مردم استان سیستان و بلوچستان با وجود ثروت طبیعی آن خطه از کشورمان از محرومترین شهروندان ایران هستند. دهههای طولانی به بهانهها و دلائل مختلف سیستان و بلوچستان مورد توجه قرار نگرفته و زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی لازم برای زندگی و رفاه شهروندان ایجاد نشده است بطوریکه بسیاری مناطق از دسترسی به آب آشامیدنی لولهکشی شده و مدرسه، به ویژه برای دختران، بیبهره هستند.
در کنار این محرومیت و عقبماندگی، بخش قابل توجهی از ساکنان سیستان و بلوچستان شناسنامه ندارند. جمهوری اسلامی به بهانههای مختلف و واهی، از جمله ادعای مهاجر بودن، تلاشی برای حل مشکل فلجکننده شهروندان بیشناسنامه در این استان نکرده و آنها را محرومیت مضاعف روبرو کرده است.
سارا پورصبری در گفتگو با مهرنوش خرسند نویسنده و فیلمنامهنویس که خود زاده و بزرگ شده سیستان و بلوچستان است، این مسائل و خدمات نیکوکارانه و ضرورت حیاتی آن در سیستان و بلوچستان را مورد بررسی قرار داده است.
مهرنوش خرسند پس از شیوع کرونا و پاندمی، فعالیتهای نیکوکارانه و کمکرسانی به سیستان و بلوچستان را شروع و گسترش داده است. او به همراه تعدادی از دوستان خود خیریه «روچا» (Roucha Health Foundation) را در بریتانیا بنیاد نهاده است که با خیریههای فعال در استان سیستان و بلوچستان همکاری میکند.
