نمایشگاه مصی ناصرقندی: نقش جاوید زندگی بر شکنندگی چینی

عبدالله قراگزلو (+عکس)- نمایشگاه نقاشی خانم مصی ناصرقندی از ۲۳ تا ۲۷ سپتامبر در ادی‌توریم موناکو برگذار شد. این نمایشگاه با استقبال فراوان علاقمندان به نقاشی بر روی چینی روبرو گردید.

خانم مصی ناصرقندی که از نوجوانی در سویس و فرانسه تحصیل کرده و به هنر نقاشی نیز علاقه فراوان دارد، در رشتۀ رنگ روغن و آب رنگ سال‌ها کار و کسب تجربه کرده است. اما ۲۵ سال است که به نقاشی بر روی چینی (پُرسلن) پرداخته و نزد استادان بنامی چون هلن کاپوتو از فرانسه، ژی‌ژی برانش از انگلیس، پاتریسیا آری‌یری از ایتالیا، تاتیانا دالست از سویس، پیتر فاوست از سویس، استفان هانس از آمریکا و مانوئل فیلیپ پری‌یرا از پرتغال، فوت و فن‌های این رشته را آموخته است و  امروز خود با تجاربی که به ‌دست آورده و آثار ارزنده‌ای که خلق کرده و شاگردان بسیاری که تربیت کرده است در این رشته شناخته شده است.

مصی ناصرقندی چندین نمایشگاه نیز در ایران، آمریکا، پرتغال و  انگلیس برگذار کرده است.

مصی ناصرقندی می‌گوید مشوق من در این رشته، خانم سوزی ساهاکیان بود که از او بسیار آموختم. نمایشگاهی که در تهران در سال ۲۰۰۱ در گالری سیحون داشتم با موفقیت و استقبال روبرو شد. در سال ۲۰۰۵ در پرتغال در مسابقه‌ای که با شرکت ۴۵۰ نقاش روی پُرسلن برگذار شد، رتبۀ اول را به‌ دست آوردم. مانند همین مسابقه، قرار است در سال ۲۰۱۶ در لاس ‌وگاس برگزار شود که سعی می‌کنم در آن رقابت نیز حضور داشته باشم. به‌ علت پاره‌ای مشکلات مدت‌ها بود که در این گونه رقابت‌ها غایب بودم ولی از این پس سعی خواهم کرد حضور فعال در این عرصه داشته باشم.

از خانم مصی ناصرقندی می‌پرسم فرق نقاشی بر روی پُرسلن (چینی)  با دیگر رشته‌ها چیست؟  می‌گوید، نقاشی بر روی پُرسلن کاری ظریف و دشوار است. برای هر تکه کار از سه تا هشت بار باید برای پخت، آن را در کوره قرار داد. کوره‌ای که حرارتش به ۱۲۰۰درجه می‌رسد. هر رنگی یا طلااندازی  روی آن یک درجۀ پخت مخصوص دارد که هنرمند باید بر آن آگاهی کامل داشته باشد. مثلا روی یک تخم مرغ چینی که تصویری کشیده‌ام هشت بار آن را در کوره با حرارت‌های مختلف گذاشته‌ام. یا برای تمام کردن یک کار، بین ده روز تا دو ماه باید وقت صرف کرد و در همین نمایشگاه که جلوه‌ای از نگارگری چینی است، تصاویر برخلاف کارخانه‌های متداول چینی‌سازی بر روی چینی لعاب‌زده ترسیم شده است که به ‌وسیلۀ پودرهای رنگارنگ در روغنی مخصوص باز شده و به صورت رنگ درآمده و برحسب نوع نقش، رنگ‌آمیزی، طلااندازی و برجسته‌کاری به دفعات و با درجۀ حرارت‌های مختلف در کوره پخته شده و به شکل حاضر عرضه شده است. اصالت و ارزش این گونه هنر را باید در تنوع نقوش و رنگ‌ها و طلااندازی و کیفیات مناسب پخت چینی آن جستجو کرد.

ارزش کارهای خانم مصی ناصرقندی بیشتر بدین خاطر است که وی با کُپی‌برداری به شدت مخالف است و طرح‌ها همه از خود او و ابتکار اوست که همین امر، صدچندان بر ارزش آثار او افزوده است. خانم مصی ناصرقندی می گوید، بسیارند کسانی که با کپی‌‌برداری  و تقلید می‌کوشند در این رشته نامی از خود به جا بگذارند ولی در این رشته باید به اصالت کار توجه داشت و بی‌وقفه آموخت و کسب تجربه کرد.

خانم ناصرقندی به ‌خاطر شرکت در سالن انترناسیونال پُرسلن در پاریس، لیون و لندن به دریافت جوائز و  چندین دیپلم افتخار نیز نائل آمده است.