صدای عدالت‌خواهان باشیم

- اعتراض نکردن نشانه عادت کردن به وضعیتی است که قابل تغییر است. افراد بشر با اعتراض نکردن تبدیل به مردگان متحرک می‌شوند که به ظاهر زنده هستند اما نقشی در زندگی همنوعان‌شان ندارند. اعتراض را می‌توان در نوشتار یا گفتار یا هر اقدام عملی دیگری نشان داد.
- جامعه‌ای که در برابر حکم اعدام اعتراض نکند مانند کسی است که خودش را به خواب زده است. ما باید از این خواب شوم بیدار شویم و  با اتحاد در هر جای دنیا که هستیم سهمی در جلوگیری از ادامه این وضعیت غیرانسانی و بهتر شدن آینده ایران داشته باشیم.

شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ برابر با ۲۷ آپریل ۲۰۲۴


ترانه جوانبخت – در چهل و پنج سال گذشته تعداد بسیاری از عدالت‌خواهان در ایران زندانی و کشته شده‌اند. آنها کسانی بوده‌اند که در برابر غارت‌ها و جنایت‌ها سکوت نکرده‌اند. توماج صالحی یکی از این عدالت‌خواهان است. او برای دفاع از حقوق مردم اعتراض کرده و اینک گرفتار این وحشیان جنایتکار است. صدای او باشیم.

اعتراضات شبانه در تهران / پاییز ۱۴۰۱

ما وظیفه داریم در مقابل ظلم و تعدی به حقوق یکدیگر سکوت نکنیم چون سکوت خیانت است. اعتراض ما نشانه حمایت ما از معترضان است. اعتراض به بی‌عدالتی حق هر انسان است. اعدام معترضان توسط کسانی که دم از خداشناسی و دینداری می‌زنند به مردم ایران ماهیت جنایت به اسم دین را نشان داد.

از روش‌های مقابله با جنایتکاران پیشتر در مقاله‌ام با عنوان «تفاوت‌های امیدهای واقعی و وعده‌های واهی برای ایرانیان» نوشته‌ام که یکی از آنها روشنگری در خانواده‌های متعصب در ایران است. در اینصورت مادران و پدرانی که متاسفانه در این سال‌ها ذهن‌شان با شستشوی مغزی به درستی کار نکرده و چنین فرزندانی که در سرکوب مردم دست داشته‌اند به جامعه داده‌اند به خودشان خواهند آمد و در مقابل فرزندان جنایتکارشان ایستادگی خواهند کرد.

تفاوت‌های امیدهای واقعی و وعده‌های واهی برای ایرانیان

این چرخه ظلم و بی‌عدالتی در ایران باید روزی از کار بیفتد. تا زمانی که سکوت کنیم این وضعیت تاسفبار ادامه خواهد داشت. سکوت نکردن ما با اعتراض به حقوق مسلم شهروندی هموطنانمان نه تنها نشان‌دهنده همراهی ما با آنهاست بلکه بر انعکاس صدای اعتراض در جامعه موثر است.

اعتراض نکردن نشانه عادت کردن به وضعیتی است که قابل تغییر است. افراد بشر با اعتراض نکردن تبدیل به مردگان متحرک می‌شوند که به ظاهر زنده هستند اما نقشی در زندگی همنوعان‌شان ندارند. اعتراض را می‌توان در نوشتار یا گفتار یا هر اقدام عملی دیگری نشان داد.

جامعه‌ای که در برابر حکم اعدام اعتراض نکند مانند کسی است که خودش را به خواب زده است. ما باید از این خواب شوم بیدار شویم و  با اتحاد در هر جای دنیا که هستیم سهمی در جلوگیری از ادامه این وضعیت غیرانسانی و بهتر شدن آینده ایران داشته باشیم.

صدای عدالت‌خواهان باشیم تا آنها به سرنوشت مظلومانی که در این سال‌ها جان‌شان را از دست داده‌اند دچار نشوند. هرقدر صدای اعتراض ما هماهنگ‌تر  و بلندتر باشد نتیجه مثبت آن در جلوگیری از ادامه این ظلم‌ها بیشتر خواهد بود.

صدای توماج و سایر معترضان باشیم تا این بساط ظلم و ستیز علیه انسانیت در ایران برچیده شود.

*دکتر ترانه جوانبخت دانش‌آموخته چند رشته علوم انسانی و علوم تجربی، پژوهشگر و نویسنده ساکن کانادا است.

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۴ / معدل امتیاز: ۵

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=347723