علی اصغر حقدار – حرکات اعتراضی در همه اشکال آن اعم از اعتصابات کارگری- مطالبات قومیتی- اعتراض به پوشش تحمیلی و خواست سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی که در ماه‌های اخیر شروع و عرصه‌های تازه‌ای را در می‌نوردد، سودای دستیابی به آزادی، امنیت و حقوق انسانی را دارد و تکانه‌های نخستین را بر انسجام خشن، ضدانسانی و غیردموکراتیک تمامیت جمهوری اسلامی ایران وارد ساخته است.
با گسترش اعتراضات مردمی در شهرهای مختلف ایران، گسیختگی در شیرازه نظام پدید آمده و از سویی در گوشه و کنار شاهد نقل و انتقالات مالی و تجاری توسط عوامل رژیم به خارج بوده و از سوی دیگر ناظر نافرمانی هستیم که در بخشی از نیروهای انتظامی به‌وجود آمده است؛ در چنین شرایطی لابی‌های رژیم در کشورهای دیگر هم از کارآیی بازمانده و با افشاگری‌های نیروهای سرنگونی‌طلب، اصلاح‌طلبان و افرادی که تحت نام اپوزیسیون مدتی در فعالیت‌های انحرافی سیاست‌ورزی می‌کردند، از دایره تاثیرگذاری بیرون مانده‌اند.
همان‌طور که اشاره شد، در داخل ایران شکل‌های تازه‌ای از مخالفت و مقابله با جمهوری اسلامی به عرصه آمده است؛ حضور زنان بدون پوشش اجباری در خیابان‌ها رو به افزایش بوده و معترضان به مفسدان اقتصادی که از عوامل اصلی اجرایی و امنیتی رژیم هستند، خیابان‌ها را ترک نکرده‌اند. فعالین ملی در آذربایجان- خوزستان- بلوچستان همپای مخالفان در مناطق فارس‌زبان و به دور از شعارها و کنش‌های انحرافی ضدقومی، در راستای زدودن خشونت، سانسور و فساد جمهوری اسلامی از تمامیت سرزمینی با ثابت قدمی و مصمم به برقراری دموکراسی در ایران هستند.
همگرایی با زنانی که جسورانه روسری خود را پرچم مخالفت با تحمیل‌های سیاسی و اجتماعی می‌کنند، همراهی با مالباختگانی که خواهان اموال و نقدینگی‌های به یغما رفته خود هستند، اطلاع‌رسانی از وضعیت ناهنجار زندانیانی که در راه باورهای سیاسی، آرمان‌های اعتقادی و مطالبات حقوقی، در شکنجه‌گاه های رژیم بسر می‌برند و مقابله جدی، حقوقی و مدنی با عوامل و لابی‌های رژیم در خارج از ایران، شاهراهی است که می‌تواند شبح آزادی را در فضای همگانی به حقیقت زندگی در گذار از جمهوری اسلامی و دستیابی به کرامت انسانی برای ایرانیان و جامعه‌ای توام با امنیت، رفاه و برابری رهنمون شود.
حرف دل را زدی جناب حقدار. اکنون لابی‌های خارج‌نشین بیشتر نگران وضع موجود هستند تا سران رژیم در داخل ایران.