سیاوش آذری – امریکائیان عمدتا به خوردن میوه عادت ندارند. در هیچ میهمانی از میهمانان با میوه پذیرائی نمی‌کنند. به همین علت در برخی کوچه‌ها و خیابان‌های شهرهای مختلف این کشور انواع و اقسام درختان میوه وجود دارند که با وجود به بار آوردن محصول، کمترین توجهی به آنان نمی‌شود و میوه‌های به بار نشسته با گذشت ایام از درختان فرو می‌ریزند و زیر پای عابران له می‌شوند!
انجیر سفید و سیاه، ازگیل ژاپنی، زردآلو و پرتقال از جمله این میوه‌ها هستند که مورد اقبال امریکائیان قرار ندارند.
اما ایرانی‌ها که به خوردن میوه عادت دارند گاه دستمال جیبی خود یا پاکت‌هائی را که تهیه کرده‌اند از این محصولات پر می‌کنند و به خانه می‌برند. در پذیرائی از میهمانان نیز انواع میوه‌های فصل در کنار شیرینی و آجیل، جای خاص خود را دارند.
یکی دو محصول بهاری از میوه‌های مورد علاقه ایرانیان گوجه سبز و چغاله بادام است که وقتی در فروشگاه‌های ایرانی عرضه می‌شوند، امریکائیان یا افراد سایر ملیت‌ها با توجه به اقبال شدید ایرانیان که باعلاقه خاصی سرگرم سوا کردن دانه‌های درشت آنان هستند با کنجکاوی می‌پرسند این خوردنی چیست!؟ و ایرانی‌هابا علاقه توضیح می‌دهند که اینها چیستند و چه خاصیتی دارند.
خواربارفروشی‌ها و سوپرمارکت‌های امریکائی هرگز از دو خوردنی مورد علاقه ایرانیان برای فروش عرضه نمی‌کنند. اما فروشگاه‌های ایرانی چرا…
به همین جهت هر سال با آغاز فصل بهار بهای گوجه سبز و چغاله بادام بین کاسبکاران ایرانی خارج و داخل نوعی چالش به وجود می‌آورد.
به این ترتیب که مثلا گوجه سبز نه چندان درشت نوبرانه در سوپر مارکت‌های ایرانی امریکا به قیمت پاوندی پنج دلار و نود و پنج سنت عرضه می‌شود.
با یک حساب سرانگشتی ببینید با دلار سه هزار و سیصد و پنجاه تومانی چه رقمی در می‌آید! همین گوجه در داخل ایران کیلوئی ۴۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.
ایرانیان مقیم امریکا می‌گویند امریکائی‌ها که گوجه سبز یا چغاله بادام نمی‌خورند. این محصولات هم در اطراف لس انجلس به دست می‌آیند. حقوق گمرکی هم به آنها تعلق نمی‌گیرد پس چرا باید اینقدر گران فروخته شوند؟!
با گذشت ایام کم کم برخی سوپرمارکت‌های امریکائی هم ازعلاقه ایرانیان به گوجه سبز و چغاله بادام و نیز باقالی سبز پی برده و آنها را نیز تهیه و با قیمت مناسب عرضه می‌کنند و چون متوجه استقبال ایرانیان از این محصولات شده‌اند به پیروی از فروشگاه‌های ایرانی اندکی هم بهای آنها را بالا برده‌اند.
ایرانی‌ها که به خوردن این تنقلات عادت دارند می‌گویند ما هم کمی صبر می‌کنیم وقتی قیمتش پائین آمد می‌خریم.
باید توجه داشت که گوجه سبز و چغاله بادام اگر زمان مصرفش بگذرد لطف ندارد و بخصوص چغاله بادام سفت و سخت شده و قابل خوردن نیست! یک خانم ایرانی هم که نخواست نامش منتشر شود گفت: از قول من به عنوان یک مصرف کننده بنویسید امریکائی علاقه دارد به ارزان و زیادفروشی، ایرانی عادت دارد به گران‌فروشی و کم‌فروشی!
