Page 16 - (کیهان لندن - سال چهلم ـ شماره ۴۲۹ (دوره جديد

‫صفحه‌‌‌‌‪‌‌‌1‌6‬شماره‌‪‌18۹۵‬‬
‫جمعه ‪ ۲4‬تا ‪ ۳0‬شهریورماه ‪140۲‬خورشیدی‬

‫اکنون‪ ،‬یک سال بعد؛ اگر آنها امروز میبودند…‪.‬‬

‫ویدئو‬

‫مخترع شدن‪ ،‬تلاش کرده بود‪.‬‬ ‫و شماری از بازداشتشدگان پس از آزادی به طرز‬ ‫ایران‪ ،‬هفتهی سوم شهریورماه ‪۱۴۰۱‬‬
‫مشکوکی جان باختند‪.‬‬ ‫جامعه ملتهب و حساس نسبت به خبر ضرب و جرح‬
‫غزاله چلابی ‪ ۱۳‬مرداد ‪ ۳۰ – ۱۳۶8‬شهریور ‪ ،۱۴۰۱‬آمل‬ ‫منتهی به کما رفتن یک دختر جوان در تهران از سوی مأموران‬
‫غزاله اگر امروز میبود‪ ،‬حتما به قلههای بیشتری صعود‬ ‫اکنون‪ ،‬یک سال بعد‪،‬‬
‫کرده بود و با چشمان درخشانش بر قلههای ایران به‬ ‫صدها جان جوان با هزاران امید و آرزو اگر میبودند…‬ ‫گشت ارشاد‪.‬‬
‫سرزمیناش مینگریست و نفس تازه میکشید و زندگی را‬ ‫‪ ۲۵‬شهریور ‪ .۱۴۰۱‬تهران‪ .‬بالاتر از میدان آرژانتین‪ ،‬خیابان‬
‫آیلار حقی ‪ ۲۵ – ۱۳۷8‬آبان ‪ ،۱۴۰۱‬تبریز‬ ‫الوند‪ ،‬تجمع اعتراضی مردم مقابل بیمارستان کسری و‬
‫جرعه جرعه مینوشید‪.‬‬ ‫آیلار اگر امروز میبود در حال اتمام دوره پزشکی عمومی‬ ‫دخالت سریع نیروی انتظامی و مأموران امنیتی و بازداشت‬
‫بود‪ .‬او شاید به گشایش مطب یا به ادامه تحصیل در‬ ‫شماری از معترضان‪ ،‬ساعاتی پس از جان باختن مهسا امینی‪،‬‬
‫خدانور لجهای ‪ ۱۰‬مهر ‪ ۱۰ – ۱۳۷۴‬مهر ‪ ،۱۴۰۱‬زاهدان‬
‫خدانور اگر امروز میبود‪ ،‬حتما تا الان با نامزدش ازدواج‬ ‫تخصص مورد علاقهاش فکر میکرد‪.‬‬ ‫تجمعی که سرآغازخیزش بزرگ ملی ‪ ۱۴۰۱‬شد‪.‬‬
‫کرده بود‪ .‬قلب خواهرش از حرکت باز نایستاده بود و‬
‫خودش در هر عروسی و بزمی در شهرش دوچاپی و سهچاپی‬ ‫مهرشاد شهیدی ‪ ۶‬آبان ‪ ۵ – ۱۳8۱‬آبان ‪ ،۱۴۰۱‬اراک‬ ‫شهروندان به ستوه آمده در شهرهای مختلف به پا‬
‫مهرشاد اگر امروز میبود یک گام دیگر به تبدیل شدن به‬ ‫خاستند‪ .‬و خشم و نارضایتی انباشته از جمهوری اسلامی‬
‫میرقصید و به طرزی شگفتانگیز شادی میآفرید‪.‬‬ ‫یک سرآشپز معروف نزدیک شده بود‪ .‬او با جادوی مزههای‬ ‫همچون سیلی خروشان به خیابانها ریخت‪ .‬همهی ایران‪،‬‬
‫زندگی می کرد و چه بسا در یکی از چند رشته ورزشی که‬ ‫همدل و همصدا و یکپارچه‪ ،‬علیه حکومتی که ‪ ۴۳‬سال‬
‫اینها همه در سراسر ایران به میدان آمدند و جان و تن و‬ ‫امنیت و رفاه و کرامت و غرور و آزادی و زندگی ایرانیان را‬
‫گوشت و پوست و استخوان را سپر سرکوبهای وحشیانه‬ ‫بطور حرفهای دنبال می کرد مدال میآورد‪.‬‬
‫کردند؛ برای آزادی‪ ،‬برای آبادی‪ ،‬برای میهن‪ .‬آنها زندگی دادند‬ ‫به سخره گرفته…‬
‫حنانه کیا ‪ ۱۷‬بهمن ‪ ۳۰ – ۱۳۷8‬شهریور ‪ ،۱۴۰۱‬نوشهر‬
‫که زندگی در ایران بماند‪ .‬که ایران بماند‪.‬‬ ‫حنانه اگر امروز میبود شاید مراسم ازدواجاش را برگزار‬ ‫ماشین سرکوب جمهوری اسلامی به کار افتاد‪.‬‬
‫میکر و خانه و زندگی پر از عشق خودش را میداشت‪.‬‬
‫اکنون‪ ،‬یک سال بعد‪،‬‬ ‫طی چهار ماه‬
‫در سالگرد یک جنبش ملی که چشم جهانیان را خیره کرد‬ ‫شاید این روزها به فکر مادر شدن میبود‪.‬‬ ‫دستکم ‪ ۵۴۰‬تن از جمله ‪ ۷۴‬کودک و نوجوان زیر ‪۱۸‬‬

‫ایرانیان در داخل و خارج کشور میگویند‪:‬‬ ‫کیان پیرفلک ‪ ۲۱‬خرداد ‪ ۲۵ – ۱۳۹۲‬آبان ‪ ، ۱۴۰۱‬ایذه‬ ‫سال جان باختند‬
‫من و تو‪ ،‬همه ما‪ ،‬باید با پذیرش مسئولیت ملّی و‬ ‫کیان اگر امروز میبود‪ ۱۰ ،‬ساله شده و قایقهای دیگری‬ ‫هزاران نفر مجروح و هزاران تن بازداشت شدند‬
‫شهروندی‪ ،‬برای ایران‪ ،‬برای زن زندگی آزادی‪ ،‬برای مرد میهن‬ ‫ساخته بود‪ ،‬نهالهای بیشتری کاشته بود‪ ،‬آزمایشهای علمی‬ ‫بیش از ‪ ۱۰۰‬شهروند در دادگاه های حکومتی با خطر‬
‫آبادی‪ ،‬برای امیدها و زندگیهای از دست رفته جانباختگان‪،‬‬ ‫بیشتری انجام داده بود و یک سال دیگر برای آرزویش‪،‬‬ ‫اعدام روبرو و هفت جوان معترض در شهرهای مختلف‬

‫برای نوزادان و کودکان و جوانان فردا‪ ،‬به میدان بیایم…‬ ‫اعدام شدند‬