیم» گرفته است .بی تردید آگاه شده بود كه عمرش به پایان نزدیك
بدین معنی كه تمام ملت ایران در این كار مشترك بودند .و مسلماً آقای دكتر نهاوندی كه سالیان متمادی در مقامات بالای میشود و میخواست كار خود را به سرانجام برساند و ایران
را به سطح بالایی از توسعه اقتصادی و اجتماعی برساند.
مملكتی خدمت كردهاند به این موضوع آگاهی كامل دارند. همواره میگفت این امر باید «برگشت ناپذیر» و بازگشت
دوم اینكه در متن نقل قولی كه میفرمایند موضوع روابط ایران با كشورهای بلوك شرق مطرح بوده از جمله خرید به گذشته ،ناممكن شود .اهمیتی به مسائل روزانه و نظارت
مقداری اسلحه سبك و تعدادی كارخانجات صنعتی .حال چنانچه مجموع اینگونه خریدها ازكشورهای بلوك شرق را با كل بر آنها نمیداد .در آن هنگام ،میبایست كسی یا كسانی در
روابط اقتصادی و تجارتی با غرب و بخصوص آمریكا در طی متجاوز از ۲۵سال مقایسه كنیم كه در این دوران كلیه طرحهای كنار او میبودند كه كشور را اداره میكردند ،امور كشور را
مربوط به عمران و آبادانی كشور از جمله نوسازی صنایع در ایران ،راهها ،بنادر ،فرودگاهها ،منابع نفتی ،سدها ،دانشگاهها، قاطعانه در دست میگرفتند ،در نظم و امنیت اصلاحات را
ارتباطات ،نیروی هوائی ،نیروی زمینی ،نیروی دریائی و در حقیقت تمام برنامههای نوسازی كشور را شامل میشد ،خواهیم پیش میبردند و بهویژه گفتگویی راستین را با روحانیون و
دید كه ارتباط با كشورهای بلوك شرق پورسانتاژ بسیار جزئی را تشكیل میداد و بسیار طبیعی است كه اعلیحضرت گروههای سیاسی برقرار میكردند و فضای مملكت را آرام
بفرمایند به علت روابط تجارتی محدودی كه با كشورهای بلوك شرق برقرار شده «آمریكائیها ما را رها نخواهند كرد». مینمودند .خلاصه باید دسیسههای بینالمللی را كه داشت
علاوه بر این در ضمن گفتگو با آقای دكتر نهاوندی اعلیحضرت اظهار میدارند كه «من دیگر باجخواهی یا تهدیدی را از بهسرعت به توطئهای علیه ثبات كشور و سیرش به پیش تبدیل
سوی دیگران نمیپذیرم» .و این بیان كاملا با منطق یك رئیس كشور وطنپرست و ایراندوست منطبق است كه جز افتخار
و سربلندی مملكتش را نمیخواهد و در دوران سخت تنازع سیاسی و اقتصادی بین دو بلوك شرق و غرب راهی را دنبال میشد ،خنثی میكردند.
اما «جمشید آموزگار» كه بههنگام تصدی وزارت امور
میكند كه لازمه بقای كشور و حفظ منافع ملی است. اقتصادی و دارایی ،بهخوبی انجام وظیفه كرده ،تكنوكراتی
اینجانباحتمالمیدهمكهاشتباهموردبحثدرترجمهكتابآقایدكترنهاوندیكهاصلآنبهزبانفرانسهنوشتهشدهاست صادق بود ،در فعالیتهای سازمان«اوپك» نیز درخشیده بود،
رخدادهوامیدوارمآقایدكترنهاوندیباقلمتوانایخودشاندر اینبارهتوضیحاتلازمرابدهندورفعسوءتفاهمفرمایند. سیاستمدار برجستهای نبود ،وقت خود را با پرداخت به
كارهای پیش پا افتاده و كم اهمیت میگذراند و از مسائل
با تشكر -عبدالرضا انصاری اساسی غافل بود .در مقابل« ،امیر عباس هویدا» كه در اثر
سالها بودن در رأس دولت ،فرسوده شده بود ،شیوههای كار را
در میان سالهای ۱۹۶۳و ،۱۹۷۸رشد شمار كودكان در بخشهای متنوعی چون نفت ،پتروشیمی ،بانك ،صنایع اتمی و خوب میدانست .وقتی وزیر دربار شد ،همه سرنخهایی را كه
كودكستانها ،%۱۳۵۰در دوره ابتدایی ،%۵۶۰در دوره راهنمایی كارخانههای اتومبیلسازی انجام گرفته بود. در دست داشت و شبكهای را كه ایجاد كرده بود ،به خدمت
%۲۶۳و در مدارس فنی و صنعتی %۱۵۵۰بود .در آن آخر خدعه علیه جانشین خود گرفت تا او را تضعیف كند .فضا،
ماه مه ۱۹۷۸كه سال تحصیلی بهپایان رسید ،ایران ده میلیون نظامبیمههایاجتماعیكشوركه«احمدقوام»درسال۱۹۴۶
دانشآموز كودكستانی تا دبیرستانی داشت .در سالهای دهه پایهگذاری كرده بود ،اندك اندك توسعه یافته و از سوی OIT فلجكننده و بازدارنده شده بود.
،۱۹۸۰بیسوادیاحتمالابهكلیازمیانمیرفت.بیستدانشگاه بهعنوان كارآترین و پیشرفتهترین نظام در كشورهای جهان شاه ،از كارنامه مملكت راضی و به آینده امیدوار بود .حق
و صد و سی و پنج مؤسسه آموزش عالی ۲۰۰ ،هزار دانشجو سوم شناخته شده و بهعنوان سرمشق به آن استناد میشد. هم داشت .چون تا پایان بهار ۱۹۷۸هم چیزی از دست نشده
پذیرفته بودند كه همه آنها از بورس یا كمكهای مالی آموزشی بهنوشته مجله آمریكایی ،Fortuneشركت ملی نفت ایران بود .ایران هنوز استوار بهنظر میرسید و احترام و اعتماد را
بهره داشتند .دانشگاههای ایران ،و در صدر آنها دانشگاههای كه در سال ۱۹۷۳در رده بیست و هشتم در جهان بود ،سال برمیانگیخت .در حقیقت هم اوایل بهار ،۱۹۷۸درآمد سرانه
«تهران»« ،پهلوی»« ،ملی» و «اصفهان» در سطح بینالمللی بعد به رده سوم رسید .در آستانه انقلاب ،تولید نفت كشور به به ۲۴۵۰دلار رسیده بود ،آن هم در كشوری كه یك ربع
بود و دانشجویان بسیاری از چهار گوشه دنیا بهآنجا میآمدند. شش میلیون و پانصدهزار بشكه در روز رسیده بود .مجموع قرن پیش از آن ۱۶۰ ،دلار بود .پیشبینیهایی كه سازمانهای
از سه سال پیش از آن ،در ایران تقریباً در هر فصل ،اگر ظرفیت پالایشگاههای ایران چهل میلیون تن در سال بود و بینالمللی و مراكز پژوهشی معتبر میكردند ،گویای آن بود كه
نگوئیم در هر ماه ،موزههای تازه و شكوهمند ،مراكز فرهنگی، كشور نه تنها میتوانست نفت خام صادر كند ،بلكه نفت این رقم در سال ۲۰۰۰از ده هزار دلار هم بیشتر خواهد شد.
كتابخانههایتازهومجموعههایورزشیگشودهمیشد.اینها، تصفیهشده نیز صادر میكرد .به این ترتیب ،در سال ،۱۹۷۷
ایران دومین كشور صادركننده نفت جهان با دویست و هفتاد یعنی رقمی نزدیك به درآمد سرانه كنونی اسپانیا.
همه نتیجه كوششهای یك دهه بود. میلیون تن صادرات ،و رهبر بی چون و چرای «اوپك» بهشمار در ایران فرصتهای اشتغال آنقدر زیاد شده بود كه كارگر
حتی در بخش كشاورزی كه توسعه در آن كندتر است ،با كم آمده و در نتیجه حدود یك میلیون كارگر خارجی از هر
وجود سیزده س ّد بزرگ كه از سال ۱۹۶۳ساخته شده بود و میآمد« .خارك» بزرگترین بندر نفتی جهان بود. دسته و هر كشوری جذب بازار كارش شده بودند :آسیاییها،
هشتصد هزار هكتار زمینی كه بهتازگی امكان آبیاریشان در سال ،۱۹۷۷تولید سیمان از ده میلیون تن میگذشت، آمریكاییها و اروپاییها ،همه در كمال آزادی و امنیت در ایران
فراهم گشته بود ،و با آن كه مصرف مواد غذایی بالا رفته و شش میلیون تن فولاد تولید شد كه میبایست ظرف پنج سال
جمعیت افزایش یافته بود ،كشور بیش از ۹۰درصد خودكفا سهبرابر میشد .در همان سال یكصدهزار خودرو ساخته شد كار و زندگی میكردند.
بود .درآمدهای كشور بهراحتی میتوانست زیان وارد كردن كه بخشی از آن صادر شد و قرار بود تا پایان قرن ،رقم تولید ارزش ریال ،پول ملی ،در حدود ۱۵سال ثابت مانده بود.
بقیه محصولات كشاورزی را ــ كه برای تولید آنها نیز كوشش ذخیره ارزی كشور در سال ۱۹۷۵از مجموع ذخایر بلژیك،
به یك میلیون برسد. ایتالیا و اسپانیا فراتر میرفت .بهعنوان كشوری وام دهنده،
میشد ــ بپردازد. در زمینه انرژی در سال ،۱۹۷۷ظرفیت نیروگاههای ایران ،از ایران اقدامات نخستین برای عضویت در OCDEرا انجام
ارتشایرانیكیازنیرومندترینهادردنیا،ونیرویهواییاش هرگونه،مجموعاً ۷۵۰۰مگاواتــساعتبود،واین،افزایشی داده بود .در سال ،۱۹۷۷میزان سرمایهگذاری دولتی ایران
در میان پنج بهترین جهان بود .ایران ،یكی از ستونهای دفاع از چشمگیر را از رقم ۸۵۰مگاوات در سال ۱۹۶۳نشان میداد. در خارج ،از ۲۰میلیارد دلار گذشته بود ،كه البته بسیاری آن
جهان آزاد در برابر كمونیسم و توسعهطلبی شوروی بهشمار چهار مركز بزرگ تولید برق اتمی در دست ساختمان بود كه دو را ثروت شخصی شاه میپنداشتند .این سرمایهگذاریها در
میآمد .همین امر ،شاه را بر آن داشته بود كه با اصرار فزاینده، تایش %۸۰تكمیل شده بود .ظرفیت كل این نیروگاهها چهار
هزار مگاوات ــ ساعت ،و كشور در شرف رسیدن به استقلال
خواستار بیرون رفتن نیروهای نظامی خارجی از
كامل از نظر انرژی بود.