محله‌ای با پیاده‌روهایی از هنر

آزاده کریمی؛ علی اشتیاق- ۱۰۰ گالری، استودیوی هنری و مکان فرهنگی در منطقه «آلت موآبیت» شهر برلین به مدت ۳ روز در آخرین روزهای هفته گذشته درهای خود را به روی بازدیدکنندگان باز گذاشتند تا علاقمندان به صورت رایگان از آثار هنری به نمایش در آمده در آنها بازدید کنند.

به گزارش کیهان لندن، شهرداری منطقه موآبیت شهر برلین به عنوان منطقه‌ای چند فرهنگی، پر جنب و جوش و بسیار متنوع از ۱۰ سال پیش اقدام به برگزاری جشنواره هنر «گالری‌های باز» کرده است.

در جشنواره هنری امسال ۳۰۰ هنرمند، پروژه، طرح و انجمن شرکت داشتند که در ۱۰۰ سالن شامل گالری‌ها، استودیوهای خارجی و حتی فضاهای عمومی به نمایش آثار هنری پرداختند.

از این بین ۲۷ پروژه با عنوان «گمشده در بهشت» در فضای عمومی موآبیت به نمایش در آمد که به طور ویژه به فرایندهای اجتماعی جدید شهر برلین به ویژه در همین منطقه از پایتخت آلمان اشاره داشتند. این مجموعه آثار تراکم جمعیت در این منطقه را به دلیل بازار پر افت و خیز مسکن و مشکلات آن نشان می‌دادند.

در این بین گالری ایرانی «عکس ax gallery» هم که در همین منطقه قرار دارد، دست به ابتکاری خاص زده و از تمامی اهالی خیابان «کلیسا» از کسبه و مغازه‌دار تا رهگذر و همسایه‌ها عکاسی کرده و همان‌ها را به نمایش گذاشت.

سعید شریفی یکی از مدیران «گالری عکس» در این باره به کیهان لندن می‌گوید: در منطقه موآبیت گالری و آتلیه هنری زیاد است و حدود هزار هنرمند، نویسنده، عکاس، فیلم‌ساز و مجسمه‌ساز در آن کار و زندگی می‌کنند. هر سال درهای گالری‌های این منطقه به روی عموم باز می‌شود تا مردم با کارهای این هنرمندان آشنا شوند و آثارشان را خریداری کنند.

او ادامه می‌دهد: به دلیل اینکه گالری ما به تازگی راه اندازی شده، کمی برای ثبت نام دیر بود ولی مسئولان برگزاری از ما خواستند که در همین فرصت کم نیز حضور داشته باشیم. من فکر کردم یک رپرتاژ تصویری از خیابان گالری خودمان تهیه کنم. اینجا یک خیابان ۲۰۰ متری است که پر از کافه و گالری و فروشگاه است و شما همه همسایه‌ها را می‌شناسید، هر روز صبح  با آنها برخورد دارید و فکر می کنید جزوی از آنها هستید.

این عکاس هنری در ادامه درباره پروژه خودش می‌افزاید: تهیه یک گزارش تصویری از خود آدم‌های این منطقه برای من جالب بود، برای همین خواستم عکس هر پلاک این خیابان را بالای سر درش نصب کنم که خیلی از همسایه‌ها موافقت نکردند اما در نهایت تصمیم گرفتیم همه عکس‌ها را کف پیاده‌رو بگذاریم.

سندرا گومز هنرمند جوان آلمانی- اسپانیایی نیز که با چیدن جعبه‌های کارتن حجم‌های هنری خلق کرده، به کیهان لندن چنین می‌گوید: من هنر را با مهندسی در آمیختم تا بتوانم از این حجم‌ها در طراحی ساختمان و دکوراسیون استفاده کنم.

او می‌افزاید: هنر صرفا برای خود هنر و خلق زیبایی نیست و می‌توان با هنر درآمد مالی داشت، نه به شکل فروش آثار هنری بلکه به طوری که هنر را در صنعت هم استفاده کرد و به وسیله موادی که به نظر غیرقابل استفاده می‌آیند مثل همین جعبه‌های کارتن در طراحی ساختمان از آنها استفاده کرد.

کای هایمبرگ هنرمند ساکن منطقه موآبیت هم که از کاغذ دیواری‌های کنده شده در کنار شال گردن استفاده کرده، می‌گوید: من همیشه از هنر کلیشه‌ای فراری هستم، چون فکر می‌کنم در آثار هنری لزومی ندارد که زیبایی همیشه همانی باشد که انتظارش را دارید. با چیزهای خراب و بدون استفاده مثل کاغذدیواری‌های کنده شده از روی دیوار هم می‌توان یک اثر هنری به وجود آورد.

در یکی از این گالری‌های باز منطقه موآبیت مجموعه‌ای پرتره و سردیس به نمایش در آمده بود. هنرمند این آثار به کیهان لندن می‌گوید: در این عکس‌ها و مجسمه ها تبادل یک نگاه واقعی اما مجازی را با یک نگاه مجازی اما واقعی دیگر را می‌توان دید. قرار نیست همه نگاه‌ها متعلق به انسان باشد، حتی یک مجسمه هم می‌تواند نگاه کند و کاملا روح داشته باشد. چون هر چیزی دارای نگاه و روح است.