ابوالحسن نجفی(۱۳۰۸-۱۳۹۴)، نویسنده، پژوهنده، زبانشناس، فرهنگنویس و مترجم برجسته درگذشت. نجفی از پایه گذاران نشریهی ادبی معتبر و تاثیرگذار «جُنگ اصفهان» در دهههای چهل و پنجاه بود و در طی بیش از نیم قرن فعالیت فرهنگی پرثمر در نسلی از داستاننویسان مدرن ما تاثیر بی چون و چرا گذاشت.
او کار فرهنگی خود را با ترجمهی داستان کوتاه در مجله ی «سخن» آغاز کرد و سپس با ترجمه ی دهها کتاب و مقاله از زبان فرانسه ترازی در نثرنویسی و فصاحت و روشنی زبان و معنی به جا گذاشت که به جرئت می توان گفت برگذشتن از آن سخت دشوار است. ترجمهی بچههای کوچک قرن (روشفور)، گوشهنشینان آلتونا (سارتر)، شیطان و خدا (سارتر)، شنبه و یکشنبه درکنار دریا (مرل)، پرندگان می روند در پرو می میرند(گاری)، – که هیچ یک از تیغ سانسور حاکمیت کنونی در امان نمانده و هرگز مجوز نشر دریافت نکرده اند- ادبیات چیست؟ (سارتر)، نژاد و تاریخ (استروس )، ضد خاطرات (مالرو)، نویسندگان معاصر فرانسه (مجموعهای از داستانهای کوتاه فرانسوی)، خانوادهی تیبو (مارتن دوگار)، وعدهگاه شیر بلفور (پرو)، و شازده کوچولو (سنت اگزوپری) و نیز تالیفهایی چون وظیفهی ادبیات، غلط ننویسیم، مبانی زبانشناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، فرهنگ فارسی عامیانه، و طبقهبندی وزن شعر فارسی تنها بخشی از کارنامهی درخشان و ماندنی ابوالحسن نجفی است. نجفی نه تنها درتمامی آثاری که با دقت و امانت به فارسی در آورد تعهدی پایدار به انسان و سرنوشت او داشت، بلکه همچنین دربسیاری از مناسبتها در امضای بیانیههای اعتراضی به جمع نویسندگان آزادیخواه پیوست.
کانون نویسندگان ایران درگذشت ابوالحسن نجفی را به خانواده، دوستان و دوستداران او و جامعه فرهنگی مستقل کشورتسلیت می گوید و در مجلس بزرگداشت اش حضور خواهد یافت.
کانون نویسندگان ایران
۳/۱۱/۱۳۹۴
