شایان ک. – این روزها کمپین مبارزه با گرانی به دنبال فراخوان علی کریمی ستاره فوتبال ایران در شبکه‌های اجتماعی فراگیر و خبرساز شده است.
استقبال از این ایده تا کنون قابل توجه بوده و طیف‌های گوناگونی را- حتی از میان حامیان ساختار حاکم- با خود همراه ساخته؛ البته مخالفت‌هایی را نیز برانگیخته است.
در این نوشتار مختصر، ضمن تأکید بر بایستگی اقدامات همگرایانه و ضرورت سازماندهی کنش‌های مدنی (ترجیحا مسالمت‌جویانه) در جهت وادارساختن رژیم به تأمین مطالبات مردم، به چند نکته‌ی انتقادی درباره کمپین علی کریمی اشاره می‌شود:
۱.خاصیت ملموس این حرکت و اثرگذاری آن بر موج فزاینده تورم، قابل اطمینان نیست و به نظر می‌رسد بیش از آنکه عملیاتی باشد، تبلیغاتی است.
۲. مخاطبان این کمپین- اگر طبقات فرودست و متوسط در نظر گرفته شده‌اند- باید توجیه شوند که چرا تا اطلاع ثانوی باید از ضروریات یک معیشت شرافتمندانه چشم‌پوشی کنند؟
بازنشسته‌ای که برای امرار معاش از طریق مسافرکشی، در صف ثبت‌نام اتومبیل تسهیلاتی جا گرفته، یا کارمند و کارگری که سقف آرزوی قابل تحقق‌شان یک آپارتمان ۷۰ متری است، مثل علی کریمی پشتوانه مالی محکمی ندارند که با اندک سرمایه خود ریسک کنند.
باید به آنها حق بدهیم که با مشاهده زندگی لاکچری علی کریمی (یا هر سلبریتی مانند او) نسبت به مشارکت در چنین برنامه‌هایی بی‌انگیزه شوند.
پذیرفتنی نیست که من از دیگران بخواهم طلا نخرند، اما گاوصندوق خودم پر از سکه باشد! خصوصا در مقطعی که مردم برای جلوگیری از تنزل ارزش سرمایه خود در وانفسای سقوط اقتصادی، چاره‌ای جز این کار ندارند.
خنده‌دار نیست که مخاطبان خود را به تحریم برند «نایکی» فرا بخوانیم، اما پوشاک زیر و روی خودمان ویترینی از گرانترین برندهای موجود باشد؟!
۳.علی کریمی و سایر افراد محترم مانند او، هنوز روی خطوط ظریف محافظه‌کاری بندبازی می‌کنند و تکلیفشان را با ملت و رژیم مشخص نکرده‌اند. البته این انتقاد به اصلاح‌طلبان جاانداز که به ایشان نیز میدان داده‌اند واردتر است؛ اما به آن جماعت امیدی نیست.
واقعیت این است که در غیاب ستاره‌های حقیقی عالم ورزش و هنر همچون حشمت مهاجرانی، ناصر حجازی، بهروز وثوقی، ملک مطیعی و… وجود امثال علی کریمی مغتنم شمرده می‌شود؛ ولی به شرط آنکه نقش ویژه خود را از دست ندهند و به ابزار کانالیزه کردن خشم مردم از رژیم تبدیل نشوند.
مردم ایران بسیار باهوش و باتجربه‌اند و از سوپاپ‌های اطمینان جمهوری اسلامی دل خوشی ندارند.
عالی. بسیار سنجیده و واقعگرایانه بود. لذت بردم