روزی بزرگمردی ایرانی بر این شد تا آنچه را که بر زنان ایران میگذشت و بیعدالتی و غیرانسانی بود، با حرکتی انقلابی دگرگون سازد؛ به زنان گفت آزاد باشید و چادر را از سر بردارید. سالها بعد پسرش حقوق زنان و مردان را مساوی اعلام کرد و ملّت ایران نیز از این انقلاب اجتماعی او استقبال کرد.
پس از واقعه واپسگرای ۱۳۵۷ زنان ایران از حقوق پایمال شده خود شجاعانه دفاع و با تمام قوا مبارزه کردند و فرزندان خود را چنان تربیت کردند که مبارزین راه آزادی امروز را تحویل جامعه ایران بدهند.
خواستم در این روز قسمتی از نامه ای را که ولیعهد آن روز ایران به پدر تاجدار خود نوشته بود برایتان نقل کنم. تاریخ این نامه ۱۱ بهمن ۱۳۱۴ است.
«شرحی را که در خصوص آزادی دوشیزگان و بانوان مرقوم داشته بودید واقعاً محبت بزرگی بود چه این بدبختان الحق جزو جامعه ایرانی محسوب نمیشدند حتی شنیدهام داشتن خط و سواد را هم قدما چندان برای زن لازم نمیدانستند این بود که روز به روز ما ترقی معکوس میکردیم چه پدر بزرگوار وطنپرست ترقیخواهم خوب میدانند که تربیت ابتدایی و موثری که در سلولهای دِماغ طفل مرکوز میشود همتای تربیت و خاطرات و در واقع درسهایی است که از مادر گرفته است که با شیر اندرون شد و با جان برون رود. پس امیدوارم با این اقدامات پدر تاجدارم در باره دختران و بانوان ملت نجیب ایران عزیز عنقریب با توّجهات پدرجانم این طبقه تیرهبخت خوشروزگار و سعادتمند گردد.»
بذرهایی که آنان باعشق به ایران بهموقع و بهدرستی کاشتند امروز بارور شدهاند.
پاینده ایران