Page 4 - (کیهان لندن - سال سى و دوم ـ شماره ۵۲ (دوره جديد

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ - Page 4 - 4‬ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪52‬‬
‫ﺟﻤﻌﻪ ‪ 6‬ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‪ 12‬ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦﻣﺎﻩ ‪1395‬ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ‬

‫ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬ ‫»ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰﺩﻫﻢ«‬
‫ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﻣﻰﺩﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻰ ﺍﺯﺗﺎﺭﻳﺦ‪،‬‬
‫ﺑﺸﺮ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻧﺪﻯ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ‪» :‬ﭼﻪ‬ ‫ﺟﻬﻞ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻧﺪﻯ – ﺁﻳﺎ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬
‫ﭼﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻘﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻨﺠﺎﺭﺳﺎﺯﻯ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﻴﺎﺕ‬ ‫ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﭽﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﺣﺎﻝ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ‪.‬‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻴﺘﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩﺍﻳﺪ‬
‫ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻀﻤﻴﻦ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻤﺨﺎﻧﮕﻰﻫﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ‬ ‫ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺷﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻓﺖ«‪» .‬ﺣﺘﻤﺎ ﻳﻚ‬ ‫ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻌﻘﻮﻟﻰ‬ ‫ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺘﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﻘﺎ ﻭ ﺩﻭﺍﻡ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﻣﻨﺘﻘﻞ‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻋﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻃﻼﻗﺶ ﺩﺍﺩﻩ«‪» .‬ﻋﺮﺿﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﺎﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺰﻭ ﻛﺪﺍﻡ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ‬
‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪﮔﺎﻫﻰ ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﺍﻯ ﻗﻮﻯﺗﺮ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ«‪» .‬ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺶ‬ ‫ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻳﺪﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‪،‬‬ ‫ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬
‫ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺳﺖ ﻛﻪ »ﺣﺮﻑ‬ ‫ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﻧﺎﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ«‪.‬‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻧﺪ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻓﻴﻠﺘﺮ ﭘﺴﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰﺩﻫﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ« ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ‬ ‫»ﺳﺮ ﭘﻴﺮﻯ ﻫﻮﺍ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩﻩ«‪.‬‬ ‫ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﻄﺢ‬ ‫ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻰﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻝ‪،‬‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺨﻰ‬ ‫»ﺣﺮﻑ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺸﺘﺮﻙ‬ ‫ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ‬
‫ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ‬ ‫ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ .‬ﺍﻳﻦ »ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺮﻑ‬ ‫ﺑﻜﺸﺪ«‪» .‬ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﻮﻯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻰﺭﺳﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻰﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ‬
‫ﺧﺎﺹ ﺍﺻﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮﭘﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ )ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ« ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﻣﻰﺷﻮﺩ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﻭﺩ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ »ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ »ﺿﻌﻒ ﺧﻮﺩﺑﺎﻭﺭﻯ« ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻴﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ«‪ .‬ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰﺩﻫﻨﺪ؟! ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ‬
‫ﺑﺎﺭﺯ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺳﺖ( ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ‬ ‫ﻛﺎﺭ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ﻣﻰﺩﻫﺪ‪ .‬ﺿﻌﻔﻰ ﻛﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ‬ ‫ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ…‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻠﺦ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻰ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰﺩﻫﻢ«؟‬
‫ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻔﺮ‬ ‫ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺻ ِﺪ ﺍﻻﻍ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﻛﺮﻩ‬ ‫ﺣﺮﻑﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻰ‬ ‫ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﺗﺎﺯﮔﻰﻫﺎ ﺳﺮﻧﺦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﺣﺘﻰ‬
‫ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ‬ ‫ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺑﺎ‬ ‫ﺩﻝ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺍ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺎﺯﺩ؟‬ ‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰﻛﻨﻢ‬
‫ﻭﻟﻰ ﻓﺮﻫﻨﮓ »ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ« ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺮﺩﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﻯ‬ ‫ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺦﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﻣﻠﻰ‬
‫ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺍﻻﻍ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ‬ ‫ﻣﻴﻬﻨﻰﻣﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ »ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻰ ﻣﻰﮔﻦ«‬
‫ﮔﺮﺩﻩ ﻣﺎﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰﻛﻨﻢ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ »ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰﻣﺎﻥ« ﻣﻼﻗﺎﺕ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮﻳﺪ‬ ‫ﺧﺘﻢ ﻣﻰﺷﻮﺩ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺯﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ‬
‫ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺑﺮﺧﻰ‬
‫ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺭﻗﻢ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻠﻰ‬
‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﺩﻭﺍﻣﺶ ﺑﻪ »ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻰ‬
‫ﺭﺍ ﻳﻚ ﻣﺸﻜﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﻢ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻣﻰﮔﻦ« ﺧﺘﻢ ﻣﻰﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‬
‫ﺍﻣﺮﻯ ﻛﺎﻣﻼ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎﻳﻰ‬
‫ﻣﻰﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﭙﺮ »ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ« ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻧﺎﺷﻰ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ‬
‫ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺮﺱﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺿﻌﻒﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﻭﺍﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ‬
‫ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﻣﺮﺗﻌﺶ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭ ﺟﺴﻢ ﺑﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫»ﻣﺮﺩﻡ« ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻰﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺭﺍﻩ‬
‫ﺑﻪ »ﺧﻮﺩ« ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ »ﺁﻧﺎﻥ« ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﻴﺎﻯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻠﺐ ﻭ‬
‫»ﻣﻦ«‪ ،‬ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻫﻮﻳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ‬ ‫ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﻟﻴﻞ‬
‫ﺷﻜﻞ ﻣﻰﺩﻫﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻣﺘﺪﺍﺩﺩﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦﭼﻨﻴﻨﻰ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻮﻳﺖ ﻣﻮﻫﻮﻡ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ »ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﻮﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬
‫ﻣﺮﺩﻡ« ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﻣﻰﻣﺎﻧﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺎﻯ ﻫﻮﻳﺘﻰ‬ ‫ﺟﺎﻫﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﻧﺦﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ‬
‫ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ‬ ‫ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﺭﺳﻴﺪﻡ‬
‫ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻢ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺳﺮﻧﺨﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ‬
‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ »ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ« ﺭﺍ ﻣﺪﻳﻮﻥ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ »ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ« ﺧﺘﻢ ﻣﻰﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬
‫ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻫﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻬﻢ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ »ﺍﻫﻤﻴﺖ‬
‫ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰﻫﺎﻳﻢ ﻣﻰﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺭﺍ ﺿﺎﻣﻦ ﺑﻘﺎﻯ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ« ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬
‫ﻫﻮﻳﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩ‬
‫ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ »ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ« ﺭﺍ ﻳﻚ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻣﺪﺭﻥ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ‬
‫ﻛﻢ ﻧﮕﺬﺍﺭﻡ‪.‬‬ ‫ﺣﺪﺱ ﺑﺰﻧﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﻢ ﺧﻮﺩﺑﺎﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻥ ﭘﻴﺪﺍ‬
‫ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰﻫﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺍﻧﻜﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰﺁﻳﻨﺪ‬ ‫ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﻮﺩﻥ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ‬
‫ﺷﺮﺍﻳﻂ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻓﺎﻗﺪ ﺁﻧﻨﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻭﺭ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬
‫ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺑﺎﺑﺎ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺩﺭ ﻣﻰﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻗﻮﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻡ‬ ‫ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺎﻳﻚ ﻣﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰﺷﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺑﺮﺍﻳﻤﺎﻥ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑﻫﺎ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥﻫﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﻳﻚ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺳﺎﺩﻩ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺩﺑﺎﻭﺭﻯ ﻭ‬ ‫ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻃﺮﺯ ﻓﻜﺮ ﻏﻠﻂ ﭘﺪﺭ ﻭ‬
‫ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﮔﺸﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺳﺎﺧﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎﻯ ﺳﻨﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﮔﺮﻡ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﭼﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻤﻰﺁﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﻰ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﺩﮔﻰ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻬﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺟﻠﺐ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺍﺯ ﺳﺮ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﺤﺾ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺤﺘﺮﻣﺸﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﻰ‬
‫ﻣﺎﺭﺱ ‪2016‬‬ ‫ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰﺷﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﻳﻚ ﭘﺎ‬
‫ﺍ ﺳﺘﻜﻬﻠﻢ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺩﻟﻴﻞ »ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫*ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻧﺪﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ »ﺯﻥﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬
‫ﺩﺭﻭﻍﻫﺎ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖﻫﺎ« )‪ (1389‬ﺩﺭ ﺩﻫﻪ‬ ‫ﺟﺎﻫﻠﻰ ﻣﻰﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺗﻔﻜﺮ »ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ‬
‫ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ ﺳﺮﺩﺑﻴﺮ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‬ ‫ﻛﺲ« ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ‬
‫ﻧﺸﺮﻳﻪ »ﻋﻠﻢ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ« ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺵ‬
‫ﻟﻐﻮ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﻢﺍﻛﻨﻮﻥ ﺳﺎﻛﻦ ﺍﺳﺘﻜﻬﻠﻢ ﻭ‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﺳﺎﻳﺖ »ﻧﻬﻀﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺯﻧﺎﻥ« ﺍﺳﺖ‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻰﭘﺮﺩﺍﺯﺩ‪.‬‬

‫ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ‬ ‫ﻭﻯ ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ 1390‬ﺁﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﻯ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ »ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺳﺮﻭﺭﻗﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ‬
‫ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻟﻨﺪﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺁﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ« ﺳﺎﻳﺖ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻟﻨﺪﻥ‪ ،‬ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺁﻧﻼﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺱ‬ ‫ﻣﺎﺟﺮﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻮﺝ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ‬
‫ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺭﻳﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺶ‬
‫ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻧﺴﺨﻪ ﭘﻰ ﺩﻯ ﺍﻑ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻟﻨﺪﻥ‪ ،‬ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ‬ ‫ﻛﺮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻟﻨﺪﻥ ﺩﺭ ﻓﺮﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻛﺎﺭﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺁﺭﻳﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ‬ ‫ﻛﻤﭗ ﭘﻨﺎﻫﺠﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﻯ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪.‬‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ‬
‫ﺿﻤﻨﺎﺁﺭﻳﺎﺍﺑﺮﺍﺯﻋﻼﻗﻪﻛﺮﺩﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻳﻰﺭﺍﻛﻪﺍﺯﺳﺮﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻨﺎﻩﺟﻮﻳﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﭗ‬
‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ‬

‫ﻛﺮﻳﺴﻤﺲ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ‬ ‫ﭘﺸﺖ ﻫﻢ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﻣﻰﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺣﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺠﺮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﺭﻭ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ‬ ‫ﺭﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻢﻫﺎﻯ ﻛﻢ ﺳﻮ ﻭ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻴﺎﻓﻪﻫﺎ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺩﻭﻡ‪:‬‬
‫ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻮﻧﺪﻳﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﺘﻰ‬ ‫ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﺘﻴﺶ ﺑﺪ ﺟﻮﺭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻓﺮﺍﺭﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ﻋﻴﻨﻚ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﻳﺎﺩ »ﻋﻤﺮﻣﺨﺘﺎﺭ« ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻭ ﻣﻰﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ‬
‫ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﭼﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻰﮔﻔﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺤﻮﻃﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﺭﺳﻴﺪﻡ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻟﺐ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻰ‬ ‫ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩﻫﺎﻯ ﺍﻓﻐﺎﻥ‬
‫ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ‪ .‬ﻣﺸﺖ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩ‬
‫ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺭﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﻗﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ .‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺭﻓﺖ‬ ‫ﺑﻬﺶ ﻇﻠﻢ ﻣﻴﺸﻪ‪.‬‬ ‫ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻗﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﺪ ﺟﻮﺭ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ‪.‬‬ ‫ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻛﺠﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﺑﺮﻩ؟‬ ‫ﻭ ﻣﺎﻣﻮﺭﻫﺎ‪ ،‬ﻳﺎﺩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺎﻩ ﺟﻮﻥ‬
‫ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﻋﻜﺲ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﺍﻻﻥ ﺣﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ‬ ‫ﺭﻭ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺣﺎﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ‬
‫ﻭ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﭘﻴﻨﻜﺎﻥ ﺧﻼﺹ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﺴﺘﺮﻯ‬ ‫ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻳﻜﻰ‬ ‫ﺑﭽﻪﻫﺎﻯ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﻠﻴﺲﻫﺎﻯ‬ ‫ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻪ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻴﻦ‬
‫ﻓﺼﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺵ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺸﻪ‬ ‫ﻛﺮﺩﻧﺶ‪ .‬ﻣﺎﻣﻮﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﺯﺵ ﻋﻜﺲ‬ ‫ﻣﺴﻠﺢ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﺷﻮﻥ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻗﺎ ﭘﻴﺪﺍﺵ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﺶ ﺳﺮﺵ ﺗﻮ‬
‫ﺩﺭﻳﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﺿﺎﻋﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﻃﻔﻠﻚﻫﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﭘﻠﻴﺲ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷﻴﻪ‪ .‬ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻗﺎ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺩﺭﻳﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﺘﺮ ﻣﻴﺸﻪ ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ‬ ‫ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺘﻜﺶ ﺯﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﻣﻰﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻪ »ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﻮﺗﻴﻮﺏ« ﺧﻼﺻﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻴﺎﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻴﻼﺭﺩ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻃﺮﻑ ﺩﺯﺩﻩ! ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‬ ‫ﺳﺎﻳﺖ ﻳﻮﺗﻴﻮپ ﺭﻭ ﭘﻮﻛﻮﻧﺪﻩ! ﺍﻣﺮﻭﺯ‬
‫ﻣﺎﻟﺰﻯ ﻳﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﻣﻀﺎ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﭘﻴﺸﺪﺳﺘﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺫﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺗﻮ‬
‫ﺍﺟﺮﺍﺵ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ‬ ‫ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺷﺒﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩﻫﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺭﻭ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻰ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻰﺩﻭﻧﻢ ﺁﺧﺮﺵ ﭼﻰ ﻣﻴﺸﻪ‪،‬‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺷﻠﻮﻏﻪ ﻭ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﻛﺠﺎ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻳﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﻰ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﻬﺎﺕ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻦ!‬
‫ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺿﺪ ﻭ ﻧﻘﻴﺾ ﻣﻰﺷﻨﻮﻳﻢ‬ ‫ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺎﭼﺎﻕﺑﺮ‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ‬
‫ﻛﻪ ﻟﻨﺞﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻭﻧﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ‬ ‫ﻳﻮﺗﻴﻮﺏ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮﻯ ﻣﻴﻜﻨﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮﻫﺎ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻭﻧﻬﺎ‬ ‫ﺳﻰ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﻣﺠﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﻴﺎﺭﻥ‬
‫ﺩﻓﻌﻪﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﮔﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻢ ﻧﺒﺮﺩﻧﺸﻮﻥ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺍﻳﻨﺠﺎ‪ .‬ﺍﻛﺜﺮ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ‬
‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻼﻝ ﻭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ‬ ‫ﻣﺎ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺠﺮﺩ‬
‫ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﻰﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﺠﻮﺭﻯ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺟﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﻥ ﺑﻴﺎﺭﻥ‪ .‬ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ‬
‫ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﻟﻨﺞ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻳﻚ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮ‬
‫ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺷﺎﻧﺴﻴﻪ‪.‬‬ ‫ﻛﺮﻳﺴﻤﺲ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻪ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺭﻩ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﺑﺎﺭ ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ ﺑﺎﺭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ‬
‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪...‬‬