راحله راحمیپور، پیگیر سرنوشت نوزاد ناپدید شده برادرش در زندان اوین، عصر دیروز در منزل خود توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.
وبسایت «عدالت برای ایران» به نقل از یک منبع مطلع گزارش داده که در ساعات اولیه شب گذشته تعدادی مأمور با حکم قضایی شعبه شش دادسرای اوین راحله راحمیپور مدافع حقوق بشر و پیگیر سرنوشت نوزاد گمشده برادرش در زندان اوین را بازداشت کردهاند.
این گزارش حاکیست که مأموران خانه راحمیپور را تفتیش کرده و کامپیوتر، تلفن همراه و برخی از اسناد و مدارک شخصیاش را نیز ضبط کردهاند.
بر اساس این گزارش، راحله راحمیپور اکنون در بازداشتگاه اوین زندانی است و تلاش وکیل وی برای ملاقات با او یا کسب جزییات بیشتر بینتیجه مانده است.
راحله راحمیپور سالهاست پیگیر سرنوشت نوزاد برادر و همچنین برادرش است که در دهه ۶۰ خورشیدی در زندان اوین اسیر بودهاند.
فشارها بر راحله راحمیپور زمانی آغاز شد که گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل رسیدگی به این پرونده را آغاز کرد و از جمهوری اسلامی درباره وضعیت گلرو راحمیپور و حسین راحمیپور توضیح خواست.
حسین راحمیپور از زندانیان سیاسی بود که به همراه همسر باردارش در سال ۱۳۶۲ دستگیر شد. یک سال بعد اما به خانواده راحمیپور اطلاع دادند که گلرو فرزند حسین راحمیپور و همسرش که در زندان اوین به دنیا آمده بود، مرده است و مرگ حسین راحمیپور را نیز یک ماه بعد یعنی در شهریور ماه اعدام میکنند.
پس از پیگیریهای راحله راحمیپور، در بهمن ماه سال ۱۳۹۵، قاضی صلواتی وجود این نوزاد را انکار کرده و آن را ساخته و پرداخته تخیل راحله راحمیپور خواند. وی حتی راحمیپور را به یک سال حبس به اتهام انجام عملیات تبلیغی علیه نظام محکوم کرد.
این در حالیست که اخیرا، جمهوری اسلامی در پاسخ مفصلی که درباره پرونده خانواده راحمیپور به گروه کاری سازمان ملل داده نوشته، تصریح کرده است که فرزند حسین راحمیپور در حالی که مادرش در زندان بوده به دنیا آمد.
در این توضیح همچنین آمده که بر اساس مدارک پزشکی دکتر زندان و بیمارستان «امام خمینی»، نوزاد نارس از بیماری زردی و انسداد خون رنج میبرده و با وجود تعویض خون، در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۶۳ فوت کرد.
این توضیحات درباره حسین راحمیپور عنوان کرده است که وی در تاریخ ۲۵ تیرماه سال ۱۳۶۲ به اتهام عضویت در گروه «راه کارگر» دستگیر و در تاریخ ۲۳ خردادماه سال ۱۳۶۳ به اعدام محکوم شد. این حکم به وسیله دیوان عالی کشور تایید و او در ۱ شهریور ۱۳۶۳ اعدام شده است.
این توضیحات درباره پیکر نوزاد و پدرش سکوت میکند زیرا اجساد آن دو هرگز به خانواده آنها تحویل داده نشد و محل دفن آنها نیز نه مشخص و نه به خانوادهشان اعلام شده است.