کتایون حلاجان – سالینا شاه نظری هنرمند نقاش و مینیاتوریست ساکن فرانسه است. او در مدرسه هنر در ایران تحصیل کرده و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک است. سالینا شاه نظری در کنار نقاشی به سفالگری و کار با دست و گِل نیز علاقمند است. از این رو در کنار نقاشی به سفالگری هم می‌پردازد.
این هنرمند حدود ده سال زیر نظر استاد عباس معیری نقاش و مینیاتوریست ایرانی هنر مینیاتور را نیز تعلیم دیده است.
نمایشگاه نقاشی‌های آکریلیک روی بوم از سالینا شاه نظری از تاریخ ۷ ماه مه تا آخر ماه ژوئن ۲۰۲۵ در میدان جمهوری پاریس برپاست. موضوع آثار به نمایش گذاشته شده در این نمایشگاه بدن زنان است. اما این آثار به گفته خود هنرمند بیشتر شبیه به مجسمه‌هایی از جنس سفال و سرامیک هستند که در کادر و چهارچوب قرار گرفته‌اند. او معتقد است که زنان با تمام تغییرات اجتماعی و حقوقی که به دست آورده‌اند، هنوز هم زیر نگاه‌ها رصدشده و در کار و قالب‌های از پیش تعیین شده قرار دارند.
سالینا شاه نظری درباره فعالیت‌های خود می‌گوید: «این روزها بیشتر سفالگری می‌کنم، و آرامشی را که از کار کردن با دست، گل و خاک دارم دوست دارم، اما از نقاشی هم دور نمی‌شوم. نقاشی مینیاتور آستانه صبر مرا بسیار بالا برد و من صبورتر و آرام‌تر از گذشته شده‌ام اما کار با سفال مرا پخته‌تر کرد.»
سالینا شاه نظری در ایران، هند و فرانسه زندگی کرده است. او در پاسخ به این پرسش که هر کدام از این فرهنگ‌ها چه تاثیری بر خودش و آثارش داشته‌اند، می‌گوید: «در حقیقت بیشترین تاثیر را از فرهنگ ایران گرفته‌ام زیرا آنجا به دنیا آمدم و نوجوانی و جوانی‌ام را در آنجا سپری کرده‌ام. زندگی در هند نیز بسیار در من تاثیر گذاشت زیرا استقلال و دور شدن از حریم خانواده را برای اولین بار در هند تجربه کردم. رنگ‌های شادی که در آثارم استفاده می‌کنم همه از هند و تاثیر این کشور در زندگی‌ام می‌آیند. در هند شما از اینکه رنگی بشوید هراس ندارید. رنگ‌ها شما را محدود نمی‌کنند. خانم میانسالی را می‌بینید که ساری سرخابی رنگ پوشیده است، آنجا کسی شما را بر اساس رنگی که پوشیده‌اید قضاوت نمی‌کند. کشور فرانسه جسارت در بدن زن را به من آموخت. در فرانسه شما محدود به یک تعریف کلاسیک از زیبایی نیستید، بدن‌تان را همانطور که هست می‌پذیرید و با آن احساس راحتی می‌کنید. هیچکس شما را سانسور نمی‌کند و فاکتور‌های زیبایی محدود نیستند. با اینهمه گاهی فکر می‌کنم که هنوز خودم را سانسور می‌کنم زیرا در ایران و با فرهنگ خودسانسوری رشد کردم و مرتب به خودم یادآور می‌شوم تا بتوانم خود را آزاد کنم. تجربه مادر شدن هم جسارت بیشتری به من داد و زن بودن به شکل دیگری در من متبلور شد. قدرت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم که ناخودآگاه بر آثارم هم تاثیر می‌گذارد.»
سالینا شاه نظری در سال ۲۰۲۴ جایزهِ اول «سالن بین‌المللی شقایق» در فرانسه را برای آثار سرامیک و مجسمه‌هایش دریافت کرد.
