به نام خداوند جان و خرد
کارون کارون، سوخته بر خاک خودش
از نیزارش سوختهتر، خاک خودش
دیروز بـرای آب و خاکش جان داد
امروز برای آب، در خاک خودش
امروز کرخه و کارون، یارای سیراب نمودن سرزمین همیشه پایدار خوزستان را ندارند، اهوازی که نگین شهرهای ایران بود، دیروز با حمله بیگانگان و امروز با بی تدبیریِ مسئولان به سرزمینی خشک و تشنه تبدیل شده است. مردم جان به لب رسیدهی این دیارِ کهن که زیر بار رنجهای تحمیل شده، خم به ابرو نیاورند، امروز نه برای تضییع حقوق عقیدتی و قومیتی، که برای «تشنگی» فریاد برآوردهاند تا شاید گوش شنوایی ندای «العطشِ» آنان را بشنود و دستی یاریگر، ابتداییترین نیازِ آنان را برطرف سازد. امّا دریغ که پاسخِ استمدادِ آنان، به جای «آب» با «خشاب» داده شد.
جور و جفا و بیدادی که امروز گلوی هموطنان عزیز ما در خوزستان را میفشارد، تمامی مردم ایران را آزردهخاطر ساخته است. هیچ انسانی در هیچ کجای این کره خاکی، شیوهی برخورد با مردمِ رنجدیده و مظلوم خوزستان را فراموش نخواهد کرد و مسلماً تاریخ در اینباره (نه به دلخواهِ عاملان) قضاوت خواهد کرد. بر همین مبنا، ما نیز اعلام میداریم، تا پایان در کنار خوزستان ایستادهایم و در مقابل تجاوز به حقوق انسانیِ آنان بیتفاوت نخواهیم ماند.
کانون معلمان همدان
دوم امرداد ۱۴۰۰