گسترش ستم سیستماتیک بر زندگی اقشار مختلف مردم واقعیتی است هولناک که انکار آن، موجب ستم مضاعف و باز تولید آن توسط اربابان قدرت و ثروت می گردد.
چنگال ستمگری اینبار چنان گلوی رانندگان زحمتکش که هر روزه خطر مرگ را احساس می کنند و راحت زندگی را از خانواده‌های آنان سلب کرده، فشرده است که راهی جز کنش عقلانی اعتصاب علیه سیاست‌های زندگی‌کُش حکمرانان باقی نگذارده است. ره‌آورد تدبیر دولت‌ها برای این زحمتکشان، جاده‌های ناامن، گرانی سرسام‌آور قطعات و بیمه و عوارض جاده‌ای، کاهش سهمیه سوخت و… بوده که اعتصاب و اعتراض آنان را مشروعیت بخشیده است؛ آنان زندگی می‌خواهند.
اما، پاسخ طبیعی حکمرانان همان پاسخی است که به معلمان، پرستاران، کشاورزان، بازنشستگان، نانوایان، دانشجویان و دیگر مردم تحت ستم داده‌اند، آری! اربابان تهی از خرد سیاسی راهی جز سرکوب و خشونت نمی‌شناسند، همان اصل سیاست‌ورزی مستبدانه که رویه‌ای تغییرناپذیر برای پاسخگویی به همگان است.
انجمن فرهنگیان هرسین، مطالبات کامیونداران و اعتصاب و اعتراض آنان را برای استیفای حقوق خویش به رسمیت می‌شناسد و جانبداری سایر مردمان تحت ستم از خواست‌های آنان را کنشی عقلانی و انسانی می‌داند. و نیز، به‌کارگیری ابزار خشونت توسط حاکمان در برخورد با این قشر ستمدیده را محکوم می‌کند.
انجمن فرهنگیان شهرستان هرسین
هفتم خردادماه ۱۴۰۴
