Page 31 - (کیهان لندن - سال سى و نهم ـ شماره ۴۰۸ (دوره جديد

‫صفحه‌‌‌‌‪‌۳‌‌‌1‬شماره‌‪1۸۷۴‬‬ ‫زنان نه از روی «اجبار» بلکه به اختیار و با انعقاد قرارداد‬ ‫جنگ جهانی دوم و اعلام رسمی پایان جنگ در سال‬
‫جمعه ‪ ۲1‬تا پنجشنبه ‪ ۲۷‬آوریل ‪۲0۲۳‬‬ ‫وارد این ایستگاهها شده بودند‪.‬‬ ‫‪ ،۱۹۴۵‬وقتی سربازان آمریکایی وارد خاک سنگاپور شدند‬
‫تا آخرین سنگرهای اشغالگران ژاپنی را بطور کامل از بین‬
‫بوده و زنان کرهای را با دروغ و اجبار به آنجا میکشاندند‪.‬‬ ‫جان مارک رامسایر‪ ،‬متخصص حقوق و قوانین ژاپن‪ ،‬یکی‬ ‫ببرند‪ ،‬با تعداد زیادی پرستار زن مواجه شدند که نه علم‬
‫کرهایها هنوز هم از اینکه کشورشان سالها تحت استعمار‬ ‫از کسانیست که جنایت علیه زنان آسایشگر را داستانی‬ ‫پزشکی داشتند و نه شوقی برای کمکرسانی به سربازان‬
‫ژاپن بوده خشمگین هستند‪ .‬دلیل مهم دیگر این است که‬ ‫«خیالی» میداند و در مقالهای که در دسامبر ‪ ۲۰۲۰‬منتشر‬ ‫زخمی‪ .‬نیاز به تحقیقات گستردهای نبود‪ ،‬چرا که فقط در‬
‫این زنان با مردان «ژاپنی» همخوابه میشدند‪ .‬تا همین‬ ‫شده ادعا میکند که این زنان «خودخواسته» وارد این‬ ‫گفتگو با تنی چند از این «پرستاران»‪ ،‬سربازان آمریکایی و‬
‫سالهای اخیر کرهایها به زنانی که شریک جنسی غیرکرهای‬ ‫ایستگاهها شدهاند‪ .‬او مینویسد‪« :‬کارگران جنسی برای ارائه‬ ‫انگلیسی با حقیقتی مواجه شدند که خیلی زود به یکی از‬
‫داشتند با تحقیر نگاه میکردند‪ .‬حالا تصور کنید که این‬ ‫خدمات همه جا به دنبال ارتشها گسیل میشدند‪ ،‬درباره‬ ‫سیاهترین روایات دوران جنگ تبدیل شد‪ .‬ایستگاههایی که‬
‫ارتش ژاپن هم همین اتفاق افتاده‪ .‬این زنان کارگر جنسی‬ ‫متفقین به راحتی از چنگ سربازان ژاپنی درآورده بودند نه‬
‫همخوابگی با ژاپنیها بوده و آنهم به اجبار‪».‬‬ ‫بودند و با انعقاد قرارداد وارد این ایستگاهها میشدند و‬ ‫بیمارستان بود و نه خوابگاه‪ .‬اینان ایستگاههای «آسایش»‬
‫زنان آسایشگر کرهای دو بار مورد ظلم قرار گرفتند‪ .‬اولین‬ ‫بودند و دخترکان و زنانی که به شکل پرستار درآمده بودند‬
‫بار وقتی که با وعدههای دروغین کار در کارخانهها به‬ ‫مواجب میگرفتند‪».‬‬ ‫«زنان آسایشگر»؛ زنانی که توسط ارتش امپراتوری ژاپن با‬
‫بردگی جنسی وادار شدند و یا توسط اعضای خانوادهشان‬ ‫رامسایر تنها کسی نیست که منکر وجود زنان آسایشگر‬ ‫وعدههای دروغین از شهر و دیار خود دور میشدند تا به‬
‫به دلالان فروخته میشدند و در نهایت سر از ایستگاههای‬ ‫میشود‪ .‬گروهها و اشخاص دیگری هم طی سالیان گذشته‬
‫آسایش در میآوردند‪ .‬دومین بار هم از طرف جوامع خود‬ ‫ادعاهایی مشابه کردهاند‪ .‬در این میان گروههای مدنی حامی‬ ‫سربازان ژاپنی خدمات جنسی ارائه دهند‪.‬‬
‫مورد ظلم قرار گرفتند‪ .‬جامعهای که سالها آنها را طرد کرد‪،‬‬ ‫حقوق زنان آسایشگر و بازماندگان مجبورند در کنار مبارزه‬ ‫«بعد از خودکشی ناموفقم فکر کردم شاید باید زنده بمونم‬
‫روایاتشان را دروغ خواند و آنها را مجبور کرد تا به تنهایی‬ ‫با دولت ژاپن با مدعیان «نکوهش قربانی» هم بجنگند‪.‬‬ ‫تا داستانم رو به بقیه بگم‪ ».‬این حرفهای کیم بوک‪-‬دانگ‬
‫یکی از شباهتها میان زنان آسایشگر و زنان ساکن شهر‬ ‫است‪ .‬زنی اهل کره جنوبی که تا پیش از مرگ در ژانویه سال‬
‫وارد مسیر دادخواهی شوند‪.‬‬ ‫نو‪ ،‬در همین نکوهش قربانیست‪ .‬ادبیاتی که زن را به یک‬ ‫‪ ،۲۰۱۹‬یکی از آخرین بازماندگان زنان آسایشگر بود که در‬
‫زنان آسایشگر کرهای و زنان شهر نو هر دو به اجبار و‬ ‫موجود ناتوان و آسیبپذیر تقلیل میدهد و ناگهان در‬ ‫طول جنگ جهانی دوم توسط ارتش ژاپن در ایستگاههای‬
‫بعضا با وعدههای دروغین مجبور به تنفروشی میشدند‪.‬‬ ‫مواجههبازشتیتجاوزوآزارجنسی‪،‬زنتبدیلبهیگانهبازیگر‬ ‫مختلف اسکان داده شد و بارها و بارها مورد تجاوز جنسی‬
‫هر دو گروه از بین آسیبپذیرترین اقشار جوامع خود‬ ‫اصلی این معادله میشود که نه تنها میبایست از خودش‬
‫دستچین شده و مجبور به زندگی در کیلومترها دورتر از خانه‬ ‫دفاع کند‪ ،‬که باید به دفاع از حیثیت اجتماع هم بپردازد‪.‬‬ ‫قرار گرفت‪.‬‬
‫و کاشانهی خود میگشتند‪ .‬بین هر دو گروه زنانی بودند که‬ ‫بالاخره پس از فراز و نشیبهای بسیاری‪ ،‬در سال ‪۲۰۱۵‬‬ ‫«وقتی وارد اولین ایستگاه آسایش شدم فقط ‪ ۱۴‬سال‬
‫توسط خانوادههای خود معامله شدند تا در شرایط سخت‬ ‫قراردادی میان ژاپن و کره جنوبی منعقد شد‪ .‬طبق این‬ ‫داشتم‪ .‬وقتی از کشتی که ما رو به چین رسانده بود پیاده‬
‫اقتصادی «نانخور» کمتری سر سفره خانواده باشد‪ .‬بسیاری‬ ‫قرارداد‪ ،‬ژاپن نه تنها به ماهیت این جنایت جنگی اذعان‬ ‫شدیم با جمعی از ژنرالهای ژاپنی مواجه شدیم‪ .‬یکی از‬
‫از زنان آسایشگر پیش از پایان جنگ تلف شدند‪ ،‬بسیاری در‬ ‫کرد‪ ،‬بلکه قول عذرخواهی داد و قول داد که مبلغ یک‬ ‫اونا از من پرسید چند سالمه‪ ،‬وقتی فهمیدن که فقط ‪ ۱۴‬سالم‬
‫ایستگاههای آسایش خودکشی کردند و گروهی هم که جان‬ ‫میلیارد ین (‪ ۳/۸‬میلیون دلار) برای برپایی سازمانی تحت‬ ‫هست‪ ،‬بین خودشون پچ پچ کردن که «خیلی بچه نیست؟»‬
‫سالم به در بردند و توانستند به شهر خود برگردند سرنوشتی‬ ‫کنترل دولت کره جنوبی جهت کمک به زندگی قربانیان و‬
‫ولی من نمیفهمیدم منظورشون چیه‪».‬‬
‫بهتر از همقطاران خود نداشتند‪.‬‬ ‫بازماندگان اختصاص دهد‪.‬‬ ‫کیم یکی از هزاران زنی بود که با وعدههای دروغین و‬
‫کیم بوک‪-‬دانگ میگوید‪« :‬گاهی فکر میکنم کاش‬ ‫کیم بوک‪-‬دانگ در اینباره میگوید‪« :‬سیاستمدارها بدون‬ ‫برای اینکه بتواند کمک خرج خانوادهاش در دوران سخت‬
‫اینکه از ما نظر بخوان نشستن پای میز مذاکره و اصلا‬ ‫جنگ باشد‪ ،‬وارد مسیری شد که تا آخر عمر‪ ،‬زخمی کاری‬
‫همونجا‪ ،‬در همون ایستگاه اول مرده بودم‪».‬‬ ‫نپرسیدن که این همون چیزیه که شما میخواهید؟ بدون ما‬ ‫بر روح و جسماش گذاشت‪ .‬هشت سال بعد پس از پایان‬
‫یکی از مهمترین تفاوتها میان سرنوشت زنان آسایشگر‬ ‫رسمی جنگ وقتی به شهر کوچکشان‪ ،‬یانگ سن‪ ،‬بازگشت‪،‬‬
‫کرهای و زنان شهر نو‪ ،‬شکستن سکوت جامعه است‪ .‬کرهایها‬ ‫خودشون مذاکره کردن و تصمیم گرفتن‪».‬‬ ‫زنی ‪ ۲۱‬ساله بود که جای جای بدناش نشانگر ظلمی بود‬
‫در همان متن مردسالارانه که همخوابگی زن کرهای با اجنبی‬ ‫کیم بوک‪-‬دانگ از طردشدگی اجتماعی میگوید‪ .‬از اینکه‬
‫را با تحقیر نگاه میکرد‪ ،‬بالاخره روزی تابو را شکستند و‬ ‫پس از برگشت از جهنم جنگ و ایستگاههای آسایش‪ ،‬تا‬ ‫که روحاش را میخراشید‪.‬‬
‫سالها سکوت کرده و به هیچکس‪ ،‬حتی خانوادهاش هم‬ ‫«آخر هفته تمام وقت کار میکردیم‪ .‬شیفت من گاهی از‬
‫دولت وقت را مجبور به واکنش کردند‪.‬‬ ‫هشت صبح بود تا پنج یا شش عصر‪ .‬روزهایی بود که دیگه‬
‫سرنوشت زنان شهر نو و روایات زنان در دوران جنگ‬ ‫نگفته که چه بلایی بر سرش آمده است‪.‬‬
‫متاسفانه در سایه رژیم جمهوری اسلامی بطور سیستماتیک‬ ‫«بالاخره بعد از مدتی به مادرم گفتم که در این مدت‬ ‫بدنم رو حس نمیکردم‪ .‬نمیفهمیدم کجا هستم‪».‬‬
‫خاک شد و جامعه هم تلاشی برای شکستن سکوت خود‬ ‫دوری کجا بودم و چه اتفاقاتی برام افتاده‪ .‬چون نمیخواستم‬ ‫پایان جنگ‪ ،‬اما‪ ،‬پایانی بر رنج این زنان نبود‪ .‬بر اساس‬
‫نکرد‪ .‬با این حال این امیدواری وجود دارد که جنبش «زن‪،‬‬ ‫ازدواج کنم و مادرم بهم فشار میآورد تا دلیلش رو بفهمه‪.‬‬ ‫تحقیقات آسوشیتدپرس در سال ‪ ،۲۰۰۷‬مشخص شد که‬
‫زندگی‪ ،‬آزادی» مقدمهای باشد برای یک آشتی ملی‪ ،‬برای‬ ‫بالاخره بهش گفتم که چه بلاهایی به سرم آوردن‪ .‬اونم‬ ‫مقامات آمریکایی تا ماهها پس از پایان جنگ به این‬
‫اینکه روزی بتوانیم از جنایاتی که بر سر زنان ایرانی آمده‬ ‫نمیتونست درباره این ماجرا با کسی صحبت کنه‪ .‬برای همین‬ ‫ایستگاهها اجازه فعالیت دادند و هزاران زن آسایشگر مجبور‬
‫سخن بگوییم و تاریخ را آنطور که اتفاق افتاده است روایت‬ ‫خیلی بهش فشار روحی وارد شد و دچار سکته قلبی شد‪.‬‬ ‫شدند تا به سربازان آمریکایی خدمات جنسی ارائه دهند‪.‬‬
‫سرنوشت زنان آسایشگر در دوران جنگ‪ ،‬که بیشترشان‬
‫کنیم‪ ،‬نه با سانسور و حیثیتمحوری‪.‬‬ ‫همون سکته جونش رو ازش گرفت‪».‬‬ ‫از کره‪ ،‬چین و فیلیپین دستچین شده بودند و در میانشان‬
‫طردشدگی اجتماعی از دیگر مواردیست که قربانیان‬ ‫زنانی هم از تایوان‪ ،‬برمه‪ ،‬تایلند و گینه نو حضور داشتند‪،‬‬
‫زنان شهر نو‪ ،‬گمشدگا ِن تاریخ‬ ‫تجاوز و اجبار رابطه جنسی را بهم نزدیک میکند‪ .‬این‬ ‫شاید یکی از غم انگیزترین جنایات جنگی باشد که تا سالها‬
‫میگویند زنان و کودکان ازآسیبپذیرترین گروههای‬ ‫نکته بهخصوص در جوامع سنتی و مردسالار بیشتر به چشم‬
‫جامعه در شرایط بحرانی هستند‪ .‬در زمستان سال ‪ ۱۳۵۷‬و‬ ‫میخورد‪ .‬برای درک بهتر ساختار اجتماعی کره جنوبی‪ ،‬به‬ ‫رازی مگو میان جامعه آسیا بود‪.‬‬
‫در بحبوحه روزهای انقلاب‪ ،‬گروهی از انقلابیون در تهران به‬ ‫ویژه پس از پایان جنگ جهانی دوم و در چند دهه اخیر‪ ،‬با‬ ‫مسئله زنان آسایشگر تا همین امروز یکی از دلایل تیرگی‬
‫یکی از مفلوکترین و اسرارآمیزترین نقاط شهر حمله کردند‬ ‫پروفسور دانولد بیکر‪ ،‬استاد تاریخ و تمدنشناسی کره جنوبی‬ ‫رابطه میان توکیو و سئول است‪ .‬دولت ژاپن که در تلاش‬
‫و محلهای را که سالها تنها پناهگاه و مأمن زنانی بود که‬ ‫است تا بر روی بسیاری از جنایات جنگی خود سرپوش‬
‫دست روزگار آنها را به آنجا رسانده بود‪ ،‬به آتش کشیدند‪.‬‬ ‫از دانشگاه بریتیش کلمبیا به صحبت نشستم‪.‬‬ ‫بگذارد‪ ،‬نمیخواست با عذرخواهی و پرداخت جریمه به‬
‫در تمامی روایتهایی که از «آتش زدن قلعه» بجا مانده‪،‬‬ ‫او میگوید کره جنوبی بطور کلی یک سیستم مردسالار‬ ‫ارتکاب این جنایت اذعان کند و دولت کره جنوبی هم‬
‫پاسخی مستقیم به چرایی این عمل داده نشده است‪ .‬یا‬ ‫و سنتگرا دارد و با اینکه طی دو دهه اخیر سنتگرایی‬ ‫در اثر فشار گروههای مدنی و زنانی که از ایستگاههای‬
‫شاید چرایی آنقدر برای روایتگران و مخاطبان روشن بوده‬ ‫کمرنگتر شده‪ ،‬اما سیستم خانواده و جامعه هنوز هم‬ ‫آسایش جان سالم به در برده و دادخواه بودند‪ ،‬در پی کشف‬
‫که دیگر دلیلی برای تاکید دوباره وجود نداشته است‪ .‬مگر‬
‫غیر از این است که انقلابیون میخواستند «فساد» را از‬ ‫مردسالار است‪.‬‬ ‫حقیقت بود‪.‬‬
‫کشور ریشهکن کنند و بیشک در چشم آنان‪ ،‬زنان شهر نو‬ ‫«جامعه کره هنوز هم از بلایی که به سر زنان آسایشگر‬ ‫در این بین‪ ،‬تحلیلگران بسیاری سعی در سفیدنمایی این‬
‫آمده زخم خورده است‪ .‬به چند دلیل‪ .‬یکی از مهمترین‬ ‫جنایت داشتند (و دارند) که سعی کردهاند ثابت کنند این‬
‫از مفسدترینهای فی الارض بودند‪.‬‬ ‫دلایل این است که ارتش ژاپن دایرکننده این ایستگاهها‬
‫دوشنبه ‪ ۹‬بهمن ‪ ،۱۳۵۷‬دو هفته پس از خروج محمدرضا‬

‫شاه پهلوی از ایران و در روزهایی که التهاب انقلاب‬