نادر زاهدی – درز و افشای غیررسمی و ناقص خبر انعقاد قرارداد ۲۵ ساله جمهوری اسلامی با جمهوری خلق چین، موجی از نگرانی را در میان وطن‌پرستان و آزادیخواهان به وجود آورده است.
بر اساس این قرارداد- که مفاد آن هنوز به صورت کامل منتشر نشده- سرمایه‌گذاری چهارصد میلیارد دلاری چین به مدت ۲۵ سال در بخش‌های صنعتی و تولیدی ایران انجام خواهد گرفت؛ از شواهد و قرائن پیداست که چینیان قرار است نیروی نظامی هم به ایران گسیل کنند تا در کنار مهندسان و کارشناسان آنان در مناطق تعیین شده حضور داشته باشند.
هفته گذشته سخنگوی هیئت دولت جمهوری اسلامی ضمن اشاره به این قرارداد، از تنظیم آن به عنوان «سند راهبردی همکاری ۲۵ ساله ایران و چین» نام برد. درواقع با انعقاد این قرارداد و اجرایی شدن آن، سرزمین- منابع طبیعی- مراکز صنعتی و ساختارهای تولیدی ایران جزو مستعمره دولت چین خواهد شد؛ با حضور چینیان در ایران، نیروی کار ایرانی به صورت بردگان و مزدوران آنان درخواهند آمد و بی‌تردید به دنبال آن، شاهد انعقاد پروتکل‌های حقوقی فراقانونی و غیرانسانی برای کارفرمایان و نظامیان چینی در ایران خواهیم بود.
یادآور می‌شوم سابقه این قرارداد به چند سال قبل می‌رسد؛ همانطور که در گزارش خبرگزاری رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی- تسنیم- آمده است « موضوع اراده ایران و چین برای یک همکاری بلندمدت راهبردی ۲۵ ساله، نخستین بار در سوم بهمن ۹۴ و همزمان با حضور آقای شی‌جین پینگ رئیس‌جمهور چین در ایران، بطور علنی آنهم در قالب بیانیه مشترک رسمی میان ایران و چین اعلام شد. بند ۶ از آن بیانیه مشترک می‌گوید: «نظر به اراده راسخ طرفین برای توسعه روابط دو کشور و با توجه به مکمل بودن ظرفیت‌های اقتصادی و همچنین وجود زمینه‌های مختلف همکاری در عرصه‌های انرژی، زیرساختی، صنعتی، فناوری و سایر زمینه‌های مشترک، دو طرف توافق می‌نمایند رایزنی‌ها و مذاکرات لازم جهت انعقاد قرارداد همکارهای جامع ۲۵ساله را در دستور کار قرار دهند.»
انعقاد قراردادهایی غیرعادلانه‌ای از این نوع با کشورهای دیگر در جمهوری اسلامی، تازگی نداشته و در طول چهل سال حاکمیت ضدمردمی و ضدملی رژیم به دفعات شاهد آن بوده‌ایم؛ واگذاری بخش ایرانی دریای کاسپین (مازندران، خزر) به روسیه- واگذاری جزایری از خلیج فارس به کارفرمایان چینی و… بخشی از این قراردادها هستند؛ هم چنین قراردادهای نفتی و تجاری که در سالهای اخیر جمهوری اسلامی‌با دولت روسیه بسته و معاهدات تبعیض‌آمیزی که با دیگر کشورها نظیر کوبا- ونزوئلا- کره شمالی و… در امور تجاری- مالی و صنعتی منعقد شده‌اند، مانند قرارداد تازه با جمهوری خلق چین، منافع ملی ایرانیان را از بین برده و راهی تازه برای غارت اموال عمومی و سرمایه‌های میهنی در ایران باز کرده است.
تردیدی نیست که پاسداری از چارچوب سرزمینی ایران و منافع ملی ایرانیان، اولویت اول و اصل اساسی اپوزیسیون ایرانگرا و میهن‌پرست به شمار می‌رود. درواقع بدون ایران و حفظ منفعت ملی ایرانیان، نه مبارزه‌ای معنا دارد و نه کرامت و هویت ایرانی می‌ماند که بتوان از آن سخن گفت.
با درز مسئله قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، اقدام عاجل درخواست توقف و یا انتشار همگانی و رسمی‌آن بدون پرده‌پوشی است. بر اساس مفاد قرارداد می‌توان با لحاظ منافع ملی ایرانیان، بحث‌های کارشناسانه‌ای روی آن انجام داده و از ضرورت و یا عدم ضرورت انعقاد چنین قراردادهایی سخن گفت. خصوصا در شرایط فعلی که رژیم بی‌مسئولیت و ضدملی جمهوری اسلامی در روابط خارج از عرف بین‌المللی در موارد تجاری- مالی و صنعتی با دیگر کشورها قرار دارد و از طرف دیگر آحاد مختلف مردم ایران و اصناف و قشرهای گوناگون اعم از کارگران- معلمان- پرستاران و سرمایه‌گذاران بخش‌های ارزی و تجاری گرفتار سیاست‌های خشن و ضدمردمی جمهوری اسلامی هستند، بایسته است که در کنار رصد و اطلاع‌رسانی از شرایط ضدانسانی اعدام و شکنجه و دستگیری‌های بی‌روال مخالفان و معترضان در داخل ایران، از روابط پنهان و ضدملی تجاری- صنعتی و تسلیحاتی رژیم با کشورهای دیگر و دخالت‌های غیردیپلماتیک در کشورهای منطقه که در چندین سال گذشته به یکی از سیاست‌های رسمی رژیم تبدیل شده است، اطلاع‌رسانی شود. به یقین تأمین منافع ملی ایران و حفظ و حراست از کرامت انسانی و حقوقی ایرانیان، در گرو گذار از جمهوری اسلامی‌و برقراری دولتی دمکراتیک و آزادی جامعه ایرانی از الگوهای مذهبی و ارزش‌های سنتی است که امروزه جمهوری اسلامی در ایران آنها را نمایندگی می‌کند.
نقش مخرب مذهب.
«قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین»
اولین و بزرگترین امپراتوری دنیا، امپراتوری کورش کبیر، قرار است مستعمره چین بشود. و این همه از برکات اسلام عزیز است.
یا باید ۲۵ سال مستعمره چین باشیم، و یا در صورت روی کار آمدن یک حکومت ملی، غرامت فسخ این قراداد ننگین را بپردازیم. در هر دو صورت، متضرریم.
بدبختی آنجاست که چین کشوری فقیر بود و درست در اواخر سالهای پنجاه که ما ایرونیها عکس امام – که میگفت اقتصاد مال خر است – رو توی ماه دیدیم و انقلاب کردیم، چین تصمیم به توسعه اقتصادی گرفت، اقتصادش رو ساخت و با قدرت اقتصادی، به قدرت سیاسی و نظامی هم تبدیل شد.
و ما، مای مذهب زده، که ثروت مون رو صرف شیعه-گستری کردیم، نیاز به سرمایه گذاری خارجی داریم، و چون هیچ آدم عاقلی توی یک مملکت مذهب زده و فاسد حاضر به سرمایه گذاری نیست، مجبوریم مستعمره چین بشویم.
این نتیجه حکومت مذهبی است.
این حکومت روی حکومت قاجار رو هم سفید کرده.
این حکومت اشغالگران است.
آخوندها باقیمانده لشکر اعراب هستند.
جمهوری اسلامی یک حکومت غیره ایرانی و نامشروع است که طی این چهار دهه جز نابودی ایران از هر حیث چه منابع طبیعی و زیست محیطی و قتل عام مردم ایران و زندان و شکنجه و فراری دادن نخبه ها و …..هیچ دستاوردی برای ایران و ایرانی نداشته .اگر دست روی دست بگذاریم و مبارزاتمون محدود به فضای مجازی باشد مطمعنا تا چند سال آینده حتی نامی هم از ایران نخواهد ماند